Gen Z: Η πρώτη γενιά που αμφισβητεί τον έρωτα όπως τον ξέραμε

20:07 9/4/2025 - Πηγή: Attiki Press

Κάποτε, ο πρώτος έρωτας ήταν ιεροτελεστία. Κάτι που περίμενες με ανυπομονησία, σαν να σου ανοίγει η ζωή μια πόρτα που οδηγεί σε κάτι μεγάλο. Ήταν ένα γεγονός. Ένα βάπτισμα στο συναίσθημα. Και ναι, μπορούσε να σε πληγώσει, αλλά μέσα σου ήξερες: «αξίζει». Σήμερα όμως, για πολλούς νέους, αυτή η πόρτα δεν ανοίγει εύκολα. Όχι γιατί δεν υπάρχει το συναίσθημα, αλλά γιατί η εποχή αλλάζει. Οι κανόνες επαναπροσδιορίζονται. Ο έρωτας, έτσι όπως τον μάθαμε — από τα παραμύθια, τις ταινίες, τις παλιές αφηγήσεις — δεν είναι πια αυτονόητος. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Gen Z — όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1997 και 2012 — ερωτεύεται λιγότερο, αργότερα και πιο δύσκολα. Δεν είναι μόνο ότι μπαίνουν σε λιγότερες σχέσεις. Είναι πως συχνά δεν επιθυμούν να μπουν καθόλου. Το ποσοστό των νέων που δεν έχουν σταθερό σύντροφο αυξάνεται κάθε χρόνο.

Αλλά πίσω από την ψυχρή γλώσσα των στατιστικών, υπάρχει κάτι πιο ανθρώπινο: μια εσωτερική μετατόπιση. Ένα συναίσθημα αμφιθυμίας. Όχι αδιαφορίας. Οι νέοι δεν απαρνούνται την αγάπη — την διεκδικούν αλλιώς. Η νέα γενιά δεν ερωτεύεται από συνήθεια. Δεν μένει σε σχέσεις από κοινωνική ανάγκη. Δεν μπαίνει εύκολα σε ταμπέλες. Ψάχνει κάτι αυθεντικό — αλλά χωρίς να καταπιέζεται. Και κυρίως, φοβάται λιγότερο τη μοναξιά. Για πολλούς νέους, η φιλία, η προσωπική ελευθερία, η ψυχική ισορροπία, είναι εξίσου σημαντικά — αν όχι σημαντικότερα — από μια ρομαντική δέσμευση. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πληγώνονται. Σημαίνει όμως πως προσέχουν πού θα εκτεθούν. Επιλέγουν με επίγνωση. Περιμένουν κάτι που δεν θα τους στραγγίξει. Δεν είναι αδιαφορία· είναι επιλεκτική τρυφερότητα.

Δεν είναι πως η Gen Z απορρίπτει την αγάπη. Είναι πως την επαναπροσδιορίζει. Δεν συμβιβάζεται με το «να είμαι με κάποιον απλώς για να μην είμαι μόνος». Δεν κυνηγάει το κλισέ του έρωτα που όλα τα λιώνει. Θέλει συντροφικότητα χωρίς φίλτρα. Επικοινωνία χωρίς στρατηγικές. Χτίζει εμπιστοσύνη πιο αργά — αλλά πιο σταθερά. Και αν δεν έρθει αυτό που πραγματικά έχει αξία, τότε προτιμά τη μοναχικότητα. Όχι σαν ήττα, αλλά σαν συνειδητή επιλογή.

Η εποχή των μεγάλων, υπερθεαματικών σχέσεων ίσως να δίνει τη θέση της σε μια νέα κουλτούρα τρυφερότητας. Λιγότερη δραματουργία. Περισσότερη σιωπή. Λιγότερα story, περισσότερες πράξεις. Ίσως η Gen Z να μας διδάσκει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο να βρεις τον άλλο — αλλά και να βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα στη σχέση, χωρίς να τον χάνεις.