Εξαιρετικές ερμηνείες νέων ανδρών σε δύο αντικριστά θέατρα

12:22 14/3/2014 - Πηγή: Attiki Press

από την Ηρώ Μητρούτσικου

Νεανικές ομάδες νοικιάζουν θέατρα τα Δευτερότριτα και ανεβάζουν αριστουργηματικές παραστάσεις, γεμάτες κέφι και δράση. Πια τα Δευτερότριτα δεν ξέρω πού να πρωτοπάω. Αυτή την στιγμή παίζονται 54 παραστάσεις μόνο Δευτέρα και Τρίτη και δεν είναι όλες νεανικές. Ο Καταλειφός ας πούμε, ετοιμάζεται για πρεμιέρα Δευτερότριτα (Εμπορικόν).

Αυτή την εβδομάδα δυο παραστάσεις που στηρίζονται, σχεδόν αποκλειστικά, σε άνδρες και μιλούν γι’ αυτή την περίοδο που οι άνδρες πρέπει να μεγαλώσουν,

αλλά, κλασσικά, προτιμούν να παραμείνουν έφηβοι! Το άλλο τους κοινό; Παίζονται απέναντι… Τα δύο θέατρα βρίσκονται ακριβώς απέναντι το ένα από το άλλο!!!

California Dreamin

To «California Dreamin» του Βασίλη Κατσικονούρη διακρίθηκε με το 1ο Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου ΥΠΠΟ το 2002. Το πρώτο ανέβασμα έγινε το 2004, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Είχα δει εκείνη την παράσταση στον Άδειο χώρο του Εθνικού, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, με τους Δημοσθένη Ελευθεριάδη, Στάθη Μαντζώρο, Εύη Σαουλίδου και Κατερίνα Φωτιάδη.

Την χρονιά που σπάει τα ταμεία του Εθνικού το άλλο έργο του Κατσικονούρη, το «Γάλα» (2008), ξαναβλέπω το «California Dreamin» στο Θέατρο Μεταξουργείου, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, σε σκηνοθεσία και πάλι του Τζαμαργιά, με τον Πέτρο Σταθακόπουλο σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής. Έκτοτε το έργο αυτό ανεβαίνει συνέχεια σε Αθήνα και επαρχία, από επαγγελματικούς αλλά και ερασιτεχνικούς θιάσους! Φέτος, το ίδιο έργο ξανανεβαίνει στο θέατρο Μεταξουργείο, από μία νεανική ομάδα με τις δικές τους μόνο δυνάμεις!

Ο τίτλος του θεατρικού προέρχεται, φυσικά, από το ομώνυμο τραγούδι των Mama’s and the Papa’s. Οι δύο πρωταγωνιστές θέλουν να κάνουν δική τους μπάντα, όταν αγοράσουν κιθάρα και όταν μάθουν να παίζουν… Όπως καταλαβαίνουμε, ο Ντίνος και ο Άρης ονειροβατούν, περνούν μια παρατεταμένη εφηβεία κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με την προοπτική του στρατού ονειρεύονται ένα new age κοινόβιο στην Καλιφόρνια, όπου βρίσκεται ο «Μεγάλος». Παρακολουθούμε τους τραγελαφικές τρόπους αυτών των δύο λαϊκών παιδιών, να βρουν χρήματα για να την κοπανήσουν, χωρίς όμως να κουραστούν ούτε και για αυτό… Η νέα γενιά που τα έχει βρει όλα έτοιμα από τους γονείς της, έχει μάθει στην λούφα και στις παγαποντιές και η επαναστατικότητά της είναι μόνο επιφανειακή.

Στο φοιτητικό δωμάτιο του μεγαλύτερου τεμπέλη από τους δύο, παρακολουθούμε πως οργανώνουν απανωτά σχέδια για να κλέψουν τον θείο του ενός και πως, κάθε απόπειρα, αποβαίνει τελικά προς όφελος του θείου! Πολύ ωραίο σκηνικό (Εμμανουέλα Αλφιέρη) αφαιρετικό, μαυροπίνακες αντί για τοίχοι, card postal, ο Βob Marley φιγουράρει πάνω το στρώμα-κρεβάτι και εξαιρετική λεπτομέρεια το πανέμορφο βαλιτσάκι-αναφορά στο ταξίδι και στην παλιά χίπικη Καλιφόρνια!

Ο Στράτος Λύκος, με την πρώτη του σκηνοθεσία, καταφέρνει να δώσει πολύ καλό ρυθμό σε ένα καλό κείμενο που βασίζεται πάνω στον ρυθμό! Δικιά του και η υπέροχη μουσική επιμέλεια. Πολύ καλές ερμηνείες από όλους: Θοδωρή Αντωνιάδη, Στρ. Λύκο , Ισιδώρα Δωροπούλου, Εβίτα Συρίγου.

Ο Κατσικονούρης καταγράφει πιστά, με σύγχρονη γλώσσα και πολύ χιούμορ τα ψευδοδιλήμματα της νεολαίας. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο που, δυστυχώς, κάνει κοιλιά το τελευταίο 20λεπτο, γιατί προσπαθεί να μας δείξει τι έκαναν οι ήρωες τους επόμενους μήνες μετά το μεγάλο φιάσκο! Ωστόσο, νομίζω ότι μαζί με το «Γάλα», ίσως είναι τα καλύτερά του έργα….

Τελευταίο Δευτερότριτο για την παράσταση

Θέατρο Μεταξουργείο, πλατεία Αυδή, στις 9.00

Τα Λουλούδια Στην Κυρία

Ο Άκης Δήμου αποτελεί εγγύηση για νεανικές παραστάσεις. Να σημειώσω, εδώ, ότι στο πρόσφατο «24 hours festival» μόνο το δικό του έργο έλαμψε ανάμεσα στα υπόλοιπα. Επίσης, εγγύηση για νεανικές παραστάσεις αποτελεί και ο Γιώργος Παλούμπης. Όταν αυτοί οι δύο ενώνουν τις δυνάμεις τους και χρησιμοποιούν και τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι παρά εκπληκτικό! Το έργο γράφτηκε το 1998. Κάτω από αυτή την νεανική ανδρική κωμωδία, υπάρχει η απώλεια ουσιαστικής επικοινωνίας των σύγχρονων ανθρώπων. Τρία αγόρια, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, συγκατοικούν. Το μόνο στοιχείο που τους ενώνει είναι το να παρακολουθούν το κορίτσι στο απέναντι μπαλκόνι, γιατί η μεταξύ τους επικοινωνία δεν είναι και πολύ εύκολη…

Η κοπέλα απέναντι μένει και μόνη και, μάλλον είναι λίγο μεγαλύτερη τους. Και οι τρεις, προφανώς, την έχουν ερωτευτεί, αλλά, αυτό, ουδέποτε αποτέλεσε αφορμή φιλονικίας. Τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία, όταν τυχαία μιλάει σε έναν από τους τρεις, τους αποκαλύπτει ότι έχει κατάλαβε ότι την αγναντεύουν και έτσι αυτοί, παίρνουν το θάρρος να την καλέσουν σπίτι τους!

Η παράσταση παίζεται στον πίσω χώρο του Από μηχανής Θεάτρου, ο οποίος χωράει 35 άτομα και οι ηθοποιοί παίζουν μπροστά σου. Έτσι, έχεις την αίσθηση ότι είσαι κι εσύ μέσα στο σαλόνι τους και τους ακούς να συζητάνε για γκόμενες κ.ά. Όπως και παραπάνω, έτσι κι εδώ ο Άκης Δήμου γράφει πολύ φρέσκα, πολύ σύγχρονα, με πολύ χιούμορ. Ακούς καθημερινό διάλογο αντρών!

Ο Γιώργος Παλούμπης έστησε μια εξαιρετική παράσταση με πολύ καλό ρυθμό και αληθοφάνεια! Τα μεγάλα του χαρτιά, όμως, πέρα από το κείμενο, ήταν οι πολύ καλοί ηθοποιοί. Ο πολύ ντροπαλός Γιωργής Τσουρής, ο πιο ευγενικός Γιάννης Διαμαντής και ο σίφουνας Πέτρος Σπυρόπουλος. Ο ρόλος που έχει ο Πέτρος Σπυρόπουλος είναι και ο πιο αβανταδόρικος, και καταφέρνει να τα φέρει εις πέρας και με το παραπάνω αυτός ο πολύ καλός ηθοποιός! Δυναμικός και οδοστρωτήρας, θαυμάζεις την ερμηνεία του από την αρχή της παράστασης, παρότι, τελικά, συμπαθείς τον πολύ ήσυχο Τσουρή! Καθημερινά και απλά τα σκηνικά αντικείμενα και τα κουστούμια (Βασιλική Σύρμα) και χρωματικά αρμονικά συνδυασμένα μεταξύ τους. Ίσως, περιττή η προβολή του απέναντι μπαλκονιού, αλλά δεν ενοχλεί…

Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13,Μεταξουργείο

Δευτερότριτα στις 9.30

Προτεινόμενες παραστάσεις που έχουμε δει:

Δεν με χωρά ο τόπος: Μήδεια, 14η μέρα

Γιοί και Κόρες, Αστερισμοί, Μήδεια(Μποστ), Θέατρο Ν.Κόσμου

Ήταν κάποτε, Αλεπούδες, Επί Κολωνώ

Interview, Ανάδυσις

ElizaDeth, Πνιγμονή, Γέρμα, Vault

Ευρυδίκη, Πορεία

Ελάτε σ΄εμάς για καφέ, Φούρνος

Μπαρ σε καλό μας, Σαίξπηρ bar