Γυναίκες και γυναίκες

14:32 10/9/2014 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Ταινίες με έντονο το γυναικείο στοιχείο, είτε ως θέμα για ντοκιμαντέρ, είτε για ταινία δράσης. Από την θέση της γυναίκας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι μιας συντηρητικής μουσουλμανικής χώρας («Παίζοντας με τη φωτιά») μέχρι την φιλοσοφική αναζήτηση περί ζωής και ύπαρξης μέσα από ταινία δράσης («Lucy»), βλέπουμε γυναίκες που μάχονται όχι μόνο για τα πιστεύω τους, αλλά και για την ίδια τους την ύπαρξη.

Παίζοντας με τη Φωτιά

Λεζάντα:(Ντοκιμαντέρ,

2014, Διάρκεια: 80′) Σκηνοθεσία της Αννέτας Παπαθανασίου

Η ηθοποιός και σκηνοθέτιςΑννέταΠαπαθανασίου ταξιδεύει μέχρι το Αφγανιστάν και την Καμπούλ για να διδάξει αρχαίο θέατρο, καταγράφοντας τις ανυπέρβλητες καθημερινές δυσκολίες των Αφγανών γυναικών που προσπαθούν να ασχοληθούν με τον πολιτισμό και τις τέχνες. Ένα χρονικό, στο οποίο αποτυπώνεται με αμεσότητα και ψυχραιμία μια πραγματικότητα μακρινή σε εμάς μόνο σε χιλιομετρική απόσταση. Μετά τα «Καντίρ. Ένας Αφγανός Οδυσσέας» (2008) και «Οι Νύμφες του HinduKush» (2011), η ηθοποιός και σκηνοθέτιςΑννέταΠαπαθανασίου επιστρέφει στο οικείο της Αφγανιστάν για να διδάξει αρχαίο θέατρο στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Οι δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο τμήμα, τα προβλήματα των φοιτητών με τα πανίσχυρα κοινωνικά ταμπού και κυρίως η έλλειψη γυναικών από τα μαθήματα την ωθούν να αναζητήσει, μέσω του φακού της, τη σχέση μιας βαθιά θρησκόληπτης κοινωνίας με τον πολιτισμό, αποσπώντας επώδυνες αλλά και αποκαλυπτικές απαντήσεις. Οι εξομολογήσεις γυναικών που είτε έχουν καταφέρει να καθιερωθούν ως ηθοποιοί, είτε προσπάθησαν και απέτυχαν είναι συγκινητικές, ενώ εκείνες των απλών Αφγανών, αναδεικνύουν καθαρότερα το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο, συχνά, φτάνει μέχρι τις απειλές, την κακοποίηση και τον φόνο. Ψύχραιμα και με απλή διάθεση καταγραφής, η Παπαθανασίου αποτυπώνει μια πραγματικότητα κοντινή μας, συνδέοντας επιδέξια την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή με την παρούσα αφγανική πολιτική κατάσταση, χωρίς να παύει, βέβαια, να ελπίζει.

Lucy

Λεζάντα: (Περιπέτεια, 2014, Διάρκεια: 89′) Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία του ΛικΜπεσόν, με τους: Σκάρλετ Γιόχανσον, Μόργκαν Φρίμαν και Τσόι Μιν-Σικ.

Ο ΛικΜπεσόν ανήκει στην κατηγορία των σκηνοθετών που ή θα τους αγαπήσεις ή θα αδιαφορήσεις γι’ αυτούς. Για μια ακόμη φορά επιλέγει γυναίκα να είναι ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας του («Λεόν», «Νικίτα», «Το Πέμπτο Στοιχείο») και η περιπέτεια με λίγη φιλοσοφική αναζήτηση ξεκινά. Η δυναμική και απόλυτα πειστική ως Αμερικανίδα φοιτήτρια ΣκάρλετΓιόχανσον, η οποία κάνει το λάθος delivery, μπλέκει από νωρίς με την κινεζική μαφία της Ταϊπέι. Έτσι, μετά την κωμικοτραγική συνάντησή της με τον κ. Γιάνγκ και τους μπράβους του, βρίσκεται με ένα πακέτο καινούργιου και πανίσχυρου ναρκωτικού στην κοιλιά της, στην οποία θα δεχτεί μια μοιραία κλοτσιά. Καθώς η γαλάζια ουσία κυλάει ανεξέλεγκτα πλέον στο αίμα της, μεταμορφώνεται σε μια φονική μηχανή -με υπεράνθρωπες δυνατότητες- η οποία μπορεί να χρησιμοποιεί όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του εγκεφάλου της αντί του 10% που χρησιμοποιεί ο συνηθισμένος άνθρωπος.

Ο Μπεσόν προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε ένα εντελώς προσχηματικό σενάριο, αλλά και ταυτόχρονα ανάμεσα στην εύθυμη παρωδία και την αξιόπιστη ταινία δράσης. Η Γιόχανσον παίζει χαριτωμένα με τον σχηματικό ρόλο της, προσθέτοντάς του τη ζητούμενη ελαφρότητα. Μόνο που η αρχικά αόρατη σοβαροφάνεια κορυφώνεται σε ένα εκνευριστικότατο, φιλοσοφικό φινάλε, αφαιρώντας πόντους από το διασκεδαστικό, σαρκαστικό χαρακτήρα της ταινίας.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

-Αμαρτωλή πόλη: Η κυρία θέλει φόνο (Sin City: A dame to kill for)

Εννιά χρόνια μετά το πρώτο «Αμαρτωλή πόλη»,η πόλη της αμαρτίας ζωντανεύει ξανά με την γνώριμη κόμιξ αισθητική της. Η Εύα Γκριν είναι η νέα femmefatale δημότης της πόλης, ο ΤζόζεφΓκόρντον-Λέβιτ σπάει την γοητευτική εικόνα του, ενώ ο ΤζοςΜπρόλιν βρίσκεται με τη σειρά του μες στη δράση. Οι επιστροφές των ΜπρουςΓουίλις, Τζέσικα Άλμπα, ΜίκιΡουρκ και Ροζάριο Ντόσον κάνουν τα πράγματα ακόμη καλύτερα.

-Μεγαλώνοντας (Boyhood)

Μετά το «Πριν τα Μεσάνυχτα» ο ΡίτσαρντΛινκλέιτερ μας φέρνει έναν πραγματικό κινηματογραφικό άθλο, έναν συγκινητικό, μαγικό, αληθινό ύμνο στη ζωή, μία ταινία-εγχείρημα που γύρισε μέσα σε… 12 χρόνια (2002-2013), συγκεντρώνοντας τους ίδιους, κάθε φορά, ηθοποιούς, μπροστά από την κάμερα, κερδίζοντας Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στην 64η Μπερλινάλε.

Το άρθρο Γυναίκες και γυναίκες εμφανίστηκε πρώτα στο Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση. - Τα γεγονότα τώρα|.