Μια προσωπική παράσταση γύρω από ένα τραπέζι φαγητού στο Κ.Ε.Τ.

20:04 17/6/2016 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Τα έργα που επιλέγει να φιλοξενεί το Κέντρο Ελέγχου Tηλεοράσεων είναι πάντα σημερινά, σύγχρονα. Πρώτη φορά, όμως, οι ιδιοκτήτες του ανεβάζουν την δικιά τους παράσταση.

Μια ιδιαίτερη παράσταση, τόσο σκηνοθετικά, όσο και ο τίτλος της , αλλά και το θέμα της (“Στη χώρα μου, λένε ότι το Τσερνόμπιλ είναι ένα δέντρο που μεγαλώνει”)

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Το Πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ:

Συνέβη στις 26 Απριλίου του 1986, στην κωμόπολη Πριπυάτ, που βρίσκεται στη σημερινή Βόρεια Ουκρανία. Ο αντιδραστήρας του Τσερνόμπιλ (που

μπήκε σε λειτουργία το 1977 και έστελνε φως σε όλη τη Σοβιετική Ένωση) χτίστηκε πάρα πολύ γρήγορα και πρόχειρα και δίπλα του ξεφύτρωσε μια μεγάλη πόλη, πενήντα χιλιάδων κατοίκων, για το προσωπικό, τα στελέχη, τους μηχανικούς του σταθμού και τις οικογένειές τους, η οποία μετά το ατύχημα εκκενώθηκε μέσα σε δυο μέρες. Το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ προήλθε από μια σειρά μη προβλεπόμενων χειρισμών και λαθών και οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, σε σχεδιαστικές ατέλειες του αντιδραστήρα. Μια δοκιμή κατέληξε στο τραγικό δυστύχημα, στη 01:26 το ξημέρωμα. Η έκρηξη και η φωτιά εκτόξευσαν στον αέρα όχι μόνο σωματίδια του πυρηνικού καυσίμου, αλλά και πολύ πιο επικίνδυνα ραδιενεργά στοιχεία. Η φωτιά σβήστηκε αργότερα από ελικόπτερα, τα οποία πέταξαν υλικά (άμμο, πηλό, μόλυβο, βόριο) μέσα στον φλεγόμενο αντιδραστήρα. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1986 είχε χτιστεί μια μεγάλη τσιμεντένια σαρκοφάγος για να σφραγίσει τον αντιδραστήρα και τα περιεχόμενά του.

Το 2007 η Ουκρανία ενέκρινε την κατασκευή ενός ατσάλινου κελύφους, πάνω από τον αντιδραστήρα, σε αντικατάσταση της υπάρχουσας σαρκοφάγου, η οποία κινδυνεύει από κατάρρευση. Το κόστος καλύπτεται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης.

ΕΚΚΕΝΩΣΗ: 135.000 άνθρωποι εκκένωσαν την περιοχή, 50.000 από αυτούς ήταν κάτοικοι του Πριπυάτ. Για να μειωθούν οι αποσκευές, ειπώθηκε στους κατοίκους ότι η εκκένωση ήταν προσωρινή, διάρκειας περίπου τριών ημερών. Έτσι, στο Πριπυάτ παραμένουν ακόμα αμέτρητα προσωπικά αντικείμενα, τα οποία δεν θα μπορέσουν ποτέ να μετακινηθούν, λόγω της ραδιενέργειας.

Η τοποθεσία γύρω από τον χώρο του ατυχήματος χωρίστηκε σε τέσσερις ομόκεντρες ζώνες, ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητας. Κάθε οικιστική, πολιτική και επαγγελματική δραστηριότητα είναι απαγορευμένη και ποινικοποιημένη στην τέταρτη και πιο επικίνδυνη ζώνη, ακτίνας 30 χιλιομέτρων.

Πευκοδάση στην περιοχή καταστράφηκαν από τη ραδιενέργεια, ενώ υπήρξαν αναφορές και για μεταλλάξεις σε ζώα καθώς και μερικός αλμπινισμός σε χελιδόνια.

ΥΓΕΙΑ: Ο συνολικός αριθμός των θανάτων στην περιοχή είναι δύσκολο να καθοριστεί επακριβώς, λόγω της μυστικοπάθειας του τότε καθεστώτος. Ωστόσο, το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ είχε επιπτώσεις στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Επιστήμονες κατέγραφαν τα δεδομένα για τη μόλυνση του αέρα, των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, των προϊόντων της καλλιέργειας, των τροφίμων και των κατοικημένων περιοχών.

Ο επικεφαλής του προσωπικού του αντιδραστήρα, Ακίμοβ έμεινε με τους άντρες του στο κτίριο του αντιδραστήρα μέχρι το πρωί, προσπαθώντας να αντλήσει νερό στον αντιδραστήρα. Κανείς τους δεν φορούσε προστατευτική στολή και οι περισσότεροι (ανάμεσά τους και ο Ακίμοβ) πέθαναν από έκθεση στην ακτινοβολία μέσα σε τρεις εβδομάδες, ενώ δυο από τους εργάτες πέθαναν επιτόπου. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες, οι οποίοι είχαν σπεύσει στον χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004. Υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Ο καρκίνος αυξήθηκε πάνω από 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, ενώ χιλιάδες θάνατοι από καρκίνο ή και λευχαιμία συνδέονται με το ατύχημα.

Το ραδιενεργό ιώδιο προκαλεί αύξηση των περιπτώσεων καρκίνου του θυρεοειδούς και της παιδικής λευχαιμίας. Έχοντας υπόψη ότι τα περισσότερα είδη καρκίνου χρειάζονται 20 με 60 χρόνια μεταξύ έκθεσης στο αίτιο και εκδήλωσης της ασθένειας, είναι προφανές ότι είναι ακόμα νωρίς για να δούμε τα αποτελέσματα.

ΕΛΛΑΔΑ: Μέρες του Πάσχα. Προκλήθηκε πανικός στον ελληνικό πληθυσμό, κυρίως αναφορικά με την ασφάλεια των τροφίμων. Ο κρατικός μηχανισμός συνιστούσε την αποφυγή του φρέσκου γάλακτος και το καλό πλύσιμο φρούτων και λαχανικών από τις 5 Μαΐου και μετά. Το ραδιενεργό νέφος επηρέασε κυρίως την Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία, όπου, χρόνια αργότερα, ανιχνεύονταν ποσά ραδιενέργειας υψηλότερα του κανονικού. Το 1986 έγιναν περίπου 2.500 τεχνητές εκτρώσεις από γονείς, οι οποίοι φοβήθηκαν τις πιθανές επιπτώσεις της ραδιενέργειας στο έμβρυο, ενώ το 1987 υπήρξε μεγάλη θνησιμότητα στα νεογέννητα και στην Ελλάδα. Επίσης, ιατρικοί κύκλοι αποδίδουν 1500 περιπτώσεις καρκίνου (τη δεκαετία 1986-1996) -που δεν δικαιολογούνταν από το ιστορικό του ασθενούς- σε πιθανές επιπτώσεις του Τσερνομπίλ. Στη Β.Ελλάδα τα ποσοστά του καρκίνου είναι αυξημένα.

Χειμώνας 2015: στην Θεσσαλονίκη τα φτηνά καυσόξυλα προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή του Τσερνομπίλ.

Το έργο:

Το έργο του Δημήτρη Αλεξάκη “Στη χώρα μου, λένε ότι το Τσερνόμπιλ είναι ένα δέντρο που μεγαλώνει” είναι προϊόν μυθοπλασίας, το οποίο προήλθε από πραγματικές αφηγήσεις κατοίκων του Πριπυάτ. Αφορά τις πρώτες ώρες πριν και μετά το ατύχημα, τη μαζική φυγή, αλλά ακολουθεί και τους ήρωες χρόνια μετά, να ζουν στον τόπο όπου μετανάστευσαν, μέσα από 14 αφηγήσεις.

Είναι ένα έργο ευαίσθητο, πολύ χαμηλών τόνων, κοινωνικό, πολιτικό και συγχρόνως βαθιά ανθρώπινο. Ένα απλό, αλλά εξαίρετο.

Η πρώτη εκδοχή του έργου είχε παρουσιαστεί στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, το 2009, ενώ η δεύτερη εκδοχή του, το 2010, στο Εθνικό Θέατρο, στον θεσμό «Αναγνώσεις».

Η σκέψη να γίνει κανονική παράσταση οδήγησε τον Δ.Αλεξάκη και τη Φ.Μπάνου στη δημιουργία του χώρου του Κ.Ε.Τ.

Η παράσταση:

Στη σκηνή τέσσερα τραπέζια, γεμάτα καλούδια. Όλοι οι θεατές οδηγούνται να καθίσουν περιμετρικά στο τραπέζι και τους σερβίρεται κόκκινο κρασί και νερό.

Σύντομα καταλαβαίνουμε ότι παραβρισκόμαστε σε έναν ρώσικο γάμο κι εμείς είμαστε οι καλεσμένοι. Το μακρόστενα τραπέζια είναι στρωμένα με λευκά τραπεζομάντηλα με κεντημένες φράουλες (τα οποία με παραπέμπουν σε ρωσική επαρχία) και εκτός από τα ποτά, υπάρχουν κεράσια, μήλα, άλλα κεράσματα, καθώς και ανθοδοχείο με λουλούδια.

Κάθε ένας ηθοποιός κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιού, πίνει μαζί μας και μας αφηγείται μια ιστορία. Διαφορετική ιστορία σε κάθε τραπέζι. Καθημερινές ιστορίες, καθημερινών ανθρώπων. Εργατών ή αγροτών του Πριπυάτ.

Μια ιστορία για τον γάμο την ημέρα της έκρηξης (ήτανε Σάββατο βράδυ).Τον γαμπρό που τον φωνάζουν επειγόντως στο εργοστάσιο να διορθώσει κάτι. Τους λένε: «βλάβη στο εσωτερικό του πυρηνικού εργοστάσιου. Οι μηχανικοί εργάζονται για την άμεση αποκατάστασή της»…

Η ξαφνική εκκένωση (τους δόθηκε 2 μέρες διορία) της πόλης, το δάσος που άλλαξε χρώμα μέσα σε μια νύχτα. Είναι η εποχή των κερασιών (εξού και τα κεράσια στο τραπέζι), αλλά δεν μπορούν να φάνε τίποτα. Εγκαταλείπουν τα σπίτια με τους κήπους τους, τα κατοικίδια και τα οικόσιτα ζώα τους, ξεριζώνονται, μεταφέρονται σε πολυώροφες εργατικές κατοικίες στο Κίεβο και αλλού, διασκορπίζονται, χάνονται. Πετάνε όλα τα παπούτσια τους, μπαινοβγαίνουν στο νοσοκομείο, τους κουρεύουν, κάνουν μπάνιο κάθε μισή ώρα, παίρνουν ένα χάπι ή κάνουν ενέσεις μορφίνης. Στα παιδιά στέλνουν βιταμίνες από όλες τις χώρες του κόσμου! Κάποιοι λιώνουν στα κρεβάτια, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν τις ζωές τους στην νέα πόλη.

Με την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα του γάμου που κυριαρχεί στην αίθουσα του Κ.Ε.Τ. αργείς να αντιληφθείς ότι ο χώρος είναι τυλιγμένος με πλαστικές κουρτίνες νοσοκομείου (σκηνογραφία: Ευαγγελία Θεριανού).

«Η ζωή σου -αυτή που δεν έζησες- σκιαγραφείται καλύτερα από αυτή που έζησες…».

Ο κάθε ηθοποιός γίνεται μια φωνή αυτών των τεσσάρων ηρωίδων.

Στο τέλος οι συνδαιτυμόνες αυτού το γάμου ή του μνημοσύνου ή απλά του τραπεζιού μνήμης, εμείς δηλαδή, αφηγούμαστε ο ένας στον άλλον τί θυμόμαστε από την περίοδο του Τσερνομπίλ. Πώς το βιώσαμε εμείς.

Ευαίσθητες ερμηνείες από τους τέσσερις περφόρμερς, σε μια παράσταση γεμάτη ζεστασιά και οικειότητα. Τέσσερις μονόλογοι-προσωπικές αφηγήσεις πραγματικών ιστοριών, για καταστάσεις και γεγονότα που δεν πολυγνωρίζουμε και σε αυτή την παράσταση μας τα περιγράφει κάποιος δίπλα μας, πίνοντας και τρώγοντας μαζί μας. Χωρίς υπερβολές και εξάρσεις. Στη συμπλήρωση των 30 χρόνων από το ατύχημα, αφηγήσεις που αναζητούν τη συλλογική μνήμη και τα ίχνη ενός από τα πιο σημαδιακά γεγονότα της δεκαετίας του ‘80.
Για δυο Σαββατοκύριακα ακόμα. Απαραίτητη η κράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων.

Σκηνοθεσία: Φωτεινή Μπάνου
Ηθοποιοί: Χρήστος Καπενής, Ιζαμπέλλα-Λουΐζα Κυριαζή, Φωτεινή Μπάνου, Παρασκευή Πατελάκη

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Κύπρου 91Α, Κυψέλη,

Τηλ : 2130040496, 69 45 34 84 45
Σαβ+Κυρ. 9 μ.μ. (Έως : 26/6)
Τιμή : € 10, 8, 5. Ισχύουν ειδικές τιμές

https://www.facebook.com/kentron.el

Προτεινόμενες παραστάσεις που έχουμε δει:«Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα»ΒρυσάκιΔευτ+Τρ+Τετ.«Γκιακ»SkrowΚυρ+Δευτ+Τρ.«Στη χώρα μου, λένε το Τσερνόμπιλ…»Κ.Ε.Τ.προτελευταίο ΣΚ«Αργοπορημένη»SkrowΠεμπ-Κυρ.«Sync»Biosως 21/6«Η τάξη μας»Πειραιώς 26017+18/6Φεστιβάλ «12 κουπέ»Τρένο στο ΡουφOff off festivalΕπί ΚολωνώΦεστιβάλ χορού-χορογράφωνΊδρυμα Μιχ.ΚακογιάννηςΦεστιβάλ ΑθηνώνΠειραιώς 260, RexΗρώδειο, Επίδαυρος2ο international comedy festivalΆβατον16-20/6 Gazi Comedy Summer Fiesta104ως 16/6

Το άρθρο Μια προσωπική παράσταση γύρω από ένα τραπέζι φαγητού στο Κ.Ε.Τ. εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.