Για να μην πονάς παιδί μου, από τη Ζαχαρένια Γουβαλάρη

12:05 16/12/2021 - Πηγή: Attiki Press

Πόσες μανάδες προστατεύουν το παιδί από τον πόνο; Κι άλλες πόσες μπαίνουν μπροστά για να μην πονέσει το παιδί τους; Είναι σωστό να αγνοούμε, να παραβλέπουμε, να συμμορφώνουμε, να υπεραναλύουμε ή και να παραπλανούμε, να υποκαθιστούμε, ή να αμυνόμαστε του πόνου;

Όχι. Ο πόνος παράγει συμπεριφορά. Ο πόνος παράγει ωριμότητα. Είναι το μέρος της εμπειρίας που χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε καμία απολύτως συμμετοχή σε αυτήν. Δεν είναι σκοπός, αλλά όταν συμβαίνει το αφήνουμε να συμβεί. Δεν αποκτάμε αποχή διότι πολύ απλά

υπάρχει. Δεν αποκτάμε αποστροφή γιατί δεν τον αποφεύγουμε. Δεν αποκτάμε εξάρτηση γιατί δεν είναι στοιχείο που μπορούμε να το αναζητάμε. Αλλά συμβαίνει. Απλώς υπάρχει σαν άρρηκτα συνδεδεμένο κομμάτι της διαδικασίας. Όσο πιο δυνατό είναι το βίωμα μιας επίπονης διαδικασίας, τόσο πιο ανθεκτικούς, ακέραιους μας κάνει.

Τι σημαίνει ακεραιότητα;

Είναι η διακριτική συμπεριφορά ενός οργανισμού που μπορεί να σταθεί απέναντι στις περιστάσεις ολόκληρος, οργανωμένος και συνολικός. Δεν έχει σημασία πόσο δύσκολες ή εύκολες είναι οι περιστάσεις αλλά πόσο εύκολα ή δύσκολα ανταποκριθήκαμε σε αυτές. Αισθανόμαστε τον πόνο σαν ένα κομμάτι αισθητηριακά δεδομένο. Όχι δεν μας το προκάλεσαν οι άλλοι, δεν φταίει κανείς για το τί βιώνουμε, είναι πραγματικά ένας παράγοντας πέρασμα σε μια άλλη πραγματικότητα.

Άρα λοιπόν όταν το παιδί μας, μας ρωτάει μαμά μπορώ να πονέσω; Απαντάμε φυσικά. Όταν το παιδί μας μας ρωτάει μαμά μπορώ να χάσω ένα παιχνίδι μου; Απαντάμε ναι. Είναι κομμάτι του παιχνιδιού να τυγχάνει να χάσεις ένα παιχνίδι, είναι κομμάτι του παιχνιδιού να κερδίζεις ένα παιχνίδι. Είσαι ο ίδιος άνθρωπος που κέρδισε, με αυτόν που έχασε. Τίποτα απολύτως δεν αλλάζει στο αποτέλεσμα αρκεί το αποτέλεσμα να είναι ο εαυτός σου.

Γιατί μαμά μου εγώ; Γιατί παιδί μου με τον εαυτό σου πορεύεσαι. Με εκείνον μεγαλώνεις.

Ζαχαρένια Γουβαλάρη