Επιστροφή στην κανονικότητα: Η ψευδαίσθηση της εποχής

19:53 1/1/2021 - Πηγή: Attiki Press

Από την Ευτυχία ΠαπούλιαΚοινωνιολόγοςΕίναι τόσο μεγάλη η οικονομική κρίση, που οι γυναίκες ξανάρχισαν να παντρεύονται από έρωτα.Warren Buffett, Αμερικανός επενδυτής

Τη λέξη “κανονικότητα” συνήθιζα να την ακούω στα αμφιθέατρα από μικρή, όταν οι διανοούμενοι επιχειρούσαν να περιγράψουν τη ρουτίνα, μία κατάσταση που στερείται κρίσης ή πανδημίας. Ωστόσο και πάλι το εννοιολογικό κενό παραμένει μεγάλο. Αν για κάποιους “κανονικότητα” είναι η σταθερή λειτουργία της χώρας, για άλλους, είναι η χαώδης καθημερινότητα που αφήνει την ελίτ να εξουσιάζει “κάτω από το τραπέζι”.

Πού καταλήξαμε όμως; Τους

τελευταίους δέκα μήνες, αυτή η λέξη με την ασταθή σημασία της, κάνει αν μη τι άλλο αφόρητα ανιαρά τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών και φέρνει αμηχανία τους καλεσμένους, ειδικούς στα της πανδημίας. “Πότε θα επανέλθουμε τελοσπάντων στην κανονικότητα;”.

Μία πρόχειρη απάντηση, είναι πως η κυβέρνηση ποτέ δεν θα κηρύξει επίσημα, με διάγγελμα, τη λήξη των περιοριστικών μέτρων για να ξεχυθούμε στους δρόμους με σημαίες και να το γιορτάσουμε με αγκαλιές και φιλιά. Η αντικειμενική αδυναμία των κυβερνήσεων για αποτελεσματικά μέτρα, η επίμονη άρνηση ενός ποσοστού τους κοινωνίας να πειθαρχήσει, σε όσα τουλάχιστον επεβλήθησαν, η κόπωση όσων ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες και κυρίως η προσδοκία πως το εμβόλιο θα αποτελέσει το σημαντικότερο ανάχωμα στην επέλαση του κορονοϊού, όλα είναι τα ετερόκλητα στοιχεία που θα συμπράξουν ώστε κάποια στιγμή ασυναίσθητα, δειλά – δειλά, χωρίς ενοχές, με άτυπη την ανοχή της κυβέρνησης και χαλαρή την απειλή προστίμου να πετάξουμε και τις… μάσκες!

Και τότε, θα επανέλθουμε στην ψευδαίσθηση της κανονικότητας.

Γιατί αυτό που εννοούμε ως κανονικότητα – μια ζωή χωρίς ανατροπές, μικρές ή μεγάλες, χωρίς κραδασμούς, δεν υπάρχει. Η ζωή μας, κοινωνική κι επαγγελματική, είναι μία συνεχής πορεία εκτεθειμένη σε κινδύνους με εναλλασσόμενες τις αντιθέσεις που επηρεάζουν αρνητικά ή θετικά την ψυχολογία μας, την συμπεριφορά μας και τελικά τις αποφάσεις μας. Και τότε, ή θα συμπορευθούμε σε αυτή την πορεία με τους άλλους, ή θα παραιτηθούμε.

Λένε πολλοί, μεγάλης ηλικίας άνθρωποι με καταβολές από πολέμους κι επιδημίες ή άλλες τέτοιες εμπειρίες, πως μετά από αυτές τις δοκιμασίες βγαίνουν όλοι τους πιο δυνατοί, πιο αποφασιστικοί, πιο δημιουργικοί σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Και πώς μια παρατεταμένη ευημερία, όσο κι αν μας εξασφαλίζει τη φυσική μας επιβίωση, εύκολα μας οδηγεί σε μια κατάσταση σωματικής και πνευματικής αδράνειας. Κι αυτό είναι αλήθεια, αν αναλογιστεί κανείς πως οι τελευταίες γενιές δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι σημαντικό στον χώρο του πνεύματος, της τέχνης και των γραμμάτων.

Ποιος ποιητής, λογοτέχνης, ηθοποιός ακόμα και τραγουδοποιός, εκπροσωπεί σήμερα επάξια την γενιά των 30άρηδων και 40άρηδων;

Ωστόσο αυτό, δε σημαίνει πως κάθε γενιά πρέπει να βιώνει σκληρές δοκιμασίες για να διαμορφώσει χαρακτήρα, να καλλιεργεί αυτοπεποίθηση και να μπορεί να ατενίζει με σιγουριά το μέλλον. Αν όμως πρέπει να διδαχθούμε κάτι από την πανδημία, που μας ανάγκασε να αναζητούμε λύσεις στα προβλήματα που μας δημιούργησε εν μία νυκτί, είναι πως δεν πρέπει να διαχειριζόμαστε όσα έχουμε κατακτήσει με τον ίδιο τρόπο σκέψης και δράσης. Πως είναι απαραίτητο, ειδικά οι νέοι, να προσαρμοζόμαστε σε νέες συνθήκες που διαμορφώνονται ερήμην μας γιατί αδυνατούμε ή αδιαφορούμε να παρακολουθήσουμε.

Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, διαπιστώσαμε πόσο πολύτιμο χρόνο εξοικονομούμε κάνοντας τις αγορές μας μέσω διαδικτύου, ένα πείραμα που φυσικά θα χρειαστεί αρκετό καιρό – μέχρι να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να το ενσωματώσουμε στις καθημερινές μας συνήθειες. Οι γονείς μας κατάφεραν να εξοικειωθούν με την τεχνολογία, μόνο και μόνο για να βλέπουν έστω και στο γυαλί τα πρόσωπα των παιδιών τους. Πάνω από όλα όμως, καταλάβαμε το πιο σημαντικό όλων: Πόσο καλύτερη είναι η ζωή χωρίς δεκάδες ανθρώπων που “έπρεπε” να υπάρχουν στο περιβάλλον μας.

Σίγουρα, από αυτή τη δοκιμασία θα κλονιστεί η ψυχολογία μας σε τέτοιο βαθμό που τα τραύματα θα είναι βαθιά και θα χαθούν χρήματα που μαζεύαμε με κόπο ετών, όμως αυτό δεν γυρίζει πίσω… Εκείνο που δεν θα χαθεί ποτέ, είναι η εμπειρία. Γίναμε σοφότεροι, ίσως και πιο ανθρώπινοι… Ίσως…

Καλή Χρονιά!