Δικαιοσύνη, το πρώτο ζητούμενο

Του Αριστείδη Αποστόλου

Στην Ελλάδα, τη χώρα των «ανεύθυνων υπευθύνων», η απονομή δικαιοσύνης παραμένει ένα είδος υπό εξαφάνιση. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται χαρακτηριστικά σε επίπεδο άσκησης εξουσίας, όπου οι αποφάσεις που ζημιώνουν το κράτος, τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον, κατά κανόνα δεν τυγχάνουν ανάλογου ελέγχου και παραδειγματικής τιμωρίας.

Τρανότερο παράδειγμα όλων, η εδώ και μία διετία εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής που φτωχοποιεί τους πολίτες και τους οδηγεί – με γεωμετρική, πλέον, πρόοδο –

σε εξαθλίωση. Άραγε δεν φταίει κανείς για το κατάντημα της (δακτυλοδεικτούμενης ανά την υφήλιο) Ελλάδας; Ήταν απλώς μία φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ή μήπως έγιναν ιδιαίτερα λανθασμένοι πολιτικοί χειρισμοί, συνεπικουρούμενοι από έντονη παραπληροφόρηση των μέσων ενημέρωσης και από απόλυτη σιγή της ελληνικής δικαιοσύνης; Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχουν ευθύνες;

Μοιραία, η αντιμετώπιση της «οικονομικής κρίσης» δεν θα πρέπει να είναι το πρωτεύον. Η πτωτική πορεία των οικονομικών δεικτών αποτελεί απλώς το αποτέλεσμα μίας προηγηθείσας πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, μίας γενικότερης κρίσης θεσμών και αξιών. Αυτή τη στιγμή, το πρώτο ζητούμενο (θα πρέπει να) είναι η απονομή δικαιοσύνης, ξεκινώντας ιεραρχικά, από την κορυφή του παγόβουνου. Όσο αυτό δεν γίνεται, προκλητικές δηλώσεις πολιτικών, όπως «δεν είχαμε άλλη επιλογή» ή «τα μέτρα είναι άδικα αλλά αναγκαία», θα συνεχίζουν να υφίστανται και να καταστρατηγούν βασικούς κανόνες, όπως το γεγονός πως σε μία δημοκρατία (άλλο μείζον θέμα προς συζήτηση) δεν υπάρχουν μονόδρομοι, αδιέξοδα ή εκβιαστικά διλήμματα.

 

 

Keywords
Τυχαία Θέματα