Το τανγκό των Χριστουγέννων

10:10 5/12/2011 - Πηγή: KoolNews

Εξαιρετικό καστ, καθηλωτικές ερμηνείες και μια ταινία που μας θυμίζει το καλό ελληνικό κινηματογράφο. Το τανγκό των Χριστουγέννων.

Από τον Άρη Βουρβούλια

Τι παίζει με την ταινία
Στο κινηματογραφικό ντεμπούτο του σκηνοθέτη Νίκου Κουτελιδάκη (με μεγάλη τηλεοπτική καριέρα) μεταφερόμαστε μερικές δεκαετίες πίσω στο χρόνο, στην καρδιά της επταετούς δικτατορίας. Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, το σκηνικό ξετυλίγεται το 1970 στο στρατόπεδο του Έβρου. Εκεί, όπου ολόκληρος ο στρατός

προετοιμάζεται για την καθιερωμένη γιορτή των Χριστουγέννων. Ο άξονας του έργου περιστρέφεται γύρω από τον ανομολόγητο έρωτα ενός υπολοχαγού (Γιάννης Στάνκογλου) για τα μάτια της γυναίκας (Βίκυ Παπαδοπούλου) του διοικητή του (Γιάννης Μπέζος) και την αγωνιώδη προσπάθειά του να εκφράσει τα καταπιεσμένα συναισθήματα του. Όχι μέσα από λόγια, δεν θα μπορούσε εξάλλου. Αλλά μέσο ενός τανγκό. Για να χορέψει, όμως το τανγκό θα χρειαστεί την βοήθεια ενός καλλιεργημένου φαντάρου (Αντίνοος Αλμπάντης), που θα τον εκπαιδεύσει λίγο πριν την γιορτή.

Μία εξαιρετική προσπάθεια που αναδεικνύει από σκηνοθέτη και σεναριογράφο μέχρι ηθοποιούς. Και λέγοντας εξαιρετική μπορεί να μην εννοώ αψεγάδιαστη, αλλά ολόκληρο το στήσιμο της ταινίας αποτελεί από μόνο του ένα βήμα μπροστά από τα (ομολογουμένως χαμηλά) στάνταρ του Ελληνικού κινηματογράφου. Μία φινετσάτη αφήγηση που χωρίς να αναλώνεται στον κεντρικό έρωτα, αναλύει επαρκώς την υπόσταση των ηρώων και μία έξοχη σκιαγράφηση του τότε, που δεν καταναλώνεται στα κλισέ του ιστορικού πλαισίου (χούντα). Αντίθετα, οι απαραίτητες αποχρώσεις της ιδιάζουσας εποχής δίνονται με έναν απαλό τρόπο, που συνηγορεί και αυτός στην ρεαλιστική απεικόνισης της ιστορίας. Μερικές χτυπητές αδυναμίες υπάρχουν, όπως η αμήχανη κινηματογραφικά προσέγγιση της πολύπλευρης ευαισθησίας ενός ομοφυλόφιλου (στο ρόλο του Αντίνοου Αλμπάντη), αλλά και η τεχνολογική αδυνατότητα στο make up να πλησιάσει την φυσική ανθρώπινη φθορά (όταν θέλει να δείξει τους ήρωες 40 χρόνια μετά). Παρόλα αυτά ο ατμοσφαιρικός χειρισμός ισοφαρίζει την όποια υπερβολή ή αστοχία. Ένα δράμα, που αποφεύγει το μελόδραμα και ένα -αν μη τι άλλο- ικανοποιητικό αποτέλεσμα, που αξίζει τον κόπο. Ιδιαίτερα μία περίοδο σαν αυτή των Χριστουγέννων, όπου όλοι λίγο έως πολύ, γινόμαστε πιο ευαίσθητοι.

Γιατί να την δεις
* Γιατί, όπως έχω ξαναγράψει, αξίζει να στηρίζουμε τον Ελληνικό κινηματογράφο. Πόσο μάλλον, όταν παράγει και αξιόλογες ταινίες.

* Γιατί, το κάστινγκ της ταινίας ήταν εξαιρετικό. Ο Μπέζος είναι καθηλωτικά επιβλητικός. Η Βίκυ Παπαδοπούλου πειστική ως femme-fatale. Ο Στάνκογλου μετρημένος και ώριμος, ενώ και οι μικρότεροι ρόλοι αποδόθηκαν πετυχημένα. Η,όποια, αδυναμία σε μερικές κομβικές στιγμές του ρόλου του φαντάρου(Αντίνοος Αλμπάντης), αποδίδεται, κατ’εμέ, περισσότερο σε μία σεναριακή και σκηνοθετική ολιγωρία, παρά στις υποκριτικές ικανότητες του Αλμπάντη ( εξάλλου σε άλλα σημεία είναι πολύ καλός).

Γιατί να μην τη δεις
* Γιατί, βαριέσαι να δεις άλλη