Κάλεσμα στο ΔΗΚΟ απευθύνει ο Γιαννάκης Ομήρου

14:41 9/3/2014 - Πηγή: Attiki Press

Κάλεσμα για συνεργασία, όπως και στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό, απηύθυνε ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ προς το ΔΗΚΟ, χαιρετίζοντας τη στάση που τηρεί το κόμμα για το ζήτημα. Ο Γιαννάκης Ομήρου, σε συνέντευξή του στη «Σημερινή», τόνισε ότι η κοινή διακήρυξη είναι ό,τι χειρότερο έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 40 χρόνια και αποτελεί εκτροπή και ολίσθημα. Ο Πρόεδρος της Βουλής

εξέφρασε και τη διαφωνία του με τους χειρισμούς της Κυβέρνησης στο θέμα του Μνημονίου, αναφέροντας ότι η προσέγγιση στο θέμα των ημικρατικών ήταν σύμφωνη με τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές θέσεις του ΔΗΣΥ. Ανέφερε, δε, πως αποτελεί περιφρόνηση προς τη λαϊκή θέληση, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από την έκφραση και την ψήφο των μελών της Βουλής, όταν η Κυβέρνηση επαναφέρει νομοσχέδια τα οποία έχουν απορριφθεί.

Εγκαταλείψαμε ακόμα και τα ψηφίσματα

Δεν έχετε κρύψει τους έντονους προβληματισμούς σας σχετικά με το περιεχόμενο της κοινής διακήρυξης της 11ης Φεβρουαρίου. Θεωρείτε ότι η ελληνική πλευρά είναι σήμερα λιγότερο θωρακισμένη σε σχέση με το όσο ήταν όταν διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις;

Δεν είναι απλώς προβληματισμοί. Είναι μια σαφής διαφωνία με το περιεχόμενο αυτού του κοινού ανακοινωθέντος, το οποίο στην πραγματικότητα αποτελεί μια συμφωνία υψηλού επιπέδου. Και ως η τελευταία συμφωνία, υπερισχύει όλων των προηγούμενων συμφωνιών και όλων των διαπραγματευτικών κειμένων των τελευταίων 40 χρόνων. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία -και μπορεί αυτό να διαπιστωθεί με τη μέθοδο της σύγκρισης- ότι αποτελεί το χειρότερο κείμενο που διαμορφώθηκε τα τελευταία 40 χρόνια, σε ό,τι αφορά βασικές αρχές λύσης του Κυπριακού.

Χαρακτηρίζεται από τις λεγόμενες εποικοδομητικές -κι εγώ θα τις ονομάσω μη εποικοδομητικές- ασάφειες, που παραπέμπουν σε αμφισημίες. Βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός ομοσπονδιακού κράτους, όπως είναι η μία, ενιαία και αδιαίρετη κυριαρχία, και η μία και μόνη ιθαγένεια, αποδυναμώνονται σε βαθμό υποδιαιρέσεων. Αντί με σαφήνεια να αναφέρεται ότι η κυριαρχία προέρχεται από τον λαό, γίνεται αναφορά ότι εκπηγάζει από Ε/κ και Τ/κ και μάλιστα ισομερώς. Αυτό παραπέμπει σε δυνατότητα απόσχισης των Τ/κ, παρά το γεγονός ότι υπάρχει αναφορά σε μη δυνατότητα απόσχισης.

Επειδή ο τρόπος που θα πρέπει να κρίνεται αυτό το ανακοινωθέν είναι πολιτικός και όχι νομικός, οι κίνδυνοι από μια κίνηση των Τ/κ είναι τεράστιοι και υπαρκτοί. Η ιθαγένεια υποδιαιρείται σε δύο εσωτερικές ιθαγένειες. Αυτό σημαίνει ότι η πάγια επιδίωξη των Τ/κ και κυρίως της Τουρκίας για αποδυνάμωση των εξουσιών του κεντρικού κράτους επιτυγχάνεται, μαζί βέβαια με την πρόνοια που υπάρχει ότι το κατάλοιπο εξουσίας απονέμεται στα λεγόμενα συνιστώντα κράτη, κάτι που παραπέμπει σαφώς σε συνομοσπονδιακό μόρφωμα.

Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, ακόμα και τη δεκαετία του 1960, όταν επιχειρήθηκε από την Τουρκία και την τότε τ/κ ηγεσία να εξασφαλιστεί διεθνής νομική αναγνώριση, μετά τα γεγονότα του 63-64, θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξε παταγώδης αποτυχία. Το ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας, στηριζόμενο πάνω στο Σύνταγμα του 1960, απέρριψε το δόλιο αίτημα της τουρκικής πλευράς και με σαφήνεια ανέφερε ότι η κυπριακή κυβέρνηση εκπροσωπεί το σύνολο του κυπριακού λαού και το σύνολο της κυπριακής επικράτειας, και είναι η μόνη που ασκεί κυριαρχικό έλεγχο.

Δυστυχώς, με αυτήν τη συμφωνία, αποδυναμώνουμε ακόμα και το ψήφισμα 186, όπως και ψηφίσματα μεταγενέστερα της τουρκικής εισβολής, όπως το 1251, που κατοχυρώνουν τη μια κυριαρχία, τη μια διεθνή νομική προσωπικότητα, τη μια υπηκοότητα κ.ά. Τα ψηφίσματα του Σ.Α. δεν είναι η ε/κ πλευρά που τα διαμόρφωσε. Είναι προϊόν συμβιβασμού μέσα στο Σ.Α., στο οποίο συμμετέχουν και οι ΗΠΑ και το Η.Β., που πάγια δεν υπήρξαν σύμμαχοι της ελληνικής κυπριακής πλευράς και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Φανταστείτε, λοιπόν, τι εκτροπή και τι ολίσθημα υπήρξε αυτό το κοινό ανακοινωθέν, δεδομένου ότι ουσιαστικά εγκαταλείψαμε ακόμη και ψηφίσματα του Σ.Α.

Συμφέρον τους το συμφέρον μας

Αναφερθήκατε στον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος επιδεικνύει τώρα έντονο ενδιαφέρον για το Κυπριακό. Εσείς πού το αποδίδετε;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από αυτήν τη λεγόμενη κινητικότητα κρίνεται το μέγα θέμα του φυσικού αερίου, και της στρατηγικής και των ΗΠΑ και άλλων, για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της περιοχής μέσα σε ένα νέο γεωστρατηγικό, γεωπολιτικό και γεοοικονομικό περιβάλλον, που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Το ζήτημα είναι το εξής: Αντί να αξιοποιήσουμε εμείς, προς όφελος της κυπριακής υπόθεσης και των εθνικών μας συμφερόντων, αυτά τα νέα δεδομένα, τα οποία έχουν ανατρέψει ισορροπίες δεκαετιών, αφήνουμε τους τρίτους να διαμορφώνουν τις εξελίξεις προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, που συγκρούονται με τα δικά μας εθνικά συμφέροντα.

Εμείς, αντίθετα, θα έπρεπε να ενεργήσουμε προληπτικά, έτσι που να υποδείξουμε ότι ακόμα και για εξυπηρέτηση των δικών τους γεωπολιτικών συμφερόντων στην περιοχή, θα μπορούσαν να ενεργήσουν προς την κατεύθυνση μιας σωστής λύσης του Κυπριακού, προκειμένου να εξυπηρετηθούν και τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία πρέπει να τους πείσουμε ότι ταυτίζονται με μια λύση που θα επιζήσει μέσα στον χρόνο. Διότι, εάν η λύση δεν είναι δίκαιη και βιώσιμη και καταρρεύσει μέσα στον χρόνο, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά και τα δικά τους συμφέροντα. Άρα και οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν συμφέρον να υπάρξει μια λύση του Κυπριακού που θα εξυπηρετεί και τα δικά τους συμφέροντα στον ενεργειακό τομέα.

Προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας

Η ΕΔΕΚ, καθώς και άλλα κόμματα, απευθύνουν εκκλήσεις στην Κυβέρνηση να αντιδράσει σχετικά με τις τουρκικές παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Ποια μορφή αντίδρασης εισηγείστε;

Δεν είμαι εγώ που έχω δηλώσει ότι εάν συνεχιστούν οι παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας θα διακόψω τις συνομιλίες. Εμείς απλώς υπενθυμίζουμε τη δέσμευση του Προέδρου Αναστασιάδη. Η συνεχιζόμενη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας με πειρατικές ενέργειες από το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Μπαρμπαρός, που συνοδεύεται μάλιστα από πολεμικά σκάφη, συνιστά σαφή παραβίαση της Διεθνούς Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ, η οποία, πλέον, αποτελεί και τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου. Οι συμπεριφορές της Τουρκίας συνιστούν απειλή κατά της ειρήνης. Ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ προβλέπει ότι όταν υπάρχει απειλή διατάραξης της ειρήνης σε μια περιοχή, μπορεί να συνέλθει το Σ.Α. κατόπιν σχετικού αιτήματος.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι εάν συνεχιστούν αυτές οι παραβιάσεις, οι οποίες πράγματι απειλούν την ειρήνη στην περιοχή -και είδαμε τις ενέργειες κατά του νορβηγικού ερευνητικού σκάφους, που υποχρεώθηκε να εξέλθει της ΑΟΖ με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας- θα πρέπει να μελετήσουμε σοβαρά την προσφυγή στο Σ.Α. Πέραν, δηλαδή, των ανώδυνων καταγγελιών που γίνονται, θα πρέπει η Τουρκία να αισθανθεί ότι είναι υπόλογη έναντι της διεθνούς κοινότητας, αφού σαφώς παραβιάζει έναν κανόνα αναγκαστικού δικαίου, όπως αυτός εκπηγάζει και κατοχυρώνεται από τη Διεθνή Σύμβαση.

Ορατοί εθνικοί κίνδυνοι

Με βάση όλες αυτές τις ανησυχίες που περιγράφετε, εκτιμάτε ότι ορθώς το ΔΗΚΟ αποφάσισε να αποχωρήσει από την Κυβέρνηση;

Δεν θέλω να μπαίνω στη λογική της κρίσης αποφάσεων άλλων κομμάτων. Όμως θέλω να αναφέρω με έμφαση πως χαιρετίζω τη στάση του ΔΗΚΟ σε ό,τι αφορά τις πρόσφατες εξελίξεις στο Κυπριακό και δηλώνουμε πανέτοιμοι για μια συνεργασία για την αντιμετώπιση των ορατών εθνικών κινδύνων. Άλλωστε, με το ΔΗΚΟ πορευθήκαμε και στο παρελθόν σε κρίσιμες ώρες της κυπριακής ιστορίας. Και για την υπεράσπιση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και σε πολλές άλλες κρίσιμες ιστορικές φάσεις της κυπριακής υπόθεσης.

Συνεργασία μακράς πνοής

Με το Κίνημα Οικολόγων, η ΕΔΕΚ βρίσκεται σε μια κοινή πορεία για τις Ευρωεκλογές. Αισθάνεστε ότι αυτή είναι η απαρχή για μια νέα δυναμική στον κεντρώο χώρο;

Το κάθε πράγμα στην ώρα του. Αυτή η συνεργασία είναι ειλικρινής. Στηρίζεται σε κοινές ή παραπλήσιες θέσεις σε ό,τι αφορά το εθνικό μας θέμα, την οικονομία, τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, τις θέσεις μας σε ό,τι αφορά την ΕΕ. Ευελπιστώ ότι αυτή η συνεργασία δεν θα είναι ευκαιριακή, δηλαδή που να αφορά μόνο τις Ευρωεκλογές, αλλά θα είναι μακράς πνοής. Δεν θέλω σ’ αυτό το στάδιο να μπω στη λογική της αναδιαμόρφωσης του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Στο παρελθόν έγιναν πολλές προσπάθειες, δεν απέδωσαν και δεν θέλω να επαναφέρουμε αυτό το θέμα χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, η οποία θα μπορεί να οδηγήσει σε μια επιτυχή κατάληξη οποιοδήποτε εγχείρημα.

Δογματική προσκόλληση της Κυβέρνησης στο θέμα των ημικρατικών

Κατά την άποψή σας, πώς θα μπορούσε η Κυβέρνηση να χειριστεί διαφορετικά το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να μην εκτυλίσσονταν όλα όσα βιώσαμε;

Ας μιλήσουν όλοι ειλικρινά. Η Κυβέρνηση, εξ ιδεολογικών πεποιθήσεων, διαχειρίστηκε το θέμα των ημικρατικών κατά τρόπο, θα έλεγα, ορθό, γιατί ο ΔΗΣΥ διαχρονικά ήταν υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, με βάση τις νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές αντιλήψεις του κόμματος για την οικονομία. Δυστυχώς, όμως, υπήρξε μια υποκρισία. Υπήρξε οχύρωση πίσω από την Τρόικα, για να επιβληθεί αυτή η νομοθεσία, ενώ στην πραγματικότητα, όπως δηλώνει και ο Υπουργός Οικονομικών, οι πρόνοιες του Μνημονίου θα μπορούσαν να αποτελέσουν και το μανιφέστο αυτής της Κυβέρνησης.

Θέλω να είμαι σαφής σε ό,τι αφορά τη θέση της ΕΔΕΚ, γιατί υπήρξε και μια προσπάθεια διαστρέβλωσης των δικών μας θέσεων. Εμείς ουδέποτε ήμασταν της λογικής του απόλυτου κρατισμού. Πρέπει να πω ότι, ήδη, από τη δεκαετία του 1990 είχαμε υποστηρίξει ότι ημικρατικοί οργανισμοί, που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους, θα πρέπει είτε να τερματιστεί η λειτουργία τους είτε να ιδιωτικοποιηθούν. Σε ό,τι αφορά τους κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς, υποστηρίξαμε τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμισή τους, για να καταστούν ανταγωνιστικοί μέσα στο νέο διεθνές περιβάλλον, με μερική μετοχοποίηση. Θα ήμασταν έτοιμοι να συζητήσουμε και τη διοίκηση (το management) αυτών των οργανισμών, αλλά διατηρουμένης της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου από το κράτος. Αυτή είναι η θέση που υποστηρίξαμε και με κατάθεση σχετικής τροποποίησης κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου.

Είχαμε και έχουμε έντονη άποψη για τα θέματα που αφορούν στην εθνική ασφάλεια της χώρας μας. Αυτοί οι ημικρατικοί οργανισμοί προσφέρουν ύψιστης σημασίας υπηρεσίες για την εθνική ασφάλεια. Θα πω ένα παράδειγμα. Σε περίοδο μιας πολεμικής κρίσης, είναι λογικό ότι θα υπάρξει πρόβλεψη συσκότισης για να προστατευτεί ο πληθυσμός από βομβαρδισμούς εχθρικών αεροσκαφών. Ποιος θα επιβάλει τη συσκότιση; Μια εταιρεία ξένη; Ή έστω μια κυπριακή, όταν δεν θα υπάρχει εθνικός έλεγχος;

Η Κυβέρνηση έχει μια συγκεκριμένη αντίληψη, την οποία δεν διστάζει να επαναλαμβάνει. Ότι, δηλαδή, ο μόνος δρόμος είναι της πιστής -θα έλεγα δουλικής- υποταγής στα κελεύσματα της Τρόικας και του Μνημονίου. Εμείς δεν λέμε ότι πρέπει να φτύσουμε τους δανειστές μας, παρόλο που έχουμε σφοδρά παράπονα για τη μεταχείριση της οποίας έτυχε η Κυπριακή Δημοκρατία, με την πρωτοφανή απόφαση για κούρεμα καταθέσεων. Λέμε, όμως, ότι η Κυβέρνηση έχει τη στοιχειώδη υποχρέωση έναντι του λαού να διαπραγματεύεται διεκδικητικά τις διάφορες πρόνοιες αυτού του Μνημονίου.

Η Κυβέρνηση επέλεξε τον δρόμο της πλήρους συμμόρφωσης προς τις υποδείξεις, χωρίς καμιάν απολύτως διαπραγμάτευση. Εμείς πιστεύουμε σε μιαν άλλη πολιτική, πολιτική διεκδίκησης, με επιχειρήματα και τεκμηρίωση. Για τους ημικρατικούς και η ύπαρξη του αναγκαίου ποσού θα μπορούσε να επιτευχθεί, αλλά και η προστασία των εθνικών συμφερόντων.

Και εσείς και άλλα κόμματα καταθέσατε εναλλακτικές προτάσεις. Γιατί πιστεύετε ότι δεν αξιοποιήθηκαν;

Υπήρξε μια δογματική προσκόλληση στην ιδεολογία της δαιμονοποίησης καθετί κρατικού και συνεπώς υπήρξε απαξίωση όλων των άλλων εναλλακτικών προτάσεων που κατατέθηκαν.

Δεν υπάρχει αντιπαράθεση

Η Βουλή έγινε στόχος μερίδας του λαού που αντιπροσωπεύει. Θεωρείτε ότι το νομοθετικό σώμα δεν στάθηκε αντάξιο των προσδοκιών των πολιτών;

Η Βουλή είναι το κατ’ εξοχήν όργανο της λαϊκής κυριαρχίας. Βεβαίως σε αυτή μετέχουν διάφορα πολιτικά κόμματα, με διαφορετικές ιδεολογικές τοποθετήσεις. Επειδή έχει διαμορφωθεί μια εικόνα μιας αντιπαράθεσης ομάδων του λαού με τη Βουλή, θέλω να πω το εξής: Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα και είναι κατοχυρωμένο σε κάθε δημοκρατική πολιτεία. Εκφράζω τον σεβασμό μου και την απόλυτη προσήλωση προς τις συνταγματικές πρόνοιες, για το δικαίωμα των πολιτών να διαμαρτύρονται και να εκδηλώνουν τη διαφωνία τους. Σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι ότι υπάρχει αντιπαράθεση του λαού με τη λαϊκή αντιπροσωπία. Σίγουρα ενέργειες, οι οποίες τείνουν να ακυρώσουν ή να αναιρέσουν τον ρόλο της Βουλής μέσα στο πολίτευμα, δεν είναι αποδεκτές. Θέλω να χαιρετίσω τις εκδηλώσεις των εργαζομένων, πάντα, βεβαίως με την επισήμανση ότι αυτές θα πρέπει να κινούνται μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατίας.

Επαναλήφθηκε το φαινόμενο καταψήφισης και έπειτα υπερψήφισης ενός νομοσχεδίου. Αυτή η επανάληψη μειώνει την αξιοπιστία της Βουλής;

Είναι πλήρως κατοχυρωμένο το δικαίωμα της Βουλής με αποφάσεις της να καθορίζει τις διαδικασίες. Αυτό αποφασίστηκε το 1985 από το Ανώτατο Δικαστήριο. Η Βουλή έχει απόλυτο και κυριαρχικό δικαίωμα όχι απλώς να εφαρμόζει τον κανονισμό της, αλλά με αποφάσεις της, που είναι ισοδύναμες με τον κανονισμό, να παίρνει διαδικαστικές αποφάσεις. Συνεπώς, δεν υπήρξε καμιά παραβίαση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ορθά πράττει η Κυβέρνηση, όταν απορρίπτεται ένα νομοσχέδιο, να επανέρχεται ζητώντας την ψήφισή του. Αυτό αποτελεί, επί της ουσίας, μια περιφρόνηση προς τη λαϊκή θέληση, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από την έκφραση και την ψήφο των μελών της Βουλής.