Η Καλή Καλό βρέθηκε στην επιθεώρηση «Καμπαρέ Ελλάς» και μίλησε για τα μπουλούκια

16:28 27/11/2013 - Πηγή: Attiki Press

Το προηγούμενο Σάββατο η παλιά ηθοποιός Καλή Καλό (ψευδώνυμο της Καλλιόπης Καλοχριστιανάκη ) βρέθηκε στην πρώτη σειρά του θεάτρου studio Κυψέλης, στην παράσταση «Καμπαρέ Ελλάς» του Μανώλη Δεστούνη.

Την παράσταση-αφιέρωμα στις παλιές επιθεωρήσεις: «Καμπαρέ Ελλάς» σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες κρίκους της επιθεώρησης, ο Μανώλης Δεστούνης, ο οποίος έχει παίξει με όλους τους μεγάλους πρωταγωνιστές του Ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, καθώς και με την Καλή Καλό.

Η Καλή Καλό υπήρξε από μικρή, παιδί του θεάτρου, αφού βρισκόταν κοντά σ' αυτό λόγω της μητέρας της, που ήταν ηθοποιός στο θίασο Κοτοπούλη. Στο θέατρο την έβγαλε σε ηλικία τριών ετών η Μαρίκα Κοτοπούλη, στο θεατρικό έργο "Η Δασκαλίτσα του Νικοντέμη". Σε ηλικία 5 ετών η Καλή Καλό συμμετέχει στο έργο του Σπύρου Μελά "Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται". Παίζει στη συνέχεια κοντά σε σημαντικούς ηθοποιούς του Ελληνικού Θεάτρου όπως: Αλίκη Μουσούρη, Κώστα Μουσούρη, Ελένη Παπαδάκη. Θα την ανακαλύψει ο Αττίκ και θα την πάρει στην περίφημη μάντρα του, που, όπως θα πει η ίδια, στάθηκε γι' αυτήν μεγάλο σχολείο. Η Καλή Καλό πρόλαβε και τις περιοδείες των μπουλουκιών, τα οποία, όπως λέει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά οικογενειακοί θίασοι, που έδιναν παραστάσεις στα καφενεία, αφού στις επαρχιακές πόλεις δεν υπήρχαν κινηματογράφοι.

Κατά την διάρκεια, λοιπόν, της παράστασης: «Καμπαρέ Ελλάς», όταν παιζόταν το κομμάτι «Τα Μπουλούκια», σε στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, το οποίο πρώτη η Καλή Καλό είχε πει στο θέατρο, εκείνη άρχισε να λέει τα λόγια μαζί με τους ηθοποιούς. Επικράτησε μεγάλη συγκίνηση στην σκηνή και στο κοινό, κάποιοι δάκρυσαν, άλλοι δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Όταν τελείωσε η απαγγελία του ποιήματος, η Καλή Καλό, καταχειροκροτήθηκε και εν μέσω της παράστασης, σηκώθηκε και μίλησε λίγο για τα μπουλούκια.

Ας πούμε κι εμείς μερικά λόγια για αυτά:

ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ άκμασαν κυρίως τον 19ο αιώνα έως και το πρώτο μισό του 20ου. Δημιούργησαν, κατά κάποιον τρόπο, σχολή, από την οποία πέρασαν και μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου, αλλά και του κινηματογράφου, αν και σπάνια το ομολογούν. Ήταν περιοδέυοντες, οικογενειακοί, θίασοι που ταξίδευαν πάντα με εισιτήριο τρίτης θέσης στο τρένο και έπαιζαν σε καφενεία ή σε αυλές σχολείων, σε όλη την Ελληνική επαρχία. Ήταν μια μνήμη του αρχαίου άρματος του Θέσπη, απ’ όπου προέκυψε και το θεάτρο, αλλά και των Ρωμαϊκών μίμων. Το ρεπερτόριό τους ήταν συγκεκριμένο και έμεναν όπου μπορούσαν -συχνά κάτω από άθλιες συνθήκες γιατί βρίσκονταν συνεχώς, σχεδόν, σε κίνηση. Τα μπουλούκια ήταν το κλασσικό πρότυπο της Ελληνικής λαϊκής θεατρικής παράδοσης και, στην ουσία, εκπαιδεύσαν θεατρικά ολόκληρη την ελληνική επαρχία.

"Η Γκόλφω", "Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας", "Η ωραία του Πέραν", "Εσμέ η Τουρκοπούλα", "Ο κουρσάρος", "Τιμή και χρήμα", "Η Κασσιανή", “Η Μαρία η Πενταγιώτισσα” ήταν μερικά, μόνο, από τα έργα που περιλαμβάνονταν στο ρεπερτόριο των μπουλουκιών. Έργα παιγμένα, συνήθως, πάνω σε αυτοσχέδια σκηνή, που την αποτελούσαν τραπέζια καφενείων!

Τις περισσότερες φορές έπαιζαν μόνο για ένα πιάτο φαγητό, στην ταβέρνα της πόλης που χρησιμοποιούσαν και ως θέατρο. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι χωρικοί, μην έχοντας χρήματα να πληρώσουν, ανταπέδιδαν το θέαμα σε είδος... Ένα καρβέλι ψωμί, αυγά, πατάτες, λάδι...

Όσο μεγαλύτερο ρεπερτόριο είχε ένα μπουλούκι, τόσο περισσότερο μπορούσε να μείνει σε ένα μέρος, αλλάζοντας έργο κάθε βράδυ. Ανάλογα με τη σύνθεσή του, κάθε θίασος ενέτασσε στο πρόγραμμά του και κάποιες "νούτικες" κωμωδίες. Αυτές οι κωμωδίες δεν είχαν κείμενο, αλλά τις έβγαζαν από το νού τους. Ήταν το σημερινό devised ή αυτοσχεδιαστικό θέατρο! Κι αυτό, ίσως, ήταν το μεγαλύτερο σχολείο των μπουλουκιών: ο αυτοσχεδιασμός.

Τα μπουλούκια ήταν, συνήθως, οικογενειοκρατούμενα. Ο αρχηγός του ήταν και ο ιδιοκτήτης του εξοπλισμού, δηλαδή διέθετε υποτυπώδη σκηνικά και κοστούμια. Συχνά-πυκνά ο ελεύθερος ηθοποιός, άνδρας ή γυναίκα, έπρεπε να βρει ταίρι, για να μην προκαλούν τις μικρές επαρχιώτικες κοινωνίες. Και τα παιδιά που γεννιόντουσαν ακουλουθούσαν το μπουλούκι και έπαιζαν, συχνά, κι αυτά!

Μια καλή εικόνα των μπουλουκιών, φαίνεται στην ταινία «Ο Θίασος» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Για να επιστρέψουμε, όμως, στο προηγούμενο Σάββατο. Στην συνέχεια η Καλή Καλό ευχαρίστησε τον Μάνο Δεστούνη για το ποίημα του Μίμη Τραϊφόρου που ενέταξε στην παράσταση, στο νούμερο «Μπουλούκι», τον συνεχάρη για αυτή την αναβίωση της παλιάς καλής επιθεώρησης που έβλεπε -μετά από χρόνια- και κάθισε στην θέση της. Η παράσταση συνεχίστηκε σε φορτισμένο συναισθηματικά κλίμα που αποφόρτισαν, όμως, όμορφα, τα επόμενα κωμικά νούμερα όπως: Η "Βιολετέρα" (νούμερο του Κώστα Πρετεντέρη που πρωτόπαιξε η Γεωργία Βασιλειάδου το 1960), ο "Μπεκρής" του Ορέστη Μακρή, το "Ελλάς Ηρώων χώρα" του Γεώργιου Σουρή, μπλεγμένα με σύγχρονα κομμάτια που σατιρίζουν την Μέρκελ και την σημερινή κατάσταση του Έλληνα!

Η παράσταση του Μ. Δεστούνη «Καμπαρέ Ελλάς», ξεκίνησε στις 20 Οκτώβρη και θα παίζεται για λίγο καιρό ακόμη,

κάθε Παρασκευή και Κυριακή στις 8.30 και τα Σάββατα, απογευματινή, στις 7.30

στο Θέατρο Studio Κυψέλης

Σπετσοπούλας 9 & Κυψέλης 51.

ΤΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ

(ποίημα του Μίμη Τραϊφόρου)

Και παίρνουν τις βαλίτσες το φθινόπωρο

και με πικρία μιαν εσπέρα ξεκινάνε ...

και στο σταθμό δεν βρίσκεται ένας γνώριμος

κι ένα μαντήλι απ' το λιμάνι δεν κουνάνε...

Και πάνε σ' άλλες πιάτσες για να παίξουνε

και ταξιδεύουν μες στα ξύλινα βαγόνια