«Έφυγε» σε ηλικία 89 ετών ο δημοσιογράφος Αγαμέμνων (Μέμος) Φαράκος

23:33 22/12/2013 - Πηγή: Attiki Press

Ο Αγαμέμνων (Μέμος) Φαράκος εργάστηκε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης, στη Βραδυνή, διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος στον τηλεοπτικό σταθμό Mega και για πολλά χρόνια στο διεθνές δελτίο του Αθηναΐκού και Μακεδονικού Πρακτορείου.

Ο Αγαμέμνων Φαράκος βρίσκεται από το 1947 («Ριζοσπάστης») στη μαχόμενη δημοσιογραφία και έγινε μέλος της ΕΣΗΕΑ μόλις το 1964, ενώ είχε ήδη θητεία δεκατεσσάρων χρόνων σε αθηναϊκές εφημερίδες.

Ακολούθησαν ο «Προοδευτικός Φιλελεύθερος» (1950-53), «Η

Μάχη», ο «Εθνικός Κήρυξ» (1955-59), η «Απογευματινή» και η «Ακρόπολις» (1959-69), τα «Σημερινά» (1970-74), η τηλεόραση της ΕΡΤ (1969-1982), το Αθηναϊκό Πρακτορείο (1969-1990),η «Βραδυνή» (1974-1989), το MEGA (1989-1991), ως υποδιευθυντής και διευθυντής ειδήσεων, το Κανάλι 5, μετέπειτα EXTRA (1995-2004) και πάλι η «Βραδυνή» από το 1997 και ο «Ελεύθερος Τύπος» τελευταίος του σταθμός.

Στη μνήμη του αφιερώνουμε ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στο styx.gr σαν αφιέρωμα στα 60χρονά του που τα γιόρτασε το 2007.

"Ακριβώς 50 χρόνια χωρίζουν τις τρεις αυτές δημοσιογραφικές ταυτότητες. Η μεγαλύτερη είναι του 1997, όταν ξαναβγήκε η σημερινή Βραδυνή. Η ταυτότητα του Ριζοσπάστη και του Ρίζου της Δευτέρας είναι του 1947. Προσθέστε άλλα δέκα χρόνια και φθάνουμε στο σήμερα…

Τον γνώρισα στα τέλη του 1969. Ήταν ο πρώτος μου προϊστάμενος στο Εξωτερικό δελτίο – τα Διεθνή όπως θα τα πουν -πιο κομψά- αργότερα.

Έφτανε στο γραφείο ακριβώς στις 4 το πρωί από το πρακτορείο. Καθόταν και άρχιζε χωρίς να συμβουλεύεται τα τηλεγραφήματα (τέλεξ) που του είχα συγκεντρώσει σε φακέλους, άρχιζε να γεμίζει χειρόγραφα. Μόλις τέλειωνε, σήκωνε τα πόδια πάνω στο γραφείο, άναβε την πίπα του και με ρωτούσε τι κάνω…

Όπως γράφει στο σημείωμά του της περασμένης Κυριακής, ο Μέμος Φαράκος, «Την περασμένη εβδομάδα συμπλήρωσα 60 χρόνια δουλειάς στις εφημερίδες, με μερικούς «ενδιάμεσους» αλλά ενδιαφέροντες σταθμούς και στην ελληνική τηλεόραση, κάποια εποχή και στο ραδιόφωνο –κάπου τρία χρόνια στον 9,84….»

«Ένα μόνο ανάλογο παράδειγμα και περίπτωση ξέρω, αλλά μόνο σε ό,τι αφορά τις εφημερίδες – γιατί βρεθήκαμε μαζί στην αρχή…Είναι ο Χρήστος Πασαλάρης, μαζί με τον οποίο ξεκινήσαμε τότε, το 1947 στο Ριζοσπάστη, εκείνης της εποχής. Αυτόν που λέγαμε ο Ριζοσπάστης του Κώστα Καραγεώργη…»

«Θα έπρεπε ίσως να αναφέρω εδώ και το Στάθη Ευσταθιάδη, τον τρίτο χαλκέντερο εκείνης της εποχής…»

Θυμάται λοιπόν ο Μέμος το πρώτο άρθρο του, που είχε γράψει την άνοιξη του 1947, στονμ μετακατοχικό αλλάήδη… εμφυλιακό Ριζοσπάστη με τίτλο: «Οι φοιτητές στα πανεπιστήμια και όχι στον εμφύλιο πόλεμο»…

Δάσκαλοι όπως ο Μέμος Φαράκος στη δημοσιογραφία, αφήνουν παρακαταθήκη: «Εξήντα χρόνια δημοαιογραφίας, αν αυτό το το…λειτούργημα όπως το νοιώθαμε κάποτε –και όπως το υπερασπισθήκαμε- δεν είχε καταλήξει σε πάρα πολλές περιπτώσεις, μια απλή επαγγελματική μέθοδος προβολής, ικανοποίησης διαφόρων φιλοδοξιών και –γιατί όχι- βολικού πλουτισμού. Φυσικά και δεν μιλώ για όλους, ούτε καν για τους πολλούς. Όμως αυτοί οι λίγοι, οι απείρως λιγότεροι από τους άλλους, από «εμάς», δημιουργούν τις εντυπώσεις, πλασάρουν την εικόνα και το όνομα της δημοσιογραφίας κατ’ εικόνα και ομοίωση…»