Βόας

12:39 5/12/2013 - Πηγή: KoolNews

Πόσες φορές την ημέρα ξύνεται ο Καραμανλής στη Ραφήνα; Πόσες φορές φταρνίζεται; Και πόσες χασμουριέται; Ακόμη περισσότερο: πόσες φορές την ημέρα δίνει οδηγίες στον Βλάχο και πόσες λέει στον Αντώναρο τι αποκλείεται να δεχθεί και σε ποια θέματα θα τα στυλώσει;

Γράφει ο Δημήτρης Μητρόπουλος

Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο ταλέντο - ή μάλλον εν πρόκειται για ταλέντο, για χάρισμα ή για θείο δώρο πρόκειται - του Καραμανλή είναι να μιλούν για αυτόν ή εξ ονόματος του, να ασχολούνται μαζί του ή να καταστρώνουν το μέλλον του χωρίς ο ίδιος να χολοσκάει. Φυσικά, έτσι έγινε αρχηγός

το 1997! Από το μικροσκοπικό εστιατόριο «18» στην οδό Σουηδίας του Κολωνακίου - όπου υπήρχαν επί χρόνια στους τοίχους οι φωτογραφίες της πρώτης εποχής με τον Άρη και τη Νατάσα - ο Κώστας βρέθηκε σφαίρα στη Ρηγίλλης σε μία νύχτα.

Αυτή ακριβώς η ιστορία συνεχίζεται ή, μάλλον, ξαναπαίζεται. Ελαφρώς γιατί ο καραμανλισμός παραμένει πολιτικό συστατικό μιας αμετανόητης - ακόμη και μετά την κρίση - Ελλάδας. Και όποιος προλέγει το τέλος του είναι αφελής και επιπόλαιος. Εκεί, άλλωστε, ακριβώς ποντάρουν και γι' αυτό σπεκουλάρουν όσοι σπεκουλάρουν επάνω στον γερά χτισμένο σβέρκο του πρώην πρωθυπουργού. Είναι αυτοί που έζησαν την έξωση του γέρου Καραμανλή από την προεδρία το 1985 για να επιστρέψει το 1990 και να πάρει και αυτός τη θεσμική του καρέκλα στο, κατ΄ έκφρασιν του, «απέραντο φρενοκομείο». Είναι επίσης αυτοί που έφαγαν στη μάπα το στραπάτσο των εκλογών του 2000 για ζήσουν τον θρίαμβο του 2004.

Όλα αυτά όμως είναι κουβέντα να γίνεται. Έστω και αν στον Καραμανλή άρεσαν πάντα οι καλές κουβέντες για την πολιτική και την ιστορία. Περισσότερο ενδιαφέρον στη φάση αυτή, από το πόσες φορές έχει μιλήσει ο Καραμανλής με τον Βλάχο ή αν υπάρχει επαναπροσέγγιση με την Ντόρα, είναι πόσες φορές έχει μιλήσει ο πρώην με τον νυν Πρωθυπουργό. Και σε τι πνεύμα; Η εικόνα είναι ότι μιλάνε όταν και όσο πρέπει και μιλάνε καλά. Ο Καραμανλής είναι ένας εξαιρετικά αυτοπειθαρχημένος και σιωπηλός πρώην που ξέρει ότι, στη φάση αυτή, πρέπει πάνω από όλα να βγει αλώβητος από την κρίση. Και αυτό μέχρι στιγμής το έχει πετύχει - έστω και αν όσοι ξέρουν να χρεώνουν τεράστιες ευθύνες για το τραγικό 2009. Ας όψεται όμως ο Παπανδρέου που κατάφερε να μετατραπεί σε αλεξικέραυνο.

Με την άδεια του Ευάγγελου Αντώναρου, το πρόβλημα του Σαμαρά δεν είναι ούτε θα μπορούσε να ήταν ποτέ ο Κώστας Καραμανλής. Το πρόβλημα του Σαμαρά είνια η αντοχή του ΠΑΣΟΚ και η ανάκαμψη της οικονομίας του, παρά την υπερπροσπάθεια του Πρωθυπουργού, ακόμη δεν έρχεται. Από αυτά κινδυνεύει η κυβέρνηση και όχι από την άποψη του Βλάχου για τον Στουρνάρα. Όσο για τον Στουρνάρα, αυτός κινδυνεύει πρωτίστως από αυτά που λέει ο ίδιος και όχι από τους καραμανλικούς

Από εκεί και πέρα, στον Καραμανλή αρέσει να είναι και Βούδας και βόας. Στη δεύτερη εκδοχή, πρώτα μαγνητίζεις τα θύματα σου με το βλέμμα και μετά τα καταπίνεις. Αφήνοντας όμως τα παραμύθια της ζούγκλας, ας πούμε μια απλή αλήθεια. Οποιαδήποτε επιστροφή Καραμανλή - που είναι χλωμό αν τη θέλει - κολλάει στους πάσης φύσεως ξένους, που δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν. Όπως και τον Παπανδρέου. Εκτός αν πάμε στη δραχμή - αλλά ποιος θα ήθελε τότε να κυβερνήσει...

Το διαβάσαμε στα Νέα

Φωτογραφία: Eurokinissi