Το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και κούρεμα δεν θέλει!

09:47 26/11/2013 - Πηγή: KoolNews

Μία από τις αγαπημένες φράσεις στο πολιτικό λεξιλόγιο το τελευταίο διάστημα στην οποία ομονοούν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί πολιτικοί, πολιτευτές, δημοσιογράφοι και πάσης φύσεως δημοσιολογούντες είναι ότι «το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο» και πρέπει να υπάρξει κούρεμα για να...ανασάνουμε.

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Για να χαρακτηριστεί βιώσιμο το χρέος

μιας χώρας σημαίνει ότι αυτό μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς να χρειαστεί να αναδιαρθρωθεί ή να «κουρευθεί», αποφεύγοντας τη συσσώρευση καθυστερούμενων οφειλών επιτρέποντας ένα αποδεκτό επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης. Με απλά λόγια πρέπει να έχεις θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να αυξάνεις το ΑΕΠ σου για να μπορείς να αποπληρώσεις τα χρέη σου.

Τις τελευταίες ημέρες προσλαμβάνω από την κυβέρνηση δύο διαφορετικά μηνύματα εξόχως αντιφατικά. Από τη μία πλευρά το οικονομικό επιτελείο πανηγυρίζει την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος που -με συντηρητική πρόβλεψη όπως είπε ο κ. Σταϊκούρας- θα φτάσει τα 800 εκατ. ευρώ για το 2013 ενώ το 2014 θα αγγίξει τα 3 δισ. ευρώ. Επαίρεται δε, ότι το 70% αυτού του πλεονάσματος θα διοχετευθεί στην αποκατάσταση των αδικιών του Μνημονίου και μόλις το 30% θα κατευθυνθεί στην αποπληρωμή του χρέους.

Ανάλογη εικόνα έχει και η Τρόικα η οποία υπολογίζει σε πρωτογενές πλεόνασμα το 2014 που θα αντιστοιχεί σε 4% του ΑΕΠ και ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 2% τα επόμενα χρόνια. Ο λόγος χρέους/ΑΕΠ θα καταγράψει ετήσια μείωση 7% για να βρεθεί στο 113,5 % του ΑΕΠ το 2022. Η διαδικασία αυτή δεν είναι καινούρια ούτε πρωτόγνωρη. Το Βέλγιο πέτυχε παρόμοια απομείωση του χρέους του από 134% του ΑΕΠ το 1993 στο 84% του ΑΕΠ το 2007 ενώ και η Ιταλία στη δεκαετία του '90 πέτυχε πρωτογενή πλεονάσματα που αντιστοιχούσαν στο 4% του ΑΕΠ της και μείωσε το χρέος της. Ακόμα και η προσφιλής μας Ιρλανδία που τώρα έχει χρέος στο 123% του ΑΕΠ βγήκε στις αγορές γιατί έπεισε για την ικανότητά της να προωθήσει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και την οικονομία που μπορούν να προσελκύσουν ξανά επενδύσεις.

Με αυτά τα δεδομένα θα περίμενε κανείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το ελληνικό χρέος. Τα πλεονάσματα αποκαταστάθηκαν, το ΑΕΠ μπαίνει σε τροχιά μεγέθυνσης, τα επιτόκια έχουν μειωθεί κοντά στο 2% και ήδη οι εταίροι μας έχουν επιμηκύνει την περίοδο αποπληρωμής. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο φαύλος κύκλος των ελλειμμάτων που δημιουργούσαν νέο δανεισμό και ύφεση έχει σπάσει και η χώρα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της όσο τεράστιο και αν φαίνεται. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που χώρες σαν την Ιαπωνία με χρέος κοντά στο 300% του ΑΕΠ είναι σε θέση να απολαμβάνουν χαμηλά επιτόκια δανεισμού.

Την εκτίμηση ότι το χρέος καθίσταται βιώσιμο την έκανε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος. Ωστόσο βλέπουμε ότι η επίσημη θέση της κυβέρνησης είναι ότι το χρέος δεν είναι ακόμη βιώσιμο και πρέπει οι Ευρωπαίοι να προχωρήσουν σε διαδικασία ελάφρυνσής του. Με αυτά τα χαρτιά ο κ. Σαμαράς συνάντησε την κυρία Μέρκελ και αυτή είναι η θέση που αναπαράγουν σχεδόν όλοι οι βουλευτές της πλειοψηφίας. Αυτή η αντίφαση πρέπει να διασαφηνιστεί διότι ή έχουμε πλεονάσματα και ανάπτυξη και άρα βιώσιμο χρέος ή το χρέος δεν είναι βιώσιμο που σημαίνει ότι έχουμε ελείμματα και ύφεση- και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Γιατί όμως ποντάρουν όλοι σε μια τέτοια λύση που ακούγεται μεν καλή στην πράξη όμως είναι αυτο-υπονομευτική;

Ένα κούρεμα χρέους θα προκαλούσε τρόμο στις αγορές τη στιγμή μάλιστα που η Ιρλανδία και η Πορτογαλία κάνουν τα πρώτα δειλά βήματα - για να μην αναφερθούμε στο χρέος της Ιταλίας. Επιπλέον μετά την ολοκλήρωση του PSI που αφορούσε το κούρεμα ομολόγων των ιδιωτών οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν διακηρύξει ότι η κίνηση αυτή ήταν one-off event που αφορούσε την πολύ ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Ελλάδα και δεν επρόκειτο να επαναληφθεί. Προφανώς μια αλλαγή στάσης θα δημιουργήσει ένα νέο κύκλο αμφισβήτησης από την πλευρά των αγορών σε σχέση με την αποφασιστικότητα αλλά και τη στρατηγική που έχει η Ευρωζώνη για να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους σε μια στιγμή που ολοένα και περισσότερο ακούγεται το όνομα της Γαλλίας ως της επόμενης χώρας που θα βρεθεί σε αδιέξοδο.

Πέραν όμως του αντίκτυπου που θα έχει η κίνηση στην Ευρώπη δημιουργεί πρόβλημα και στην ίδια την χώρα μας αφού είναι βέβαιο ότι θα αναστείλει τη μεταρρυθμιστική διαδικασία και την όποια πίεση ασκείται αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση να κάνει αλλαγές.

Εκεί ακριβώς φαίνεται να ποντάρει το πολιτικό σύστημα και ιδίως οι δυνάμεις εκείνες που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Το πολιτικό προσωπικό δείχνει να θέλει να διαχειριστεί την κατάσταση μέχρι να αλλάξει ρότα το πλοίο και να αποκαταστήσει τις αδικίες που έγιναν προκειμένου να κατευνάσει τους ψηφοφόρους και να διαιωνίσει την ύπαρξή του. Για αυτό δεν διστάζει να καταφύγει στο εύκολο και εν πολλοίς ανήθικο αίτημα να κουρευθεί το χρέος του επίσημου τομέα, δηλαδή των άλλων Ευρωπαίων φορολογούμενων που πλήρωσαν για να μας δανείσουν με χαμηλότερα επιτόκια από όσα δανείζονταν! Όλα αρκεί να μη σπάσουμε αυγά.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος της αλλά ο τρόπος που είναι δομημένη η οικονομία και το κράτος. Όσο δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις που θα ανοίγουν τις κλειστές επαγγελματικές ομάδες, θα διευκολύνουν τις επενδύσεις και θα δημιουργούν ένα σταθερό περιβάλλον χωρίς αστερίσκους και πολυνομία δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει η κατάσταση. Έχουν γίνει ήδη αρκετά - η Ελλάδα στο ΕΣΠΑ από 18η στις είναι 4η στις απορροφήσεις πόρων, ο χρόνος και το κόστος στο κομμάτι των εξαγωγών έχει ελαττωθεί, το κόστος ίδρυσης κεφαλαιουχικών και ΕΠΕ είναι σχεδόν μηδενικό ενώ το toolkit του ΟΟΣΑ για τις 500+ προστατευτικές ρυθμίσεις μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα.

Για να αποδώσουν όλα αυτά χρειάζεται χρόνος και ρευστότητα η οποία με τη σειρά της προϋποθέτει επιστροφή των καταθέσεων, σχέδιο απομείωσης του χρέους και πολιτική σταθερότητα. Είναι κρίμα μια τέτοια προσπάθεια που έχει φτάσει στα όριά της την κοινωνία να τίθεται εν αμφιβόλω για να μη χαθούν τα κεκτημένα κάποιων πολιτικών που βλέπουν μόνο ψήφους- τα περί μη βιώσιμου χρέους είναι κουτσαβάκικα κόλπα και ρητορείες. Ας διορθώσουμε αυτά που και τη ζωή μας και την οικονομία μας θα βελτιώσουν χωρίς να περιμένουμε τον από Βρυξελλών ή Βερολίνου θεό που θα μας σβήσει τα χρέη. Πρακτικά δηλαδή, να αναλάβουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας.

Δημοσίευση by Koolnews.gr.