Εμπόριο και θάνατος

12:58 27/11/2014 - Πηγή: Attiki Press

Στην υπόθεση και των δύο ταινιών αυτής της εβδομάδας μπλέκεται το εμπόριο, το μπλακ χιούμορ και ο θάνατος. Στην ταινία του Ρόι Άντερσον αυτό γίνεται με πολύ επιτυχημένο τρόπο, στην ταινία του Άντερς όμως, συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Το χιούμορ είναι βέβαια κάτι υποκειμενικό, οπότε η τελική κρίση είναι δική σας.

από την Αγγελική Γκαλμπένη

Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του

Λεζάντα: ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ,

100’ | ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΡΟΙ ΑΝΤΕΡΣΟΝ | ΠΑΙΖΟΥΝ: ΧΟΛΓΚΕΡ ΆΝΤΕΡΣΟΝ, ΝΙΛΣ ΓΟΥΕΣΤΜΠΛΟΜ, ΣΑΡΛΟΤΑ ΛΑΡΣΟΝ | ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΣΟΥΗΔΙΑ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Μετά τις ταινίες «Τραγούδια απ’ τον δεύτερο όροφο» (2000) και «Εσείς οι ζωντανοί» (2007), ήρθε και το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Ρόι Άντερσον για τον άνθρωπο, με αυτόν τον περίεργα μεγάλο τίτλο! Πρόκειται για μία μαύρη κωμωδία, όπου δύο μεσήλικες πωλητές προσπαθούν να πουλήσουν τα ασυνήθιστα, μάλλον, παιχνίδια τους, με τα οποία φιλοδοξούν να προσφέρουν διασκέδαση στους ανθρώπους. Μέσα απ’ τη διαδρομή αυτών των δύο ανθρώπων, ο θεατής έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει ξανά την ομορφιά που κρύβεται στις πιο απλές στιγμές, τη σημασία της ζωής, να καταλάβει ότι κάθε άνθρωπος συνυπάρχει με αδυναμίες, χιούμορ και τραγωδίες.

Η κριτική για τη ζωή και για το πώς την «ξοδεύουμε» γίνεται μέσα από σκηνές με πρωταγωνιστές πρόσωπα που όλοι έχουμε συναντήσει και έχουμε συναναστραφεί Ο Ρόι δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι το χρήμα είναι στη ζωή αυτό για το οποίο παλεύουμε και χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να απολαύσουμε κάποια πράγματα και αφήνει τον κάθε θεατή να κρίνει μόνος του, αν όντως πρέπει να του δίνουμε τόση σημασία απ’ τη στιγμή που ο θάνατος μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή! Όλα αυτά, δοσμένα μέσα από πολύ χιουμοριστικές ατάκες και σκηνές, π.χ. όταν ένας ταξιδιώτης πεθαίνει στην καφετέρια του πλοίου, ενώ μόλις είχε πληρώσει το γεύμα του, η ταμίας ρωτάει: «Υπάρχει κάποιος που θέλει το γεύμα; Είναι δωρεάν!»

Ο Σαμ και ο Τζόναθαν, οι δύο περιφερόμενοι πωλητές της ιστορίας, τσακώνονται συνεχώς μεταξύ τους, ενώ προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτια τους. Συναντούν όλους τους ήρωες κάθε μικρής ιστορίας μέσα στην ταινία και προσπαθούν να τους πείσουν ότι χρειάζονται κωμωδία και διασκέδαση στη ζωή τους και τα «παιχνίδια» που πουλάνε μπορούν να τους το προσφέρουν αυτό. Οι ίδιοι, όμως, δεν βρίσκουν τα προϊόντα τους καθόλου διασκεδαστικά! Κάθε ένας που θα δει αυτήν την ταινία, μπορεί να μην κάτσει σε ένα κλαδί, αλλά σίγουρα θα συλλογιστεί για τα ωραία και τα παράλογα της ύπαρξής μας ως άνθρωποι, στο σήμερα, στο αύριο, αλλά πάντα το θέμα θα είναι το τώρα. Μια έντονα εικαστική ταινία που πρέπει να δείτε… Ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από έναν πίνακα του Φλαμανδού ζωγράφου Πέτερ Μπρέγκελ.

Αφεντικά για σκότωμα 2

Λεζάντα: ΚΩΜΩΔΙΑ, 108’ |ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΣΙΝ ΑΝΤΕΡΣ | ΠΑΙΖΟΥΝ: ΤΖΕΙΣΟΝ ΜΠΕΙΤΜΑΝ, ΤΣΑΡΛΙ ΝΤΕΙ | ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΑΜΕΡΙΚΗ

Κάθε φορά που ακούγεται ότι θα βγει συνέχεια (sequel) μιας ταινίας τα πρώτα συναισθήματα είναι περίεργα. Σου ξανάρχεται στο μυαλό η αρχική ταινία και αναλόγως προετοιμάζεσαι για το τι και πως μπορεί να είναι αυτό που θα δεις. Συχνά απογοητεύεσαι (όπως εδώ), ενώ είναι λίγες οι φορές που φεύγεις απ’ την κινηματογραφική αίθουσα με χαμόγελο και ανυπομονησία για ένα πιθανό τρίτο μέρος της ταινίας. Γιατί δεν συμβαίνει αυτό συχνά; Τις περισσότερες φορές οι δημιουργοί βλέποντας την επιτυχία και την θετική απήχηση που είχε το πρώτο τους έργο, χάνουν την αίσθηση της «δημιουργίας» και μπαίνουν στο τρυπάκι της «αναδημιουργίας», παίρνοντας τους ήρωες που αγαπήθηκαν απ’ το κοινό και βάζοντάς τους σε νέες περιπέτειες (;) με καινούργια δεδομένα. Όχι σπάνια, λοιπόν, αυτό μεταφράζεται σε αποτυχία. Σε μια τέτοια περίπτωση ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη νέα ταινία «Αφεντικά για σκότωμα 2».

Στην προηγούμενη ταινία (Αφεντικά για σκότωμα) η θέση των θυμάτων, των ήρωων της εργαζόμενης τάξης -οι οποίοι αναλαμβάνουν, εκ μέρους όλων των συναδέλφων τους, να αντιμετωπίσουν μια και καλή τα απάνθρωπα αφεντικά τους- στο νούμερο δυο έχει αντιστραφεί! Είναι, δηλαδή, τα καινούργια αφεντικά! Δεν είναι, όμως, αφεντικά όπως θα τα περίμενε κανείς, ξέροντας την προϊστορία τους: Δεν είναι π.χ. υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς, δημοκρατικότητας κ.τ.λ. -σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία απ’ τις απαιτήσεις τους στο πρώτο μέρος. Κάνουν κατάχρηση εξουσίας, με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι οι προκάτοχοί τους, αλλά δεν παύει να είναι κατάχρηση εξουσίας.

Το θετικό που είχαν τα προηγούμενα αφεντικά, είναι πως ό,τι έκαναν -με αυτόν τον άσχημο τρόπο τους- το έκαναν για το καλό της δουλειάς. Έτσι ο θεατής είχε ένα υπόβαθρο στο να βλέπει αποτελέσματα ή μη στην εκάστοτε εταιρεία του πλάνου. Αυτό δεν φαίνεται να απασχόλησε καθόλου τους δημιουργούς της δεύτερης ταινίας, που θέλοντας να δείξουν μόνο τα «αστεία» χαρακτηριστικά των νέων ρόλων -ο Θεός να τα κάνει αστεία- εξαφάνισαν μια εργασιακή δομή που χαρακτήριζε το στόρι της ταινίας που πρωτογνωρίσαμε. Έρχεται, λοιπόν, η δεύτερη ταινία, χωρίς το απαιτούμενο στόρι να «τρέχει» κάτω απ’ το χιούμορ – που είναι απαραίτητο για να θεωρηθεί «κωμωδία» αυτή η… προσπάθεια δημιουργίας ταινίας- παραθέτοντας μόνο κωμικές καταστάσεις. Πόσο αστείο μπορεί να είναι, όμως, πια το ότι ένας επιχειρηματίας προσλαμβάνει μόνο όμορφες κοπέλες χωρίς εργασιακή εμπειρία για να στελεχώσει την εταιρεία του; Μια… δυο… φτάνει! Το είδαμε, χαμογελάσαμε την πρώτη φορά, αλλά σταματάει να είναι αστεία η επανάληψη χωρίς μια ιστορία στο υπόβαθρο. Μπορεί κάποιος να πει τώρα ότι μια ελαφριά κωμωδία θέλανε να κάνουνε οι άνθρωποι, τι υπόβαθρο ζητάμε;

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο χαρακτηρισμός «κωμωδία» για αυτήν την ταινία είναι προσβλητικός για όλες τις κωμωδίες που έχουν γίνει μέχρι τώρα, ελαφριές και μη.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Η νύχτα πριν πέσει το Παρίσι

Πρόκειται για ένα ιστορικό δράμα, μέσα στο οποίο κρύβεται και η συνομιλία που έσωσε τον πύργο του Άιφελ. (από 4/12)

Jimmy’s Hall

Μια ταινία εποχής για τη ζωή του πολιτικού ακτιβιστή Τζίμι Γκράλτον την περίοδο που απελάθηκε από την Ιρλανδία της δεκαετίας ˮ30. (από 14/12)