Η ώρα των ιστορικών ευθυνών

16:42 3/7/2015 - Πηγή: Attiki Press

Την Κυριακή 5 Ιουλίου οι Έλληνες καλούμαστε να πάρουμε μια απόφαση που θα καθορίσει για αρκετές γενιές το οικονομικό και γεωπολιτικό μέλλον της χώρας. Ωστόσο, ο χρόνος που διατίθεται για να εξετάσουμε τις επιλογές μας είναι αντιστρόφως ανάλογος της σοβαρότητας της κατάστασης.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Οι επιπτώσεις της μιας επιλογής είναι ξεκάθαρες και συγκεκριμένες, ενώ της άλλης άδηλες. Πώς περιμένει ο πρωθυπουργός για ζητήματα που δηλώνουν επιφυλάξεις ακόμα και καταρτισμένοι στο αντικείμενο άνθρωποι να αποφασίσουν οι πολίτες σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς επαρκή ενημέρωση

και μάλιστα οι ηλικιωμένοι άνθρωποι;

Μας ρωτάει ο πρωθυπουργός αν θέλουμε να αποδεχθούμε επώδυνα μέτρα (που ο ίδιος έχει -έστω τροποποιημένα ελαφρώς- αποδεχθεί με την επιστολή του στις 30 Ιουνίου), προτείνοντάς μας το όχι. Μας ζητάει, λοιπόν, να πούμε όχι εκεί που ο ίδιος είπε ναι, πετώντας μας το μπαλάκι της ιστορικής αυτής απόφασης και προτιμώντας να διχάσει τον ελληνικό λαό αντί για το κόμμα του. Στην ουσία πρόκειται για ψευδοδίλημμα. Φυσικά και θα λέγαμε όχι σε επώδυνα μέτρα. Το πραγματικό ερώτημα όμως που υφέρπει είναι το τι ακολουθεί μετά από αυτό το όχι.

Ισχυρίζονται οι της Κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται να βγούμε από το ευρώ αν πούμε όχι. Πώς θα γίνει αυτό; Τα χρήματα στις τράπεζες τελειώνουν. Αν δεν μας χρηματοδοτήσουν άμεσα, πώς θα λειτουργήσει η ήδη παραπαίουσα οικονομία; Πόσο μακριά είναι η ολοσχερής κατάρρευσή της με επ” αόριστον κλειστές τις τράπεζες;

Μα ακόμα και στο απευκταίο σενάριο της επιστροφής στη δραχμή είναι άγνωστο το πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να κόψουμε καινούργιο νόμισμα και να προσαρμοστεί το τραπεζικό σύστημα. Είναι θλιβερό στην πιο κρίσιμη στιγμή της χώρας μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο να πορευόμαστε με το «βλέποντας και κάνοντας» και χωρίς εναλλακτικό σχέδιο.

Μια επιστροφή στη δραχμή ή σε όποιο άλλο εθνικό νόμισμα προκριθεί θα σήμαινε αυτομάτως συρρίκνωση των εισοδημάτων μας σε βαθμό απροσδιόριστο ακόμη, ενώ το οριζόντιο κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων επικρέμαται σαν μόνιμη απειλή. Μας λένε πως οι μισθοί και οι συντάξεις είναι διασφαλισμένοι. Με ποιά λεφτά; Ποιός θα πληρώσει φόρους και εισφορές σε ένα αφερέγγυο κράτος;

Η διεθνής απομόνωση της χώρας είναι δεδομένη. Καταφέραμε σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνουμε πρώτη είδηση στα διεθνή νέα και παράδειγμα ασυνέπειας, παλινωδίας και αφερεγγυότητας στις διεθνείς σχέσεις. Και το οικονομικό σκέλος είναι μόνο ένα κομμάτι του προβλήματος. Εδώ διακυβεύεται η γεωπολιτική θέση και η ασφάλεια της χώρας.

Οι Τούρκοι μας χλευάζουν, λέγοντας πως θα μας δώσουν αυτοί τα χρήματα, αν τους τα ζητήσουμε, και εμείς έχουμε στήριξη μόνο από τη Βενεζουέλα του Νικόλα Μαδούρο. Είμαστε σοβαροί; Οι Αλβανοί αμφισβητούν τα χωρικά μας ύδατα, οι Σκοπιανοί διατηρούν την πάγια αλυτρωτική γραμμή τους και μόνο η Βουλγαρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει ουδέτερη.

Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας και εμείς διαλέγουμε την απομόνωση και πουλάμε διεθνώς τσαμπουκά δυσανάλογο του μεγέθους και των δυνατοτήτων μας. Δεν θέλω να πιστέψω την είδηση που διέρρευσε ότι πριν την ανακοίνωση των capital controls οι βουλευτές μας, μεταξύ των οποίων και αρκετοί του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσαν να σηκώσουν όσα μπορούσαν από τα ΑΤΜ της Βουλής, τα οποία φημολογείται ότι αναγομώθηκαν τρις.

Αλλά ακόμα και έτσι να μην είναι δεν πιστεύω ότι στέκονται στην ουρά στα ΑΤΜ για να σηκώσουν 50 και 60 ευρώ. Οι αποφάσεις τους αφορούν τους άλλους, όχι αυτούς. Αριστερές επιλογές και δεξιά καβάντζα. Αυτή είναι η πεμπτουσία του new age σοσιαλισμού στην Ελλάδα.

Αυτή την Κυριακή δεν υπάρχει κανένα ερώτημα. Λέμε ΝΑΙ στην Ευρώπη, στην ασφάλεια, στην ομαλότητα. Εκεί ανήκουμε, εκεί είναι η ιστορική μας θέση και εκεί θα μείνουμε.