Η φιλοδοξία είναι τέχνη

16:09 7/5/2014 - Πηγή: Attiki Press

από την Αγγελική Γκαλμπένη

Η φιλοδοξία είναι κινητήριος δύναμη για έναν καλλιτέχνη, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε ανίατη αρρώστια! Τραγουδιστές, ηθοποιοί… δεν έχει σημασία το αντικείμενο της τέχνης που ακολουθεί κάποιος, αλλά πως το αντιμετωπίζει!

Βαλς για τη Μόνικα

Ένα κλασσικό, αλλά αριστοτεχνικά φτιαγμένο δράμα για την Σουηδέζα jazz τραγουδίστρια Monica Zetterlund. Η ταινία διαδραματίζεται την δεκαετία του 1960 και 1970, όταν η Monica αποφάσισε να φύγει απ’

το χωριό της για να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα στην Αμερική.

Τη χρυσή εποχή της jazz, μια όμορφη, αλλά και αισθησιακή, γυναίκα αφοσιώνεται στην καριέρα των ονείρων της και γίνεται μια εκπληκτική τραγουδίστρια και ηθοποιός. Πίσω όμως από όλη αυτή τη λάμψη, η Monica δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τη σκοτεινή πλευρά της δόξας και της επιτυχίας. Τα συνεχή ξενύχτια για δουλειά, αλλά και διασκέδαση, ανατρέπουν τις ισορροπίες της, και η ζωή της καταλήγει να αποτελείται από ασταθείς ερωτικές σχέσεις, έναν πατέρα τον οποίο δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιήσει και μία κόρη για την οποία δεν θα αποτελέσει ποτέ την ιδανική μητέρα. Η Monica αισθάνεται όλο και περισσότερο μπερδεμένη...

Η σχέση της Monica με την jazz ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία, μέσω του καλλιτέχνη πατέρα της Bengt, και όταν συμπλήρωσε τα 14 τής πρότειναν να κάνει φωνητικά στη μπάντα του. Ο Bengt της είχε θέσει πολύ αυστηρούς κανόνες για το πώς να τραγουδά και μάλιστα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, της έλεγε: «Αν κάνεις μια νότα λάθος, θα σε σκοτώσω». Αυτά τα υψηλά standard υιοθέτησε σε όλη της την καριέρα, κι εκεί μάλλον οφειλόταν και το τρακ που πάντα ένιωθε πάνω στη σκηνή.

Το 1957 την ανακάλυψε στην Κοπεγχάγη ένας κυνηγός ταλέντων και πολύ σύντομα βρέθηκε να τραγουδά δίπλα σε μεγάλα ονόματα, έκανε τις πρώτες ηχογραφήσεις της σε στούντιο και εμφανίστηκε σε jazz club στο Παρίσι, ενώ ταξίδεψε στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Η μεγάλη επιτυχία όμως έφτασε το 1958, όταν ο Bandleader Arne Domnérus την έπεισε να τραγουδήσει στο jazz club Nalen της Στοκχόλμης: μετά από αυτές τις εμφανίσεις κατονομάστηκε διεθνώς «η μεγάλη ανακάλυψη της jazz» και στη συνέχεια ηχογράφησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ.

Η μετάβαση από την «ταλαντούχα τραγουδίστρια» στην «αισθησιακή σταρ» έγινε μετά το 1961-62, όταν η Monica ξεκίνησε να τραγουδά jazz στα σουηδικά. H Edda Magnason, η οποία υποδύεται την Monica, κατάφερε να γίνει ένα με τον ρόλο και να ξαναζωντανέψει τη φωνή της τραγουδίστριας. Ο Πίτερ Μπίρο υπογράφοντας το σενάριο, επέλεξε μια πολύ καλή οπτική στην ιστορία της τραγουδίστριας από την αρχή της ταινίας. Συμπληρωματικά ο σκηνοθέτης, απέφυγε τις τεχνικές ντοκιμαντέρ και έτσι δημιούργησε μια ταινία που βασίζεται αποκλειστικά στα διλήμματα που βασάνιζαν την όμορφη Σουηδέζα και την πολυτάραχη ζωή της. Στις βιογραφικές ταινίες το πιο συχνό λάθος που γίνεται, είναι ότι βάζουν πολλά πρόσωπα και ηλικίες στο παιχνίδι, με αποτέλεσμα να χάνεται η συγκέντρωση πάνω στον ένα χαρακτήρα μέσα στις λεπτομέρειες. Η ταινία έχει ωραίο ρυθμό και είναι κατά βάση διασκεδαστική κι ας πρόκειται για δράμα!

Βιογραφική, 111’|Σκηνοθεσία: Περ Φλι|Παίζουν: Έντα Μάγκνασον, Σβέριρ Γκούντνασον, Σελ Μπερκβιστ, Βέρα Βιτάλι |Χώρα παραγωγής: Σουηδία

Βόλτα με τον Μολιέρο

Τι γίνεται όταν ένας κορυφαίος ηθοποιός αναμετριέται με έναν σπουδαίο συγγραφέα; Προκύπτει η ταινία. Πολύ ωραία ιδέα σεναρίου, εξαιρετικές ερμηνείες με μια νωχελική σκηνοθεσία. Ένας ηθοποιός του εθνικού θεάτρου της Γαλλίας έχει αποσυρθεί σε ένα μικρό και ήσυχο νησάκι, για να ζήσει πια απομονωμένος, μακριά απ’ τα φώτα, τα χειροκροτήματα και κυρίως από τους συναδέλφους του!

Ένας παλιός του φίλος, όμως, τον επισκέπτεται με την πρόφαση ότι θέλει κι αυτός να αγοράσει σπίτι σε αυτό το νησί, αλλά κατά βάθος πήγε να τον πείσει να επιστρέψει στο θέατρο. Ο Σερζ δεν το καταλαβαίνει και με τον καιρό και τον έμμεσο τρόπο που χρησιμοποιεί ο φίλος του, πείθεται να παίξει το έργο που του προτείνει. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος όμως είναι ένας! Και οι δυο ηθοποιοί θέλουν να τον παίξουν! Είναι εγωκεντρικοί και δυσκολεύονται να αφήσουν τον εγωισμό τους για χάριν της τέχνης, εκτός από μικρά διαλείμματα συμβιβασμού.

Αυτό εμάς μας χαρίζει απίστευτες στιγμές γέλιου, αφού και πολύ μεγάλο μέρος του σεναρίου είναι φτιαγμένο με τις τεχνικές του Μολιέρου! Ο Φαμπρίζ δεν είναι η πρώτη φορά ενσαρκώνει ήρωα του Μολιέρου και για μια ακόμη φορά τα καταφέρνει περίφημα. Η λίγη μουσική επένδυση είναι και αυτή μολιερική, δίνοντας απ’ τη μεριά της τον σατιρικό σχολιασμό στις σκοτεινές πτυχές της ψυχολογίας των καλλιτεχνών. Θα αναρωτιέστε τώρα τι σχέση έχουν τα ποδήλατα μέσα σε όλο αυτό το στόρι (πρωτότυπος τίτλος: «Alceste à bicyclette»). Οι βόλτες που κάνουν στο νησί με τα ποδήλατα οι δυο ηθοποιοί, είναι οι μόνες στιγμές που δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ τους. Βλέπετε και οι δυο ερωτεύονται την ίδια γυναίκα, εκτός απ’ τον ίδιο ρόλο! Οι βόλτες αυτές δείχνουν κι άλλες πτυχές του χαρακτήρα τους και τους βοηθάνε να ξεκαθαρίσουν μέσα τους τι είναι αυτό που θέλουν πραγματικά και αν τελικά θα παίξουν μαζί στο θέατρο!

Το μόνο αρνητικό της ταινίας είναι η σκηνοθεσία, όπως πρόλαβα να αναφέρω απ’ την αρχή. Πραγματικά απαράδεκτος ο τρόπος που χειρίστηκε αυτό το έργο ο Λε Γκάι. Φαίνεται σαν να προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποδυναμώσει κάθε δυνατή στιγμή της ταινίας και της ερμηνείας των ηθοποιών. Ευτυχώς για μας όμως, δεν το κατάφερε και πολύ, αφού είχε για αντιπάλους του τιτάνες!

Κωμωδία, 104’| Σκηνοθεσία: Φιλίπ Λε Γκάι|Παίζουν: Φαμπρίς Λουτσίνι, Λάμπερτ Ουίλσον|Χώρα παραγωγής: Γαλλία

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

1) Γκοτζίλα (από 30/4)

Μια υπερπαραγωγή παλιών χρόνων ξαναζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη με σύμμαχο την τελευταία λέξη της τεχνολογίας!

2) Το μυστικό της Maise (ΑΠΟ 22/5)

Ένα μικρό κοριτσάκι βρίσκεται στη μέση της δικαστικής διαμάχης των γονιών της στη Νέα Υόρκη του σήμερα.

3) Διαφθορά (ΑΠΟ 15/5)

Ένας διπολικός αστυνομικός προσπαθεί με δόλιους τρόπους να πάρει προαγωγή, ώστε κερδίσει ξανά την γυναίκα και την κόρη του.