Η αυταπάτη της τάξης

20:36 30/10/2016 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Γράφει η Ευτυχία ΠαπούλιαΦυλαχτείτε από αυτόν που λέει ότι τα πράγματα πρέπει να μπουν σε τάξη.
Το να βάζεις πράγματα σε τάξη σημαίνει επίσης
να θέτεις άλλους ανθρώπους υπό τον έλεγχό σου.
Denis Diderot, Γάλλος φιλόσοφοςΜία ολόκληρη χώρα, παρακολουθούσε μήνες τώρα, όλες τις εξελίξεις γύρω από τις γραφικές προσωπικότητες της κυβέρνησης και τις προσπάθειες τους να επιβάλλουν μια συγκεκαλυμμένη δικτατορία. Συμβούλια, συναντήσεις, δημόσιες κόντρες σε κανάλια που σε

προϊδέαζαν για την «τάξη» που κόπτονται να κυριαρχήσει στον τόπο και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ο κόσμος, καθόλου δεν ενδιαφερόταν για τον αριθμό των καναλιών ή την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, που ήταν άλλωστε αναμενόμενη. Αν κάτι σκεφτόμασταν πού και πού, ήταν η κατάληξη των εργαζομένων, κι αυτό όμως το αφήναμε στην άκρη όπως αντιμετωπίζουμε κάθε πρόβλημα που δεν μας αφορά άμεσα. Η βασική αιτία που παρακολουθούσαμε με αγωνία τα τεκταινόμενα, ήταν γιατί θέλαμε να χάσει ή να κερδίσει ο Σύριζα, που έχει αδιαμφισβήτητα το ταλέντο να διχάζει την κοινωνία.Από τη μία οι «κακοί» πλούσιοι που πατούν επί πτωμάτων, τάσσονται υπέρ των «σκληρών» επιχειρηματιών και ανήκουν σε δεξιά μέτωπα. Από την άλλη οι ευαίσθητοι πολίτες που είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν τα υπάρχοντα τους με το φτωχότερο και θέλουν να παταχθεί η διαφθορά, ανήκουν στην αριστερή ρομαντική ιδεολογία. Αυτές οι δύο κατηγορίες φυσικά δεν υφίστανται, αλλά η κυβέρνηση έχει φροντίσει να προσδώσει με άψογο τρόπο την αντίστοιχη ετικέτα σε εχθρούς της κυβέρνησης και μη.Η αντισυνταγματικότητα λοιπόν του νόμου, πρωτίστως έδωσε χαρά στους «φιλοδεξιούς», λόγω της ήττας της κυβέρνησης και ύστερα για το σύνολο των εργαζομένων που δεν χάνουν το εισόδημα τους. Οι φιλοκυβερνητικοί, λυπήθηκαν αποκλειστικά για το πλήγμα που υπέστη ο τσαμπουκάς των αρχηγών τους που «δε μασάνε» μπροστά σε καμία δικαιοσύνη και καθόλου για την ανομία που διαιωνίζεται!Όπως και να έχει, η Δικαιοσύνη απεφάνθη. Και σαν τη μοναδική εγγύηση της Δημοκρατίας, τη Δικαιοσύνη τη σέβεσαι και σταματάς εκεί. «Οι αποφάσεις της είναι σεβαστές, αλλά οι κρίνοντες κρίνονται», ακούστηκε από τα στόματα των κυβερνώντων αλλά αυτό καθιστά μία ακόμα αντίφαση από όσες ακούγονται κάθε φορά που κάνουν δηλώσεις. Δηλαδή τις αποδεχόμαστε αναγκαστικά αλλά τις κρίνουμε. Ως τι; Ως υπερβολικές, ως άδικες- άρα τις απορρίπτουμε, όπως προκύπτει από το παραλήρημα της κυβερνητικής εκπροσώπου.Φυσικά, ο καθένας έχει το δικαίωμα να ασκεί κριτική σε οτιδήποτε τον αφορά ή όχι, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης μιας άποψης που πηγάζει έστω και από το ένστικτο. Ακόμη κι αν δεν υπάρχουν οι πολιτικές γνώσεις, σαφώς δικαιούσαι να κρίνεις την κυβέρνηση και τον τρόπο που διαχειρίζεται τα ζητήματα της χώρας. Στο καφενείο του χωριού, στο σπίτι σου, ή σε ένα τραπέζι με συγγενείς και φίλους. Επίσημα όμως, με ποια ιδιότητα και ποιες γνώσεις επιτρέπεται να κρίνουν οι πολιτικοί τις αποφάσεις του ανώτατου κλάδου της Δικαιοσύνης;Ως προς την ουσία τώρα αυτής της προσπάθειας του Σύριζα να βάλει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο, εξουδετερώνοντας την αταξία δεκαετιών, θα την χαρακτήριζα μία ακόμη εξαπάτηση του λαού. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι θα πρέπει να μπει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό μέτωπο. Αυτό το θεσμικό έλλειμμα εκμεταλλεύθηκε άλλωστε προεκλογικά ο Αλέξης, προκειμένου να εμφανιστεί ως πολέμιος της διαπλοκής και κατήγορος των προηγούμενων κυβερνήσεων για συναλλαγή με τα συμφέροντα. Αμφιβάλλω όμως εάν θέλει να καταπολεμήσει τη διαφθορά, αφού η καταπολέμησή της έχει μεγάλο πολιτικό κόστος, ακριβώς επειδή είναι τόσο εκτεταμένη στην κοινωνία. Άλλωστε, επί δεκαετίες, όλες οι κυβερνήσεις ήταν βολεμένες με τον δανεισμό που είχε χάσει κάθε όριο.Εκτός αν ο Αλέξης αυταπατάται ξανά. Οι αυταπάτες του όμως, ήταν ένα παραμύθι δακρύων για τον Ρομπέν των Δασών που «έπεσε» στα χέρια των κακών Γερμανών, ώστε να δικαιολογήσει την προδοσία του. Η ουσία, είναι να βρει ο Σύριζα λεφτά και να χειραγωγήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κάτι που δεν ενδιαφέρει όμως το λαό αλλά μόνο τους εκάστοτε διαπλεκόμενους. Και είναι απορίας άξιο, τι είναι αυτό που μας διαβεβαιώνει πως το νέο τοπίο που θέλουν να φέρουν θα λειτουργεί με καθεστώς διαφάνειας.Και πάλι όμως, δεν νοιάζονται οι πολίτες γι’ αυτά. Αυτοί παλεύουν με τα προβλήματα της καθημερινότητας, που ο Σύριζα φρόντισε να διογκώσει με την υπογραφή ενός ακόμα αχρείαστου μνημονίου. Ναι, του ίδιου μνημονίου που εκμεταλλεύονται τώρα για να πολεμήσουν τη Δικαιοσύνη που το έκρινε συνταγματικό! Αλήθεια, τι σχέση έχει μία επείγουσα κατάσταση που χρήζει οικονομικής βοήθειας, με το ζήτημα των καναλιών;Η τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που οραματίζεται ο Σύριζα, είναι σενάριο αποκλειστικά της αριστερής ιδεολογικής αταξίας του και μάλιστα επιστημονικής φαντασίας. Τάξη δεν μπόρεσε να μπει ποτέ, ούτε στο μικρό ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, ούτε σε μία επιχείρηση, ούτε στο κράτος. Πάντοτε θα υπάρχουν οι «παραβατικές» συμπεριφορές που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του συστήματος. Οι κοινωνίες του δυτικού κόσμου λειτουργούν με όρους ελεύθερης οικονομίας και ελεύθερης διακίνησης ιδεών και αυτά δεν μπορείς να τα εντάξεις στις απαρχαιωμένες ιδεολογικές τους αγκυλώσεις.Αν θέλουν κάπου να βάλουν τάξη, ας ξεκινήσουν από τους ίδιους που παραβλέπουν πως αυτός ο αριστερός τσαμπουκάς που γοητεύει τώρα μια μερίδα του λαού, κάποτε «πέρασε τα σύνορα» παρέα με έναν γόη. Και στα ζόρικα, χεράκια στις τσέπες, ύφος νικητή και τσιχλόφουσκα δεν περνάνε. Εκεί σας θέλουμε όμως, εκεί κηρύξτε πόλεμο κύριε Πολάκη.

Το άρθρο Η αυταπάτη της τάξης εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.