Άρθρο: Αναζητώντας τον… άνθρωπο

12:36 22/11/2012 - Πηγή: Attiki Press

Eurogroup, euro working group, Σύνοδος Κορυφής, δόσεις, «κούρεμα», τράπεζες, χρέος, πιστωτές, τρόικα, ΔΝΤ, μέτρα κι άλλα μέτρα…

Δυστυχώς αποτελούν μέρος

της καθημερινότητάς μας και της πολιτικής ανεπάρκειας των πολιτικών ταγών μας, που κατάφεραν μια υπερήφανη χώρα όπως η Ελλάδα, να αναλώνεται γύρω από οικονομικά στοιχεία, που ναι μεν έχουν τη σημασία τους αλλά κονιορτοποιούν τον ανθρώπινο παράγοντα, βγάζοντάς τον εκτός κάδρου.

Η ευρω-παρέα διασύρει ένα ολόκληρο έθνος που έχει κάνει αιματηρές θυσίες (γιατί άραγε;) και βλέπει τους ηγέτες του(;) να ξιφουλκούν γύρω από νούμερα και να πηγαινοφέρνουν τις λύσεις(;) από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Πρόκειται για μια κατάφορη αδικία. Χάνουμε καθημερινά το νόημα της ζωής, εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι άνθρωποι που διαφεντεύουν τις τύχες μας. Δεν έχουν κανένα σχέδιο για την οντότητα «άνθρωπος» αλλά μόνο λογιστικά σχέδια που καταλήγουν στο κέρδος και την οικονομική ευρωστία των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Την Τρίτη (20/11) έφυγε από τη ζωή ο Χρόνης Μίσσιος. Ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ αμόρφωτος (έμαθε γράμματα, κλεισμένος στη φυλακή) που μιλάει στην καρδιά καθενός από εμάς. Αντιγράφω μερικές αράδες από το βιβλίο του «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς…» που οδηγεί σε μοιραίους συνειρμούς: Ξέρουν γράμματα, διαβάζουν, γράφουν και δεν κατάλαβαν ποτέ πως ο κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος ολόκληρος, είναι μια ολόκληρη ιστορία… Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο- Στέφανο… τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή, τι θα πει η φράση “εκατό χιλιάδες νεκροί” ή “βασανίζεται ένας άνθρωπος σε κάποια ασφάλεια”».