Δήμητρα Παπαδήμα – Μποσταντζόγλου: Με τον Γιάννη γελάω ακόμα και μετά από 30 χρόνια

19:19 31/12/2022 - Πηγή: Attiki Press

Η Δήμητρα Παπαδήμα έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε στην προσωπική της ζωή και τον Γιάννη Μποσταντζόγλου. Η ηθοποιός ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Δύο στη 1» και αρχικά, δήλωσε για τον εαυτό της: «Η κανονική Δήμητρα είναι όπως ήταν παιδί, ονειροπαρμένη, αλλού ντ’ αλλού, αγοροκόριτσο όσο δεν παίρνει». Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην αγάπη που τρέφει για τη γυμναστική. «Αν δεν κάνω δύο ώρες γυμναστική τη μέρα είμαι για το τρελάδικο, θα ήμουνα για μέσα. Περιμένω να φύγω από εδώ να πάω να τρέξω. Ο χρόνος πρέπει να σε βρίσκει σε κίνηση», είπε χαρακτηριστικά.

Αναφορικά με την κόρη

της και τη σεξουαλική παρενόχληση που βίωσε, η Δήμητρα Παπαδήμα δήλωσε,

«Δεν είμαι απλώς προστατευτική, είμαι σκύλα μαμά. Έτοιμη για το χειρότερο. Σε αυτή τη ζωή ερχόμαστε για να τη ζήσουμε, έχουμε τόσα πρέπει που μας έχουν τεθεί από το σύστημα, δεν μπορώ να έχω και τον κάθε τέτοιο να μου δυσκολεύει τη ζωή μου ειδικά σαν μάνα! Έχω κάθε δίκιο να του κάνω ό,τι θέλω και η Πολιτεία να με δικαιώσει και να μην με βάλει φυλακή καν».

«Κάνουμε ήρωες τους βιαστές. Το 2022 θα περάσει ως χρονιά του βιασμού, αρσενική χρονιά», συμπλήρωσε. Η ηθοποιός μίλησε στη συνέχεια για τον σύζυγό της, Γιάννη Μποσταντζόγλου. «Ο Γιάννης είναι μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου, το αιώνιο παιδί. Του έχω πει “φεύγω”, γιατί ήταν τρία πουλάκια κάθονται. Εγώ ήμουν πάντοτε του προγράμματος, είχα λεφτά στην άκρη για τις σπουδές του παιδιού. Ο Γιάννης ήταν σπάταλος. Ο σπάταλος άνθρωπος είναι μεγάλο θέμα στην οικογένεια. Ο Γιάννης είχε μάθει αλλιώς. Δεν έχει φύγει από την οικογένειά του, έζησε πάρα πολύ όμορφα. Αυτό με δυσκόλεψε πολύ εμένα, τρία χρόνια μέναμε χώρια», εξήγησε.

Πρόσθεσε μάλιστα πως: «Θα μπορούσα να είμαι με έναν επιχειρηματία που θα είχε θέατρα και θα ανέβαζε τα έργα μου, αλλά τον έβλεπα και έλεγα “τι μάπας”. Ενώ ο Γιάννης… Με τον επιχειρηματία ήξερα τι θα ήμουν, θα με αγόραζε, ενώ με τον Γιάννη γελάω ακόμα και μετά από 30 χρόνια. Θαυμάζω το ήθος του, την παιδικότητά του, τον κόπο του να ζήσει με όλα αυτά που βλέπει γύρω του. Πονάει και εμένα αυτό με στεναχωρεί, με πληγώνει και βρίζω».