Φακελωμένα διπλώματα

14:00 19/8/2016 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Της Ευτυχίας Παπούλια
«Απαιτούμε λιγότερη διαφθορά ή
περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχουμε σ’ αυτήν»
Ashleigh Βrilliant , Βρετανός σκιτσογράφος

Δουλεύεις σκληρά όλο το χρόνο μαζί με τον άντρα σου και με δυο μικρά παιδιά στο σπίτι παλεύεις να τα βγάλεις πέρα έτσι που ‘χει γίνει η χώρα ρημαδιό κυριολεκτικά, να μπορείς τουλάχιστον να βλέπεις τα χειλάκια τους να χαμογελούν. Βάζεις και δυο δραχμές στην άκρη για το καλοκαίρι , να τους δώσεις πίσω το χρόνο

που στερήθηκαν, τις μέρες που εσύ επέστρεφες αργά και κουρασμένη από τις τόσες ώρες εργασίας. Παίρνεις τα κουβαδάκια τους, τα μαγιό τους, όλη σου την αγάπη και οι όμορφες διακοπές σου αρχίζουν.

Και ένα ξέγνοιαστο αυγουστιάτικο πρωινό, βάζεις στις τσαντούλες τους το ταπεράκι, το φρούτο τους , παίρνεις τον άντρα σου από το χέρι κι ετοιμάζεστε να πάτε βαρκάδα στην απέναντι παραλία του νησιού. Αρκεί όμως ένα δευτερόλεπτο για να σου καταστρέψει κάποιος τη ζωή, να κλέψει με τον πιο σκληρό τρόπο από τον άντρα σου και το πεντάχρονο ξανθό αγγελούδι σου το δικαίωμα να βρίσκονται στη ζωή και να την απολαμβάνουν. Αρκεί ένα δευτερόλεπτο, να σωπάσουν για πάντα τα στόματα που γελούν, να κλείσουν για πάντα δυο μάτια λαμπερά που βιώνουν την ευτυχία κοντά σε όσους αγαπούν. Και κάποια άλλα μάτια να αντικρίσουν αυτόν τον «κάποιο» που με το έτσι θέλω υπογράφει τη δυστυχία μιας μάνας αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων που δε θα ξεπεράσουν ποτέ αυτό που συνέβη στην Αίγινα. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους. «Γιατί», λες και βασανίζεσαι , όποιος κι αν είσαι.

Και η απάντηση, ωμή, σκληρή απάνθρωπη και βαμμένη με απόλυτο θράσος έρχεται να σε εξοργίσει, να σε κάνει να πάρεις τους δρόμους και να φωνάζεις πως ούτε το χρήμα σε νοιάζει, ούτε η ανεργία ούτε η κρίση στα οικονομικά παρά μόνο αυτό: Να πάψουν οι αρχές να αδιαφορούν για τις ζωές που χάνονται , να πάψουν να λαδώνονται, να κάνουν ελέγχους. Ένα «αφαιρέθηκα» , χωρίς μια συγγνώμη που δείχνει έστω πως δεν είσαι χειρότερος από το ίδιο το έγκλημα που διέπραξες , ήταν αυτό που ξεστόμισε ο 77χρονος που πήρε στο λαιμό του τέσσερις ανθρώπους και τραυμάτισε πολύ περισσότερους κάνοντας την πλάκα του μέσα στο ακριβό του σκάφος.
Ακούγοντας την ηλικία του, το δίπλωμα που υπάρχει ενώ έχει εμφανή προβλήματα υγείας, τη συγγενική του σχέση με πρόσωπο που έσπευσε να τον υποστηρίξει έστω κι αν παραιτήθηκε , την ιλιγγιώδη ταχύτητα του σκάφους και κυρίως τη συμπεριφορά που επέδειξε αμέσως μετά το γεγονός, πέρασαν από το μυαλό μου πολλά, μα ένα ήταν που έμεινε και με έκανε να ντραπώ ακόμα μία φορά για τη χώρα των χιλιάδων νόμων που μπροστά στο χρήμα έχουν χάσει κάθε δύναμη και αξία. Ο τρόπος που κάποιος παίρνει το δίπλωμα οδήγησης στην Ελλάδα. Πόσοι άραγε να είναι αυτοί που με κόπο συγκέντρωσαν τα απαραίτητα χρήματα και δεν άκουσαν από το δάσκαλο λίγο πριν την εξέταση να λέει χωρίς δισταγμό πως το «χαρτί» κοστίζει κάτι παραπάνω, γιατί έτσι προστάζει η σαπίλα του συστήματος του οποίου φυσικά δεν είναι μέρος ο ίδιος; Θα υπάρχουν ελάχιστοι. Αν σκεφτούμε όμως την πλειοψηφία των μαθητών, «αναγκάζονται» να δώσουν την ταρίφα κάτω από το τραπέζι, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα πληρώσουν αδρά ή έστω πολύ περισσότερα προκειμένου να το πάρουν. Όλοι ξέρουμε τις επικίνδυνες αποστολές που καλούνται να εκτελέσουν οι αρνούμενοι να λαδώσουν εξεταζόμενοι με σκοπό να κοπούν ώστε την επόμενη φορά να αποφασίσουν να ξεμπερδεύουν με το γνωστό βρώμικο τρόπο. Κάπως έτσι κι από στόμα σε στόμα, μάθαμε οι περισσότεροι να λαδώνουμε με την πρώτη κι αν δε μας το προτείνουν να παίρνουμε εμείς την πρωτοβουλία για να κάνουμε τη δουλειά μας, αποφεύγοντας την όποια ταλαιπωρία.

Έχοντας λοιπόν μέσα σε ένα μήνα κάνει πενήντα φορές το τετράγωνο με το δάσκαλο δίπλα και λαδώνοντας τον εξεταστή ή όχι, είναι έτοιμος ο μαθητής να βγει στους δρόμους. Όσα δεν έμαθε, θα τα μάθει με την εξάσκηση που κομμάτι της είναι να σκοτώσει και μερικούς και να τους αφήσει απροστάτευτους στο δρόμο. Κανείς δε μας είπε να μην οδηγούμε έχοντας καταναλώσει αλκοόλ, να μη χρησιμοποιούμε το τηλέφωνο, να μην πιάνουμε το τιμόνι όταν η ψυχολογική μας κατάσταση είναι έντονη ή πώς πρέπει να αντιδρούμε σε δύσκολες καταστάσεις. Κανείς δε μας μίλησε για την παιδεία που πρέπει να χαρακτηρίζει όποιον έχει στα χέρια του μια κινούμενη «μηχανή». Το θέμα είναι να πέσει το ρευστό κι όχι να αποκτήσουμε το απαραίτητο ήθος και να γίνουμε σωστοί και νόμιμοι οδηγοί.

Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί στην άσφαλτο, στο νερό, ώστε να βάλουμε μυαλό; Πόσα νέα παιδιά πρέπει να χαθούν; Δε γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι θα σπεύσουν να πουν οι πολλοί, ανάμεσα τους και όσοι έχουν λαδώσει για την απόκτηση του διπλώματος. Μια στιγμή όμως, τι κράτος είμαστε τελοσπάντων που πρέπει παντού να υπάρχει ένας ελεγκτής που να ελέγχεται από κάποιον άλλον που δεν ξέρουμε αν και ο τελευταίος είναι υπόδειγμα ηθικής…;

Δεν υπάρχει παιδεία, θα σου πουν κάποιοι άλλοι, μα ποιος ευθύνεται για όλο αυτό; Γιατί δεν προσπαθούμε μόνοι μας να την αποκτήσουμε, να καταγγείλουμε τη διαφθορά ή να μη γινόμαστε συνεργοί; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να καλέσουμε ένα ταξί όταν έχουμε πιει , να ζητήσουμε απόδειξη στο καφέ, να φοράμε κράνος, ή να δεχτούμε πως μεγαλώσαμε πια για τρέλες; Γιατί έχουμε τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση, ώστε να ζητάμε συνεχώς ένα χωροφύλακα να μας ελέγχει;
Κι η τελευταία μου μεγάλη απορία, ακολουθεί την «ατάκα» του Υπουργού, μιλώντας για το τραγικό συμβάν στην Αίγινα: «Δε νοείται να μην υπάρχουν ειδικοί κανόνες»…
Γιατί κοροϊδευόμαστε κ.Υπουργέ μεταξύ μας;

Το άρθρο Φακελωμένα διπλώματα εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.