Η δίψα μας για πατρικές φιγούρες, θρησκεία και βολικά παραμύθια σε πρώτο πλάνο

23:21 7/12/2012 - Πηγή: Attiki Press

Του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου  

 The Master

Ο σκηνοθέτης των καλλιτεχνικών και εμπορικών επιτυχιών «Ξέφρενες Νύχτες», «Μανόλια» και «Θα Χυθεί Αίμα», Paul Thomas Anderson, επανέρχεται με ακόμα μία αινιγματική ταινία. Το «The Master» έκανε πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 6 Δεκεμβρίου, αφού ενθουσίασε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Με κριτικούς και κοινό να την εκθειάζουν, χωρίς πάντα να την καταλαβαίνουν, η ταινία «The Master» έρχεται για να σαρώσει τα βραβεία ανά τον κόσμο, αφού

πλέον σε κάθε αναφορά για αυτήν επισημαίνονται τόσο οι εξαιρετικές ερμηνείες των Joaquin Phoenix και Phillip Seymour Hoffman στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, όσο και η σκηνοθεσία του Anderson.

Η ιστορία παρακολουθεί τον βετεράνο του 2ου Παγκόσμιου, Φρέντυ (Joaquin Phoenix), ο οποίος επιστρέφει στην Αμερική μετά τη λήξη του πολέμου και προσπαθεί να προσαρμοστεί και πάλι στην αμερικάνικη κοινωνία. Το μετατραυματικό στρες, ο αλκοολισμός και τα ψυχωτικά επεισόδια τον έχουν κάνει αντικοινωνικό και οι συνεχείς βίαιες σεξουαλικές φαντασιώσεις που έχει δεν τον βοηθούν ιδιαίτερα στις σχέσεις του με τις γυναίκες. Από τύχη θα βρεθεί στον δρόμο του ο Ντοντ, ο χαρισματικός ηγέτης του «Κινήματος». Πρόκειται για μία αίρεση που βρίσκεται στα πρώτα της βήματα. Ο Τοντ θα τον προσεγγίσει για τον βοηθήσει, αλλά και για να τον χρησιμοποιήσει για την προώθηση του δικού του συμφέροντος. Στη συνέχεια θα αναπτύξουν μια δυνατή σχέση, παίζοντας με στοιχεία ομοερωτισμού και σχέσης πατέρα-γιού, όπου τα όριά τους θα δοκιμάζονται συνεχώς και η ψυχολογική αστάθεια του Φρέντυ σχεδόν θα καταστρέψει και τους δύο.

Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η ανάγκη όλων μας να ανήκουμε κάπου. Η αδυναμία αντιμετώπισης της πραγματικότητας και η έλλειψη νοήματος που απορρέει από την καθημερινότητα, οδηγούν τις περισσότερες φορές στην αναζήτηση κάποιας κοινής ταυτότητας, κάποιας κοινωνικής ομάδας, κάποιας πατρικής φιγούρας (Θεός), κάποιας μαγικής εξήγησης, κάποιου όμορφου παραμυθιού που απλοποιεί την πραγματικότητα, και σίγουρα κάποιας μεθόδου απενεχοποίησης του εαυτού μας για ό,τι κακό συμβαίνει γύρω μας. Αυτές τις ανάγκες μπορεί να εκμεταλλευτεί ο κάθε χαρισματικός πολιτικός ή πνευματικός ηγέτης και αυτές τις ανάγκες εκπροσωπεί σε ακραίο βαθμό ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Η δίψα του για να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε μέσα του μετά τον πόλεμο, ήταν τεράστια. Σε αυτόν τον πόλεμο οι κυβερνήσεις μετέτρεψαν τους στρατιώτες τους σε μηχανές σφαγής και έπειτα τους πέταξαν πίσω στην κοινωνία, ζητώντας τους να γίνουν αγρότες και υπάλληλοι! Είναι φυσικό μία Αμερική που ήρθε αντιμέτωπη με πόλεμο και θάνατο και που οι κοινωνικές της δομές δέχονταν μεγάλες ανακατατάξεις, να έχει έναν πληθυσμό ευάλωτο και ανοιχτό στον κάθε νέο σωτήρα.

 Πριν προβληθεί η ταινία υπήρχαν οι φήμες ότι η αίρεση της ιστορίας αυτής είναι η εκκλησία της Σαϊεντολογίας και ότι θα υπήρχαν αποκαλύψεις και κριτική στο ιστορικό και στα πιστεύω της. Όσοι πήγαν με αυτή την προσμονή απογοητεύτηκαν, καθώς οι αναφορές είναι λίγες και γενικές και η τ