Ευθανασία στην Ευρώπη: “Ναι” και από την Πορτογαλία, 7η χώρα στον κόσμο

21:16 29/1/2021 - Πηγή: Attiki Press

Ο όρος ευθανασία (από τις ελληνικές λέξεις «ευ» και «θάνατος») δημιουργήθηκε απ’ τον Άγγλο φιλόσοφο Φράνσις Μπέικον, ο οποίος έγραψε ότι «το έργο της ιατρικής είναι η αποκατάσταση της υγείας και η καταπράυνση των πόνων, όχι μόνο όταν η καταπράυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία, αλλά και όταν μπορεί να εξασφαλίσει έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο». Η θέση αυτή έφερε στο προσκήνιο πολλές διαμάχες που έγιναν οξύτερες τα τελευταία χρόνια. Αρχικά η θέση αυτή στάθηκε αντιμέτωπη στη χριστιανική διδασκαλία, σύμφωνα με την οποία μόνον ο Θεός μπορεί να διαθέσει τη ζωή και τον θάνατο,

και αφού ο πόνος έχει κάποια αξία για τη σωτηρία της ψυχής, σε κανένα δεν επιτρέπεται να συντομεύσει τους πόνους.

Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια έγιναν προσπάθειες για τη νομιμοποίηση της ευθανασίας με δικαιολογητικά τον οίκτο προς τον άνθρωπο που υποφέρει, την θυσία για χάρη του κοινωνικού συνόλου και την απαξία της ζωής. Και πάλι όμως στους ισχυρισμούς αυτούς προκύπτει το ερώτημα αν ο άνθρωπος, ειδικός ή όχι, έχει δικαίωμα να επιβουλεύεται τη ζωή του συνανθρώπου του και να του δώσει ένα τέλος εύκολο και γαλήνιο;

Ηθικό πρόβλημα προκύπτει, επίσης, όταν κάποιος πάσχων από ανίατη νόσο ζητήσει ο ίδιος να του επιβληθεί ευθανασία: Ο θεράπων ιατρός επιτρέπεται να πράξει ανάλογα, συναινώντας στην κατ’ απαίτηση του πάσχοντος ευθανασία; Το ζήτημα παραμένει τόσο ηθικά όσο και νομικά, ανοικτό. Η ευθανασία απασχολεί την σύγχρονη βιοηθική, νομική, ιατρική, νοσηλευτική, αλλά και γενικότερα την κοινωνία διότι εγείρονται διάφορα θεμελιώδη ηθικά ζητήματα.

Ευθανασία: Η Πορτογαλία, τέταρτη χώρα στην Ευρώπη

Παρόλα αυτά, εν έτει 2021, το ζήτημα προβληματίζει πολλές χώρες, με την Πορτογαλία να γίνεται η τέταρτη στην Ευρώπη που τη νομιμοποιεί.  Το Κοινοβούλιο υπερψήφισε σήμερα τη νομιμοποίηση της ευθανασίας, με τη χώρα να γίνεται η τέταρτη στην Ευρώπη και η έβδομη παγκοσμίως που επιτρέπει σε ασθενείς που βρίσκονται στο τελικό στάδιο μιας θανατηφόρας ασθένειας να αναζητήσουν βοήθεια από έναν γιατρό για να τερματίσουν τη ζωή τους. Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε με 136 ψήφους υπέρ, 78 κατά και 4 αποχές.

Όπως γράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι πολίτες άνω των 18 ετών θα μπορούν να ζητήσουν βοήθεια για να πεθάνουν, εάν βρίσκονται στο τελικό στάδιο μιας ασθένειας και υποφέρουν από «διαρκείς» και «αφόρητους» πόνους, εκτός κι αν δεν είναι διανοητικά ικανοί να λάβουν μια τέτοια απόφαση. Η διαδικασία θα είναι δυνατή για τους υπηκόους της χώρας και τους νόμιμους κατοίκους της, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο πολίτες από άλλες χώρες να ταξιδεύουν στην Πορτογαλία για να λάβουν ιατρική βοήθεια ώστε να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Ο νόμος πρέπει να επικυρωθεί τώρα από τον πρόεδρο Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, έναν συντηρητικό. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως θα σεβαστεί την απόφαση του κοινοβουλίου.

Επικρίσεις για την ώρα της απόφασης

Ορισμένοι επέκριναν τη χρονική στιγμή που διεξήχθη η ψηφοφορία, με το αντιπολιτευόμενο κόμμα PSD να υποστηρίζει ότι λόγω της πανδημίας του νέου κορονοϊού στην Πορτογαλία επικρατεί «μεγάλο άγχος, μεγάλος φόβος μεταξύ των πολιτών αναφορικά με θέματα που αφορούν τη ζωή και τον θάνατο». Σε μια επιστολή προς το πορτογαλικό κοινοβούλιο, δύο ενώσεις που διαχειρίζονται την πλειονότητα των κέντρων φροντίδας της Πορτογαλίας, τα οποία έχουν πληγεί σφόδρα από την πανδημία, υποστήριξαν πως «η έγκριση της ευθανασίας αποτελεί ασέβεια προς όλους αυτούς τους ανθρώπους».

Ωστόσο, η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του κόμματος Pessoas-Animais-Natureza (PAN) Ινές Ρεάλ δήλωσε: «Είναι ανέντιμο να επικαλείται κανείς μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο στη χώρα… για να συγχέει τους θανάτους που σχετίζονται με την Covid-19 με τη νομοθετική διαδικασία που στοχεύει να επιτρέψει την ευθανασία σε όσους υποφέρουν». Η Πορτογαλία, μια καθολική χώρα, νομιμοποίησε τις αμβλώσεις το 2007 και επέτρεψε τους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου το 2010.

Ευθανασία: Τι ισχύει στην Ελλάδα για την ευθανασία

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτη της δικηγόρου Αλεξάνδρας Κοτζαμάνη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Βιοηθικά» της Ελληνικής Επιτροπής Βιοηθικής, «απαγορεύεται η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Δεν υφίσταται εξειδικευμένη νομοθεσία, έτσι το αξιόποινο της ευθανασίας κρίνεται σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες του ποινικού κώδικα για την ανθρωποκτονία εν συναινέσει. Η ευθανασία έχει αντιμετωπιστεί, τόσο από την κοινωνία όσο και από την εκκλησία, ως έγκλημα ή ως αμάρτημα αντίστοιχα». Με αφορμή πάντως την αναθεώρηση του ποινικού κώδικα, υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον για να συζητηθεί και το συγκεκριμένο ζήτημα.

Η βασική αντίθεση διεθνώς είναι ότι από τη μια κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της αυτονομίας, πράγμα που αφορά και τις αποφάσεις για το τέλος της ζωής του, αλλά από την άλλη, η ζωή θεωρείται ύψιστη αξία, την οποία οι γιατροί καλούνται να διαφυλάσσουν με κάθε μέσο. Επιπλέον, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, μόνο ο Θεός μπορεί να διαθέσει τη ζωή και το θάνατο.

Ευθανασία: Τι ισχύει ανά χώρα για την ευθανασίαΑυστρία

Η ενεργητική ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται. Η παθητική ευθανασία επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση απαίτησης του ασθενούς που πάσχει από ανίατη νόσο. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ασθενούς στην άρνηση της θεραπείας, υπό την προϋπόθεση της πλήρους και εμπεριστατωμένης ενημέρωσης από το θεράποντα γιατρό και κατόπιν ενυπόγραφου αιτήματος από τον ίδιο τον ασθενή. Αντιθέτως, δεν επιτρέπεται η απόσυρση των παροχών φροντίδας στον ασθενή.

Βέλγιο

Έχει από το 2002 νομιμοποιήσει την ευθανασία, η οποία πραγματοποιείται από άλλο άτομο, εκτός από τον ενδιαφερόμενο, κατόπιν απαίτησης του τελευταίου. Η απαίτηση πρέπει να είναι έγγραφη, να εκφράζει την επιθυμία του ατόμου και να συντάσσεται ή να επιβεβαιώνεται εντός πενταετίας, ενώ μπορεί να τροποποιηθεί ή να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή. Ο γιατρός που θα αναλάβει την ευθανασία, θα πρέπει να επιβεβαιώσει ότι ο ασθενής πάσχει από σοβαρή και μη αναστρέψιμη βλάβη, που έχει προκληθεί από ασθένεια ή ατύχημα.

Εξαίρεση αποτελούν τα επείγοντα περιστατικά, όπου ο ασθενής έχει χάσει τις αισθήσεις του και ο ιατρός δεν έχει χρόνο για να επαληθεύσει μια πρότερη άρνηση, ως επακόλουθο υπερτερεί το καθήκον παροχής βοήθειας. Επίσης θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα ευθανασίας και σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 18 ετών, εφόσον ο ανήλικος βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανίατης ασθένειας, υποφέρει από επίμονους, αφόρητους, σωματικούς πόνους, έχει λάβει την έγκριση των γονέων του και έχει συμβουλευτεί ομάδα ειδικών γιατρών.

Αλβανία

Η ευθανασία νομιμοποιήθηκε το 1999

Βουλγαρία

Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή ευθανασίας, θεωρούμενη έγκλημα ανθρωποκτονίας.

Γαλλία

Η ενεργητική ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται, ενώ η παθητική ευθανασία επιτρέπεται από το 2005. Παρέχεται η δυνατότητα στους ασθενείς να εκφράσουν ελεύθερα τη βούλησή τους, σχετικά με την παράλειψη ή τη διακοπή της θεραπευτικής τους αγωγής.

Γερμανία

Η ενεργητική ευθανασία απαγορεύεται, ενώ η παθητική ευθανασία επιτρέπεται, με την αποδοχή του πρόωρου θανάτου μέσω ιατρικής θεραπείας που αποσκοπεί στην ανακούφιση του πόνου. Από το 2015 επιτρέπεται η υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε μεμονωμένους ασθενείς, με αλτρουιστικά κίνητρα.

Δανία

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται, ενώ η παθητική ευθανασία επιτρέπεται, όταν ο ασθενής δηλώσει ότι δεν θέλει να ταλαιπωρείται και ότι επιθυμεί να εφαρμοστεί σε αυτόν παθητική ευθανασία, οπότε ο γιατρός οφείλει συμμόρφωση. Η ενεργητική ευθανασία τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση δημιουργώντας διχασμό απόψεων στην κοινωνία.

Εσθονία

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται. Εντούτοις αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην άρνηση της θεραπείας από ασθενείς τελικού σταδίου.

Ηνωμένο Βασίλειο

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία αποτελούν εγκλήματα ανθρωποκτονίας, ενώ η παθητική ευθανασία επιτρέπεται σε ορισμένες περιπτώσεις. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα άρνησης στη θεραπεία από ασθενείς με ανίατη νόσο, επομένως ο ιατρός οφείλει να σεβαστεί την απόφαση του ασθενούς στη μη λήψη ή διακοπή της θεραπείας. Σε περιπτώσεις ανίατης ασθένειας και εφόσον δεν υπάρχει πρόθεση να προκληθεί θάνατος, αλλά ανακούφιση των συμπτωμάτων, μπορεί να χορηγηθεί νόμιμα θεραπεία που να συντομεύει τη ζωή.

Ιρλανδία

Απαγορεύεται η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, ωστόσο αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ασθενούς στην άρνηση της θεραπείας. Επομένως, απαγορεύεται στον ιατρό να συμβάλλει ενεργά στο θάνατο κάποιου, ενώ δεν είναι παράνομο να σταματήσει τη θεραπευτική αγωγή σε ασθενή με ανίατη νόσο, κατόπιν επιθυμίας του τελευταίου.

Ισπανία

Δεν διαθέτει ειδική νομοθεσία σχετικά με την ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Ο ισπανικός ποινικός κώδικας ποινικοποιεί την ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, καθώς και οι δύο περιπτώσεις θεωρούνται ως εγκλήματα κατά της ζωής, με ελαφρυντικά. Η παθητική ευθανασία δεν απαγορεύεται και υπάρχει, από το 2002, νόμος που τη ρυθμίζει. Ο ασθενής, σε περίπτωση ανίατης ασθένειας, διαθέτει την επιλογή να καταγράψει τις καταστάσεις στις οποίες δεν επιθυμεί να παραταθεί τεχνητά η ζωή του.

Ιταλία

Η ενεργητική ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται από τον ιταλικό ποινικό και αστικό κώδικα, ενώ η παθητική ευθανασία αποτελεί πολύπλοκη κατάσταση. Σύμφωνα με τον ιταλικό ποινικό κώδικα, «ο επαγγελματίας υγείας έχει την υποχρέωση να προβεί σε οποιαδήποτε πράξη προκειμένου να σώσει τη ζωή του ασθενούς. Σε αντίθετη περίπτωση, η συμπεριφορά του καθίσταται ίση με ενεργό δολοφονία», επομένως η παθητική ευθανασία τυπικά απαγορεύεται.

Στην περίπτωση, όπου ο ασθενής αρνείται να λάβει τη θεραπεία, ο γιατρός δεν μπορεί να τον αναγκάσει, χρησιμοποιώντας βία και εξαναγκασμό. Αν ο ιατρός δεν μπόρεσε να κρατήσει στη ζωή ασθενή λόγω άρνησης ιατρικής θεραπείας, δεν θεωρείται ένοχος από το νόμο. Η παθητική ευθανασία των ανίκανων ασθενών απαγορεύεται πάντοτε. Στο κοινοβούλιο της χώρας έχει τεθεί νομοθετική πρόταση με σκοπό τη νομιμοποίηση της ευθανασίας.

Ολλανδία

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία επιτρέπονται σε άτομα άνω των δεκαοκτώ ετών από το 2002, ενώ το 2014 επετράπη και σε παιδιά άνω των 12 ετών. Δεν γίνεται χρήση των όρων «ενεργητική» και «παθητική» ευθανασία, διότι θεωρήθηκαν πολύ συγκεχυμένες. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, ευθανασία νοείται η χορήγηση θανατηφόρας δόσης από το ιατρικό προσωπικό στον ασθενή, κατόπιν ρητού αιτήματος του τελευταίου. Για την εφαρμογή της ευθανασίας θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά κάποιες βασικές προϋποθέσεις: ύπαρξη ανίατης νόσου για την οποία να μην υφίσταται θεραπεία, η νόσος να προκαλεί αφόρητους πόνους, η βούληση του ασθενούς να είναι συνεχής και επίμονη και ο ασθενής να έχει συνείδηση των λεγομένων του. Περίπου 15 χρόνια μετά την νομιμοποίηση της ευθανασίας και της ιατρικά υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, πάνω από 25% των θανάτων συμβαίνουν με αυτό τον τρόπο, σύμφωνα με στατιστικές του 2017.

Τέλη Οκτώβρη του 2020, η Ολλανδία ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να νομιμοποιήσει την ευθανασία και για τα παιδιά ηλικίας από ενός μέχρι 12 ετών που πάσχουν από ανίατες ασθένειες στο τελευταίο στάδιο.

Κροατία

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται. Ωστόσο, αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ασθενούς στην άρνηση της θεραπείας, κατόπιν υπογραφής από τον ίδιο τον ασθενή, επομένως η δήλωση επιθυμίας για διακοπή ή μη λήψη της θεραπείας γίνονται αποδεκτά σε ασθενείς με ανίατη νόσο.

Κύπρος

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται, όπως και η παθητική ευθανασία. Αναμένεται συζήτηση στο κοινοβούλιο για την ευθανασία.

Λετονία

Δεν υφίσταται νομοθετικό πλαίσιο για ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Το ποινικό δίκαιο τις αντιμετωπίζει ως εγκλήματα κατά της ζωής, ωστόσο αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην άρνηση της θεραπείας σε ασθενείς με ανίατη νόσο.

Λιθουανία

Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή ευθανασίας. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τονίζονται διαρκώς στις συζητήσεις σχετικών νομοσχεδίων, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση.

Λουξεμβούργο

Τόσο η ευθανασία όσο και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία επιτρέπονται από το 2009 σε άτομα με ανίατη ασθένεια. Οι ασθενείς μπορούν να επιλέξουν τον τρόπο και το χρόνο που θα τελειώσει η ζωή τους και οι γιατροί που αναλαμβάνουν να ικανοποιήσουν το αίτημά τους για ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία, προστατεύονται από τη δίωξη. Υπάρχουν αυστηροί νομικοί όροι για τη διασφάλιση της διαφάνειας και του ελέγχου των ιατρικών διαδικασιών για τον οικειοθελή τερματισμό της ζωής. Πριν από τη διενέργεια της ευθανασίας ή της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, επιβάλλεται ο ιατρός να διεξάγει αρκετές συνεντεύξεις με τον ασθενή, έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί ότι η απόφαση για ευθανασία καθίσταται αμετάκλητη.

Οι αιτήσεις για ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία μπορούν να κατατεθούν από οποιονδήποτε έχει μια ανίατη ασθένεια και η αιτία της ανίατης κατάστασης είναι αδιάφορη. Ο ασθενής θα πρέπει να έχει συναινέσει εγγράφως τόσο για την ευθανασία όσο και για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία και για να θεωρηθεί νόμιμο το αίτημα του, πρέπει να έχει πλήρη συνείδηση κατά τη στιγμή της αίτησης, την κατάλληλη ηλικία και τη νομική ικανότητα να λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις, να έχει λάβει την απόφαση χωρίς εξωτερική πίεση και να πάσχει από ανίατη ιατρική κατάσταση, χωρίς προοπτική βελτίωσης.

Μάλτα

Η ενεργητική ευθανασία, καθώς και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται από το νόμο. Αντιθέτως επιτρέπεται η παθητική ευθανασία, που έγκειται στο δικαίωμα του ασθενούς στην άρνηση της θεραπείας.

Ουγγαρία

Η ενεργητική ευθανασία, καθώς και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύονται από το νόμο. Αντιθέτως επιτρέπεται η παθητική ευθανασία, με αυστηρά μέτρα. Ο ασθενής μπορεί να αρνηθεί μια θεραπεία εξ ολοκλήρου ή ακόμη και να καθορίσει τις θεραπευτικές παρεμβάσεις που επιθυμεί, αλλά χρειάζεται να υπάρχουν γνωματεύσεις ψυχιατρικών εμπειρογνωμόνων

Πολωνία

Όλες οι μορφές ευθανασίας και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι παράνομες. Η χώρα αντιτίθεται σε οποιαδήποτε πρόταση περί του θέματος.

Ρουμανία

Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή ευθανασίας και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία.

Σλοβακία

Απαγορεύεται η ενεργητική ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία από τη νομοθεσία και από τους κώδικες δεοντολογίας των επαγγελμάτων υγείας. Η παθητική ευθανασία επιτρέπεται, όταν το ιατρικό προσωπικό θεωρεί μάταιη μια θεραπεία και αφού πραγματοποιηθεί ιατρικό συμβούλιο για τη διακοπή της. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ασθενούς με ανίατη νόσο στην άρνηση της θεραπείας.

Σλοβενία

Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή ευθανασίας και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία.

Σουηδία

Η βοήθεια ενός ατόμου για τη χορήγηση θανατηφόρων ουσιών παραμένει παράνομη, ωστόσο η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, χωρίς προσωπικά συμφέροντα, είναι γενικά απαλλαγμένη από ποινή. Η παθητική ευθανασία επιτρέπεται, έτσι οποιοσδήποτε ασθενής επιθυμεί να διακόψει τη θεραπεία του, έχει δικαίωμα να το πράξει

Τσεχία

Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή ευθανασίας και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Ωστόσο οι βουλευτές ετοιμάζονται να υποβάλουν νομοσχέδιο, εμπνευσμένο από το Βέλγιο, που θα νομιμοποιεί την ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Στο παρελθόν ορισμένοι πολιτικοί είχαν προσπαθήσει αρκετές φορές να περάσουν παρόμοιο νομοσχέδιο χωρίς επιτυχία.

Φιλανδία

Η ευθανασία είναι παράνομη, ωστόσο η παθητική ευθανασία αποτελεί συνήθη πρακτική από τους γιατρούς, σε συνδυασμό με το δικαίωμα της άρνησης της θεραπείας από τον ίδιο τον ασθενή. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν περιλαμβάνεται στις απαγορευτικές διατάξεις του ποινικού κώδικα, κατά συνέπεια επιτρέπεται η εφαρμογή της. Στο κοινοβούλιο της χώρας έχει τεθεί νομοθετική πρόταση, με σκοπό τη νομιμοποίηση της ευθανασίας.

ΗΠΑ

Ενώ σε επίπεδο κράτους η υποβοηθούμενη αυτοκτονία απαγορεύεται, η ευθανασία δεν είναι παράνομη στην Πολιτεία του Ορεγκον. Με τον νόμο Oregon Death with Dignity Act, που ξεκίνησε να εφαρμόζεται πριν από περίπου 10 χρόνια, θεσμοθετήθηκε ουσιαστικά ο «θάνατος με αξιοπρέπεια». Και σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, καθώς και περισσότερες της μιας αιτήσεις του ασθενή ότι πράγματι επιθυμεί να πεθάνει. Η ευθανασία επιτρέπεται και στο Τέξας με νόμο του 1999. Και εδώ χρειάζεται να πληρούνται παρόμοιες αυστηρές προϋποθέσεις.

Καναδάς

«Οποιος βοηθήσει ή ενθαρρύνει κάποιον να αυτοκτονήσει, ανεξάρτητα από την επιτυχία ή αποτυχία της πράξης, μπορεί να καταδικαστεί σε φυλάκιση ώς 14 χρόνια», αναφέρει ο Ποινικός Κώδικας της χώρας. Ωστόσο ο ασθενής έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη λήξη της θεραπείας του.

Ιαπωνία

Η ευθανασία είναι νόμιμη από το 1962. Θα πρέπει όμως να αποδεικνύεται ότι ο ασθενής πονάει και υποφέρει αβάσταχτα, και ότι η κατάστασή του είναι μη αναστρέψιμη. Επίσης ο νόμος αναφέρει ρητά ότι η ευθανασία πρέπει να γίνεται μόνο από γιατρό και με «ηθικά σωστό τρόπο».

Αυστραλία

Οι ασθενείς σε τελικό στάδιο στην πολιτεία Βικτόρια της Αυστραλίας μπορούν από το 2019 να ζητούν να υποβάλλονται σε ευθανασία, αφού τέθηκε σε ισχύ νομοθεσία που επιτρέπει την ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία για πρώτη φορά στη χώρα. Στην Αυστραλία απαγορευόταν ως το 2017 μέχρι το 2017 όταν η Βικτόρια, η δεύτερη πιο πολυπληθής πολιτεία της χώρας, υιοθέτησε αμφιλεγόμενη νομοθεσία που επέτρεπε στους ασθενείς που βρίσκονταν στο τελικό στάδιο να δίνουν τέλος στη ζωή τους.

Ευθανασία θα μπορούν να ζητούν ασθενείς σε τελικό στάδιο, ηλικίας άνω των 18 ετών που ζουν στην πολιτεία της Βικτόρια και οι οποίοι έχουν λιγότερους από έξι μήνες ζωής ή τουλάχιστον έναν χρόνο για ανθρώπους που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας ή νευρολογικές παθήσεις. Η νομοθεσία προβλέπει εγγυήσεις, ανάμεσά τους και μία ανεξάρτητη επιτροπή ελέγχου και την παρέμβαση ιατροδικαστή ο οποίος θα ελέγχει τις συνθήκες θανάτου.