«ΕΞΟΔΟΣ», από την ομάδα «ANIMA»

15:06 29/4/2015 - Πηγή: Attiki Press

Ένα δυνατό και συναισθηματικό θέατρο-ντοκουμέντο για την υποτιμημένη συμβολή των γυναικών σε σταθμούς της Ελληνικής ιστορίας από το 1821, μέχρι και σήμερα.

Από τον Κώστα Νταλιάνη & την Ηρώ Μητρούτσικου

Η ομάδα ΑΝΙΜΑ έκανε πολύμηνη έρευνα πριν τις πρόβες για να ανασύρει υλικό για αυτή την παράσταση, η οποία παιζόταν στην Αθήνα σχεδόν συνέχεια sold out στο Studio

Μαυρομιχάλη, στο Θέατρο Θησείον και τώρα περιοδεύει σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη.

Το κείμενο της παράστασης συντίθεται από αφηγηματικούς μονολόγους, αλλά και αληθινές μαρτυρίες γυναικών, που έδρασαν την περίοδο από την επανάσταση του 1821, κι όλες τις εμπόλεμες περιόδους της Ελλάδας μέχρι και σήμερα. Σουλιώτισσες, Μεσολογγίτισσες, γυναίκες της αντίστασης, της εξορίας, εργάτριες, ανώνυμες αγωνίστριες, επώνυμες ηρωίδες, η Μόσχω Τζαβέλα, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Λέλα Καραγιάννη παρελαύνουν αφηγηματικά πάνω στην σκηνή.

Στόχος της παράστασης, όπως δηλώνει η ίδια η ομάδα, είναι να βάλει τον θεατή αντιμέτωπο με το ερώτημα, τί θα έκανε σε ανάλογες συνθήκες: πώς θα απαντούσε ο ίδιος, αν βρισκόταν μπροστά στα διλήμματα που θέτει συχνά η Ιστορία. Έξοδος ή υποταγή είναι το δίλημμα για το ηρωικό Μεσολόγγι και αμέσως δημιουργείται ένας ευθύς παραλληλισμός με τα σημερινά κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα…

Εγώ θα έβαζα σε κίνδυνο την ζωή μου για κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο από το ατομικό;

Για την δημιουργία του κειμένου έχει γίνει εξαιρετική ερευνητική δουλειά, για την ανάδειξη του γυναικείου ρόλου χωρίς επιτήδευση. Η αλήθεια είναι, ότι η ιστορία έχει αποσιωπήσει τη συμβολή της γυναίκας στους μεγάλους πολέμους, ειδικά το 1821, που η θέση της ήταν αρκετά υποδεέστερη από αυτή του άντρα. Όπως δηλώνει η σκηνοθέτρια, για να βρει στοιχεία για την παράσταση χρειάστηκε να ανατρέξει σε σημειώσεις και κείμενα Φιλελλήνων, καθώς οι Έλληνες ιστορικοί δεν τα είχαν συμπεριλάβει, μιας και η αντρεία για την εποχή ήταν αυστηρά γένους αρσενικού.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η «ΈΞΟΔΟΣ» είναι μία παράσταση συγκινητική, γρήγορη, αέρινη, ονειρική και χωροχρονικά υπερβατική. Κυλάει από το 1821 μέχρι το 1940, κι από τον εμφύλιο μέχρι την Χούντα τόσο αρμονικά, που πραγματικά σε εκπλήσσει, κάνοντας τις δύσκολες συνδέσεις μεταξύ των σκηνών να φαντάζουν ιδανικές. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υπέροχη και εφευρετική σκηνοθεσία. Χωρίς σκηνικό, με λίγα σκηνικά αντικείμενα, αλλά πολλά σκηνοθετικά ευρήματα μέσα από τον λόγο και την κίνηση. Οι πέντε γυναίκες ηθοποιοί με σωματικές στάσεις και εικόνες αποδίδουν την εποχή εικαστικά, σαν πίνακες ζωγράφων της εποχής, όπως για παράδειγμα του Ντελακρουά.

Το κινησιολογικό-χορογραφικό κομμάτι ήταν εξαιρετικό κι έδινε πνοή κατά τη διάρκεια όλης της παράστασης.

Η παράσταση χωρίζεται σε δυο μέρη, στην επανάσταση του 1821 και στην πιο συγχρονη ιστορία της Ελλάδας (Κατοχή, εμφύλιος, χούντα). Κάπως έτσι προκύπτει και η αλλαγή των κουστουμιών. Τα όμορφα υπόλευκα φορέματα των κοριτσιών, διαδέχεται το γυμνό σώμα που πάνω εγγράφεται η ιστορία και ακολουθούν οι φόρμες εργασίας. Πια η γυναίκα έχει πολυ πιο ενεργό ρόλο όχι μόνο στην ζωή του τόπου και στην εργασία, αλλά και στον πόλεμο.

Πολύ ωραία η μουσική επένδυση, που έχει ταιριάξει απόλυτα με το κείμενο, τις ερμηνείες και την ιδιαίτερη κινησιολογία των ηθοποιών. Μερικές φορές ίσως η σωματικότητα ήταν παραπάνω απ΄ότι έπρεπε, αλλά αυτό ήταν αποτέλεσμα και της πολύς σωματικής δουλειάς κατά την διάρκεια των προβών, αλλά και του φόβου της σκηνοθέτιδας μήπως ο θεατής βαρεθεί με τόσα πολλά αφηγηματικά κείμενα…

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της παράστασης φοβόσουν ότι θα παρακολουθήσεις κάτι φολκόρ, κάτι σαν σχολική εορτή, αλλά όσο περνούσε η ώρα και όσο πιο κοντά πήγαινε η παράσταση στο σήμερα, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γινότανε.

Όλα τα κορίτσια της ομάδας έδωσαν εξαιρετικές ερμηνείες, με δύναμη και πάθος και με εξαιρετική ενέργεια και ετοιμότητα έμπαιναν και έβγαιναν από τον έναν ρόλο στον άλλο, δημιουργώντας, συνάμα, ένα ομοιογενές, καλοδουλεμένο σύνολο. Ξεχώρισε, όμως, η Κατερίνα Μπιλάλη με τη σιγουριά στη φωνή και στην έκφραση.

Στο τέλος της παράστασης, με έναν ανατρεπτικό τρόπο, εμφανίζεται η 89χρονη Επονίτισσα Ζωή Πετροπούλου, η οποία αφηγείται συγκλονιστικά και με απαράμιλλο κουράγιο την μαρτυρία της δικής της εξορίας και τις κακουχίες, που βίωσε η ίδια το 1949 στο Μακρονήσι και στο Τρικέρι, ενώ οι πέντε ηθοποιοί την ακούν σιωπηλές. Ένα σπάνιο δείγμα, όπου η τέχνη ενώνεται πραγματικά με την ζωή. Όπου το θέατρο ντοκουμέντο γίνεται θέατρο ντοκιμαντέρ!

Η «ΈΞΟΔΟΣ» είναι μια παράσταση που, παρά το δύσκολο συνθετικό της έργο, καταφέρνει, μέσα από ιστορικούς και πολιτικούς σκοπέλους, που διατρέχει, να ενημερώσει, ιδίως τους νεώτερους και να συγκινήσει τους μεγαλύτερους. Οι ιστορίες αυτών των γυναικών που αντιστάθηκαν, δίνουν παράδειγμα ζωής και αντοχής.

Η ΟΜΑΔΑ ΑΝΙΜΑ

Η ομάδα ΑΝΙΜΑ δραστηριοποιείται τα τελευταία 4 χρόνια στο χώρο του θεάτρου και πειραματίζεται κυρίως σε σύγχρονες θεατρικές φόρμες αφήγησης. Η κεντρική ιδέα, στην οποία στηρίζεται η ομάδα, σύμφωνα με τα λεγόμενα της σκηνοθέτριας Ρ. Μοσχοχωρίτη, είναι μια μεταμπρεχτική προσέγγιση των κειμένων. Μέσα από την ουσιαστική χρήση της μουσικής ως παρτενέρ των ηθοποιών, την κίνηση και την σωματοποιημένη έκφραση των ρόλων, προσεγγίζεται η υποκριτική.

Έχει παρουσιάσει τις παραστάσεις: «Η όπερα του ζητιάνου», «Η ιστορία του Καλοκαίρι», ενώ μετά την περσινή επιτυχία της παράστασης «Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina», συνεχίζει τη θεατρική έρευνά της πάνω στην ανάδειξη της γυναικείας οπτικής και στην άρθρωση ενός ισότιμου γυναικείου λόγου.

Trailer Παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=kyqRJ3h8zMk

Η oμάδα ΑΝΙΜΑ στο youtube : http://www.youtube.com/user/ANIMATHEATRE

Ομάδα ΑΝΙΜΑ – Facebook Page: https://www.facebook.com/anima.theatre

«ΕΞΟΔΟΣ»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία-διασκευή: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Κείμενο: Θεατρική ομάδα ΑΝΙΜΑ

Δραματουργική επεξεργασία: Κυριακή Σπανού

Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Νικολόπουλος

Επιμέλεια κίνησης-χορογραφίες: Κάλλια Θεοδοσιάδη

Σκηνογραφία-Κοστούμια: Μάρθα Φωκά

Παραγωγή: θεατρική ομάδα ΑΝΙΜΑ