Τρέμε-λ Ντάρντεν και The Party It’s Over

Ποιος να το έλεγε στον Ολυμπιακό ότι η ομάδα που ξεκίνησε τη χρονιά με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, την είχε στην ουσία ξεκινήσει με τον καλύτερο δυνατό. Ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να δεχτεί καλύτερο δώρο από τον αποκλεισμό του από το κύπελλο.

Από τον Στέργιο Πουλερέ

Ο τυφλωμένος από τη γκρίνια Μπαρτζώκας που μιλούσε 35 λεπτά μέσα στο ματς στους διαιτητές και τα υπόλοιπα 5 ούρλιαζε στους παίχτες του συστήματα

έφυγε και οι Αγγελόπουλοι βρήκαν από σπόντα τον θησαυρό που έψαχναν. Ναι, για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο μιλάω.

Ο κορυφαίος πλέον Έλληνας κόουτς έφερε το ήρεμο μυαλό στο λιμάνι, πήρε τα μάτια των παιχτών και της ομάδας από την γκρίνια περί διαιτησίας που εσχάτως δεν είχε καμία βάση και ήταν γραφική και κάρφωσε τους πάντες στο πλάνο του. Αν το πλάνο βγει δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Μόνο αν ο αντίπαλος είναι κλάσεις ανώτερος το πλάνο δεν θα αρκεί. Και ο Παναθηναϊκός αυτός, των ελλείψεων, του αλαλούμ που επικράτησε (και) φέτος στην διοίκηση που καθυστέρησε οικτρά να σουτάρει τον Ιβάνοβιτς δεν είναι κλάσεις ανώτερος. Είναι μια κλάση κατώτερος.

Το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ δεν είχε κάτι διαφορετικό από αυτό στο ΣΕΦ. Βασικά είχε δύο που οδήγησαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός μπήκε πιο δυνατά και δεν βρέθηκε ποτέ πίσω στο σκορ, ενώ οι πράσινοι έχασαν το σκορ του Φώτση και πήραν κάτι ψιλά από το Νέλσον. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης παρέμεινε σταθερός και επαύξησε τις επιδόσεις του πετυχαίνοντας το 37% των πόντων της ομάδας του. Με 12/17 σουτ, την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι συμπαίχτες του είχαν 11/33. Ναι καλά τα βλέπετε. Αν ο Λουκάς ήταν λιγότερο εύστοχος η σεμνή τελετή θα είχε λήξει πολύ πριν το τελευταίο 1 και 16 όταν και ο Ολυμπιακός με 71-67 είχε την κατοχή στα χέρια του.

Κάπως έτσι ήταν και η εικόνα όλου του ματς. Από το 14-14 ο Ολυμπιακός έκανε ένα 7-0 και μέχρι το φινάλε ήταν καβάλα στο άλογο. Με Σπανούλη πολύ κακό, με Σλούκα να κάνει δύο φάουλ και να περνά στον πάγκο, με Χάντερ το ίδιο και με τον Ντάνστον να χρειάζεται μερικές ανάσες. Είχε όμως έναν Πρίντεζη κλασσική αξία, έναν Ντάρντεν που ο εκάστοτε αντίπαλος του έ-Τρεμελ, έναν Αγραβάνη σκληροπυρηνικό, έναν Μάντζαρη οργανωτή και έναν Λοτζέσκι με τα σουτάκια του. Κι έναν Πετγουέι που έδινε ύψος σε άμυνα και επίθεση. Αν παρουσιάζονταν τα ίδια προβλήματα στην διάρκεια του ματς στο απέναντι στρατόπεδο το ματς θα έληγε πολλά με λίγα.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε με 7 πόντους σε ένα ματς που οι 3 παίχτες του που κλήθηκαν να παίξουν στο 5, δηλαδή Ντάνστο-Χάντερ-Αγραβάνης σημείωσαν 17 πόντους και ο αντίπαλος σέντερ, ο Λουκάς σημείωσε 28. Αυτή η αναλογία στα τέλη της δεκαετίας του 90 θα έδινε νίκη στον Παναθηναϊκό. Εν έτει 2015, απλώς αναδεικνύει ως MVP τον Λουκά.

Γιατί οι ερυθρόλευκοι είχαν έναν Πρίντεζη με 17 πόντους, τον Ντάρντεν με 14 εκ των οποίων οι 10 μπήκαν στην τρίτη περίοδο και οι 7 ήταν σκοτωμένα καλάθια, τον Σπανούλη που ξεκίνησε άσχημα να τελειώνει με 11, με τρία τρίποντα-μαχαιριές, με το κλασσικό του από τα 9 μέτρα στο τέλος του ημιχρόνου να είναι το πιο επώδυνο.

Γενικά ο Ολυμπιακός μου θύμισε τον τρόπο που εξελίσσονται τα ματς του ΠΑΟ με τη Μπαρτσελόνα από τον Πεδουλάκη και έπειτα. Η Μπαρτσελόνα να προηγείται με διαφορές 7-8 πόντων μέχρι το τελευταίο 7λεπτο, κάπου εκεί οι πράσινοι να πατάνε γκάζι, να φτάνουν σε απόσταση καλαθιού και να χάνουν όλες τους τις επιθέσεις από κει και μετά. Λες και δεν θέλουν να ισοφαρίσουν. Πάνω-κάτω όπως έχασε φέτος τα ματς με Μακάμπι, Άλμπα, Ζαλγκίρις κ.α.

Επιστρέφω στα σκοτωμένα σουτ του Ντάρντεν. Στο 3ο δεκάλεπτο μέτρησα 5 επιθέσεις του Ολυμπιακού που έβαλε το καλάθι κυριολεκτικά στο τέλος του χρόνου, κι ενώ οι παίχτες του ΠΑΟ είχαν κάνει υπερπροσπάθεια στην άμυνα και είχαν κλείσει τους χώρους. Όμως η υπερπροσπάθεια οδηγεί σε λάθη. Εκεί που πήγαινε ο Σλότερ να κλέψει την μπάλα, έφευγαν οι συμπάιχτες του σε αντεπίθεση, τελικά δεν την έκλεβε και έμεναν στην πράσινη ρακέτα 4 κόκκινες φανέλες να παίζουν βόλει. Αυτό σε σημεία που οι πράσινοι πήγαιναν να πλησιάσουν ήταν σουτ που σου πάνε την ψυχολογία στο βάλτο.

Ο Ολυμπιακός έχει πάρει ήδη το πρωτάθλημα, ακόμα κι αν χάσει τα επόμενα δύο ματς που λέει ο λόγος, και βγάζει από πάνω του το μικρό συννεφάκι που έλεγε ότι αν δεν το σηκώσει φέτος η χρονιά θα είναι αποτυχία.

Απέναντι συμβαίνουν δύο τινά: όλο το σωματείο που λέγεται Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την ήττα με σκεπτικισμό και όχι μηδενισμό, η αντίδραση είναι απόλυτα σωστή και πλέον μένει να δούμε αν το καλοκαίρι θα αλλάξουν τα μυαλά.

Υ.Γ. Σλότερ είσαι για πολλές κλωτσές. Αναρωτιέμαι γιατί έπρεπε να μείνει τόση ώρα μέσα. Τα κρίσιμα σουτ δεν τα έβαλε, έκανε τα περισσότερα λάθη και στην άμυνα ήταν μετριότητα.

Υ.Γ.1: Λυπάμαι που το λέω αλλά ο Μητσάρας δείχνει να έχει χάσει τόσο την συγκέντρωση του στο τρίποντο που μάλλον δεν θα τον ξαναδούμε να βάζει μεγάλα σουτ σε μεγάλα ματς.

Υ.Γ.2: Για πρώτη φορά το γήπεδο ήταν όπως αρμόζει σε τόσο καλούς αθλητές. Σίγουρα φταίει ότι οι οπαδοί γνώριζαν πως δεν υπάρχει ελπίδα και το ματς εξελίχθηκε εύκολα για τον Ολυμπιακό, αλλά δεν τυχαίνει συχνά να μην μετράμε φωτοβολίδες και εισβολές. Ας το χαρούμε τώρα που έγινε.

The post Τρέμε-λ Ντάρντεν και The Party It’s Over appeared first on KoolNews.

Keywords
Τυχαία Θέματα