Ένα απίστευτο χάρμα οφθαλμών στον αέρα, από τους “Κι όμΩς κινείται”

12:00 13/12/2013 - Πηγή: Attiki Press

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Την ομάδα «Κι όμΩς κινείται» την ανακάλυψα πριν μια δεκαετία στον “Κρατήρα”. Ο Κρατήρας ήταν ένα πρώην συνεργείο αυτοκινήτων (με μεγάλο ύψος) όπου, από το 2003 ως περίπου το 2009, η Μάρθα Φριτζήλα (www.dentra.gr), ο Άθως Δημουλάς, οι “Κι όμΩς κινείται” και οι “Sine Qua Non”, είχαν μετατρέψει σε έναν συλλογικό χώρο μαθημάτων-προβών-παραστάσεων. Εκεί είδα την πρώτη παράσταση των “Κι όμΩς κινείται” («Arriba») από την Χριστίνα και τον Καμίλο και έμεινα έκθαμβη.

Η Χρ. Σουγιουλτζή βρισκόταν κρεμασμένη από το ταβάνι, κάνοντας κούνια σε ένα στεφάνι, πέταγε

χρυσόσκονη και κινούνταν στον αέρα αποπνέοντας ότι πιο όμορφο μπορεί να φανταστεί κάποιος για μια γυναίκα-νεράιδα!

Η ομάδα «Κι όμΩς κινείται» είναι μια συνεργασία καλλιτεχνών με διαφορετική κινησιολογική πληροφορία, ομάδα σύνθετων σωματικών παραστάσεων, όπου συναντιούνται ο χορός με το τσίρκο και την performance. Μέσα στη δομή μιας ενιαίας και ολοκληρωμένης παράστασης, βασισμένης στη σωματική δράση και έκφραση των ερμηνευτών, αφομοιώνονται και τεχνικές του τσίρκο. www.kiomoskineitai.gr.

Έχοντας, η ομάδα, καταπιαστεί, ήδη, με «Το ψέμα του Νεύτωνα», αλλά και την Δαντική τριλογία: Κόλαση («Inferno», 2006), Καθαρτήριο («Purgatorio», 2009), «Il Paradiso» (2010) ήρθε η σειρά για την απόλυτη επιστήμη! Πώς θα γινόταν, άλλωστε, διαφορετικά, όταν η ομάδα φέρει το όνομα της περίφημης φράσης του Γαλιλαίου;

Το σωματίδιο του Θεού (Χορός για ένα Nobel)

Κείμενα του Χαΐνη, Δημήτρη Αποστολάκη, αποτέλεσαν την αφετηρία για μια ερευνητική προσέγγιση της δημιουργίας του σύμπαντος σε ένα τρισδιάστατο θεατρικό χώρο!

Τον Αποστολάκη οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως ιδρυτικό μέλος και άτυπο ηγέτη του συγκροτήματος-κολεκτίβα Χαΐνηδες. Λιγότεροι γνωρίζουν ότι είναι φυσικός και μάλιστα διατέλεσε ερευνητής στο CERN. Το σίγουρο είναι ότι ο είναι ένας χαρισματικός καλλιτέχνης και, όπως διαπιστώσαμε από την παράσταση, ένας εξαιρετικός χειριστής του λόγου,

Οι «Χαΐνηδες» μετρούν ήδη 23 χρόνια από τη δημιουργία τους. Ρίζα του ονόματός τους η αραβική λέξη «χαΐν», επαναστάτης, (προδότης για τους Τούρκους), ο νέος που καταφεύγει στα βουνά και αιφνιδιάζει τους Τούρκους με νυκτερινές καταδρομές.

Οι Χαΐνηδες με τη μουσική τους σμίγουν τόπους, χρόνους, συναισθήματα, αλλάζουν διαρκώς, ερευνούν, πειραματίζονται.Πιστεύουν ότι αυτός είναι ο αιώνας των συγκλονιστικών αλλαγών που θα επανοηματοδοτήσει την ανθρώπινη ύπαρξη.(www.hainides.gr)

Ίσως, κάπως έτσι δημιουργήθηκε και αυτή η εκπληκτική παράσταση πέρυσι. Έκτοτε ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, από την Κρήτη μέχρι το Κ.Θ.Β.Ε. (και άλλα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) και αυτή την εβδομάδα παρουσιαζόταν ξανά, στην μεγάλη σκηνή του Ιδρύματος Μιχ.Κακογιάννη. Πρόκειται για μια παράσταση που βρέθηκε "μπροστά από τις εξελίξεις", με την Απονομή Βραβείου Νόμπελ Φυσικής 2013 στους θεμελιωτές της θεωρίας του σωματιδίου Χιγκς.

Στις 4 Ιουλίου 2012, οι επιστήμονες του CERN επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου με βεβαιότητα κατά 99,99995%, άρα είναι επαληθεύσιμο! Αυτό το σωματίδιο εικάζεται ότι είναι μποζόνιο και είναι το βαρύτερο που έχει βρεθεί.

Ο Δ. Αποστολάκης, πήγε στο CERN,ως ερευνητής από το Πανεπιστημίο της Κρήτης, σε αυτό, ακριβώς, το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.

Η διάλεξη-παράσταση είναι η διήγηση του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος, κατά την επιστήμη της φυσικής, από την μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, τις χορδές, την αντιύλη, την σκοτεινή ενέργεια και τις μαύρες τρύπες.

Είναι εκπληκτικό να παρακολουθείς πως μια παράδοση μαθήματος φυσικής σε μαυροπίνακα, συνοδεύεται live από σαξόφωνο, ντραμς, κιθάρα και κρητική λύρα (σε σύνθεση και ερμηνεία από τους Mode plagal) καθώς και από επτά χορευτές που αναπαριστούν τα επτά σωματίδια και την κίνησή τους.

Σε ένα τρισδιάστατο σκηνικό χώρο, με τη βοήθεια της εικόνας, της κίνησης και του ήχου και πολύ σαρκαστική διάθεση, η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει και να κάνει κατανοητά όλα αυτά τα τεράστια και ελάχιστα, τρομερά συμβάντα, που αφήνουν εμάς τους ανθρώπους, στη μέση μιας αδιανόητης κλίμακας, να προσπαθούμε, βάζοντας σωματίδια να συγκρούονται με την ταχύτητα του φωτός, να τακτοποιήσουμε λιγάκι αυτό το εξωφρενικό και πολυσχιδές σύμπαν, να καταλάβουμε ποιοί είμαστε, πώς φτιάχτηκε όλο αυτό και τί τελικά θα απογίνουμε.

Οι 7 ερμηνευτές (χορευτές και ακροβάτες: Δ.Αποστολάκης, Αλ.Βαρδαξόγλου, C.Bentancor, Βας.Δημάς, Αντ.Λινάρδου, Ερμ.Μαλκότσης, Ιωα.Παρασκευοπούλου, Χρ.Σουγιουλτζή) κινούνται ασταμάτητα, αιωρούνται, υποδύονται ρόλους με πολύ χιούμορ, αναπαριστούν τα λεγόμενα του καθηγητή, φλετάρουν όταν τα σωματίδια έλκονται και σε κάνουν συνεχώς να μένεις με ανοιχτό το στόμα και να αναρωτιέσαι (όπως στο τσίρκο), “Μα πώς το κάνουν αυτό; Πώς δεν πέφτουν; Πού στηρίζονται; Πώς δεν χτυπάνε μεταξύ τους;”. Τρια ζευγάρια κονταριών, ενωμένα χιαστί (σαν νιφάδα χιονιού ή σαν κάποια άλλη απεικόνηση) συνθέτουν το μοναδικό σκηνικό αντικείμενο, πάνω στο οποίοι σκαρφαλώνουν, περπατούν, χορεύουν κρεμάμενοι από αυτό, ενώ συγχρόνως το κυλάνε ασταμάτητα πάνω στην σκηνή! Όλα, όμως, είναι τέλεια υπολογισμένα -όπως και στην φύση- και οι ακροβάτες στροβιλίζονται, -όπως τα σωματίδια- και πετούν, ακούραστα, ο ένας δίπλα από τον άλλον με εξαιρετική ακρίβεια, αλλά και χάρη.

Η Σουγιουλτζή εξακολουθεί να αποπνέει την ίδια αύρα με την πρώτη φορά που την είδα. Είναι χάρμα οφθαλμών να την παρακολουθεί κάποιος να κινείται πολλά μέτρα πάνω από την σκηνή (χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας), να σηκώνει τους συναδέλφους με τα χέρια της και να στροβιλίζεται ασταμάτητα. Κάτω, μπροστά στον μαυροπίνακα ο Αποστολάκης να συνεχίζει να εξηγεί ακούραστα με μαθηματικούς τύπους, εξισώσεις, αλλά και με απλά λόγια και ανέκδοτα για τον Αϊνστάιν, την επίσης, απίστευτη ομορφιά του σύμπαντος, των αριθμών, της αστροφυσικής και της ύλης, από την οποία είμαστε φτιαγμένοι!

Κανένας φυσικός, ούτε στο πιο όμορφο όνειρό του, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τόσο υπέροχα και ποιητικά αποδομένη την επιστήμη του· κανείς, από όσους παρεβρεθήκαμε στο Κακογιάννης, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, από πριν, την ομορφιά αυτής της παράστασης!

Δεν έχω λέξεις να εκφράσω αυτό το χάρμα οφθαλμών, ήχων και απόλυτης έντασης του μυαλού μου (μια και δεν έχω καμία επαφή με την φυσική, εδώ και 20 χρόνια), που προσπαθούσε να ρουφήξει τα πάντα, να μην χάσει καμία κίνηση των χορευτών, καμία λέξη και καμία χειρονομία του εκπληκτικού Αποστολάκη. Δεν ξέρω αν η παράσταση απευθύνεται και σε μαθητές Λυκείου, αλλά αν τύχαινε στο σχολείο να έχω καθηγητή των Αποστολάκη, μάλλον, τώρα, θα ήμουν φυσικός κι όχι θεατρολόγος!

Είμαι σίγουρη ότι η παράσταση θα επαναληφθεί, και τότε μην την χάσετε, θα είμαι κι εγώ, πάλι εκεί! http://www.youtube.com/watch?v=IB-EjGByzRI

Προτεινόμενες παραστάσεις που έχουμε δει:

Γιοί και Κόρες, Θέατρο Ν.Κόσμου

Ήταν κάποτε, Επί Κολωνώ

10cm up, Olvio

Interview, Ανάδυσις

ElizaDeth Vault

Μήδεια, bios

Ευριδίκη, Πορεία

Ελάτε σ΄εμάς για καφέ, Φούρνος

Mistero Buffo, Θησείον

Μπαρ σε καλό μας, Τα ραδίκια ανάποδα, ΕliArt