Καλά κρυμμένα μυστικά

11:39 17/10/2013 - Πηγή: Attiki Press

από τη Μαρίτα Μελέτη

Τα μυστικά του παρελθόντος μας στοιχειώνουν, είτε πρόκειται για οικογενειακά (Το Παρελθόν), είτε για μυστικά τρίτων που θέλουμε να τα ανακαλύψουμε από περιέργεια και μόνο, βγαίνοντας από την καθημερινή ρουτίνα μας (Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα).

Το Παρελθόν (Le Passe)

(Δραματική, 2013, Διάρκεια: 130') Γαλλοϊρανική ταινία, σε σκηνοθεσία Ασγκάρ Φαραντί, με τους Μπερενίς Μπεζό, Ταχάρ Ραχίμ, Αλί Μοσάφα.

Ο Ιρανός Ασγκάρ Φαραντί μετά το «Τί απέγινε η Έλλυ;» και το «Ένας χωρισμός», σκηνοθετεί την πρώτη του γαλλόφωνη ταινία, η οποία είναι μια πρώτη απόπειρα

προσέγγισης της γαλλική κουλτούρας. Ο Φαραντί προσπαθεί να κατανοήσει μια πραγματικότητα, όπου η αποσύνθεση και ανασύνθεση των οικογενειών είναι καθημερινό φαινόμενο και το παρόν προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβληθεί σε ένα παρελθόν, που γίνεται όλο και πιο σύνθετο. Η επιφάνεια μιας τέτοιας ιστορίας μπορεί να μοιάζει με αμερικάνικη σαπουνόπερα, όμως απαιτείται απόλυτη προσήλωση από τον θεατή, ώστε να ακουστεί η αλήθεια των ηρώων.

Για να τα καταφέρει, ο Φαραντί πρέπει να χειριστεί μια πολυπρόσωπη οικογενειακή ίντριγκα, που στα χαρτιά περιέχει μπόλικες δόσεις μελό και αστυνομικού μυστηρίου. Η Μαρί ετοιμάζεται να πάρει διαζύγιο από τον Ιρανό σύζυγό της Αχμάντ, ώστε να μπορέσει να παντρευτεί τον Σαμίρ, στον τρίτο της γάμο. Μόνο που η μεγάλη κόρη της Μαρί από τον πρώτο της γάμο έχει έντονες αντιρρήσεις για τον Σαμίρ. Ο Σαμίρ, ωστόσο, ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα στη ζωή του, ενώ η γυναίκα του βρίσκεται σε κώμα έπειτα από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.

Εάν τα παραπάνω μοιάζουν μπερδεμένα, ο Φαραντί τα αφήνει να ξετυλιχθούν, όχι όμως απαραίτητα και να λυθούν, με απλότητα και υπομονή. Χωρίς να κρύβει θεαματικές συγκρούσεις και γαργαλιστικές αποκαλύψεις, το «Παρελθόν» δίνει χρόνο στους πρωταγωνιστές, μεταβαίνοντας νηφάλια μαζί τους από τις συναισθηματικές εξάρσεις στις στιγμές αμηχανίας. Κι αν οι χειρισμοί των απανωτών ανατροπών δεν είναι πάντοτε αψεγάδιαστοι, ο Φαραντί μας έχει ήδη αποζημιώσει με ένα έξοχο πρωταγωνιστικό τρίο (το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες για την Μπερενίς Μπεζό δεν μοιάζει καθόλου παράλογο), αλλά και με ένα από τα πιο όμορφα τελικά πλάνα που έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό.

Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα (Night Train to Lisbon)

(Δραματική, 2013, Διάρκεια: 111') Γερμανο-ελβετική ταινία, σε σκηνοθεσία Μπίλε Όγκαστ, με τους Τζέρεμι Άιρονς, Μαρτίνα Γκέντεκ, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Μελανί Λοράν.

Για τις ανάγκες της μεγάλης ευρωπαϊκής συμπαραγωγής, η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου ιστορικού-φιλοσοφικού μυθιστορήματος του Πασκάλ Μερσιέ διαθέτει έναν Άγγλο σταρ στον ρόλο ενός Ελβετού, που συναντά Πορτογάλους ερμηνευμένους από Γερμανούς ηθοποιούς, αλλά και μια Σουηδή της οποίας τη νεαρή εκδοχή ερμηνεύει μια Γαλλίδα. Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα καταστροφικό, αν δεν παντρευόταν με μια επίπεδη και χωρίς έμπνευση σκηνοθεσία από τον δυο φορές βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα Μπιλ Όγκουστ, η οποία ισοπεδώνει τις αρετές του μυθιστορήματος κι έτσι το έργο καταντά πομπώδες και ναρκισσιστικά τεχνητό.

Η υπόθεση, τώρα, αφορά ένα Ελβετό πανεπιστημιακό, που ακούει στο όνομα Ράιμουντ Γκριγκόριους, ο οποίος σώζοντας μια κοπέλα από την αυτοκτονία, θα βρεθεί από τη Βέρνη στη Λισαβόνα και από εκεί σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στις σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης πορτογαλικής ιστορίας. Κλασικό δείγμα του τυποποιημένα άρτιου «σινεμά ποιότητας», το «Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα» μετατρέπει την περιπετειώδη απόδραση του Ελβετού καθηγητή σε ένα μονότονο γαϊτανάκι από φλας μπακ, που το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί την επιθυμία μιας τουριστικής επίσκεψης στην Πορτογαλία του κοντινού παρελθόντος. Μια συσσώρευση δήθεν ποιητικών εικόνων, με την ποίηση να απουσιάζει.