Ο εχθρός που αγάπησα

08:05 2/1/2014 - Πηγή: Attiki Press

από την Αγγελική Γκαλμπένη

Έχοντας ανταγωνιστές αυτήν την περίοδο στις αίθουσες μεγάλες εξωτερικές παραγωγές, η Ελλάδα κάνει αισθητή την παρουσία της με την ταινία «Mικρά Αγγλία», αλλά και με την αγωνιώδη «Ο εχθρός μου». Η νέα χρονιά λοιπόν έφτασε, και για αυτή την εβδομάδα ας προτείνουμε μια ελληνικής παραγωγής ταινία, επίκαιρη κοινωνικά και πολίτικα, αλλά και μια ταινία κινούμενων σχεδίων επίκαιρη... χρονικά!

Ο εχθρός μου

Κοινωνική 2013, σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος, παίζουν: Μανώλης Μαυροματάκης, Μαρία Ζορμπά, Γιώργος Γάλλος, σενάριο: Γιάννης Τσίρος, μουσική: Άκης Δαούτης.

Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος σε μια πολύ προσεγμένη παραγωγή, παρουσιάζει με γρήγορο ρυθμό, την ήρεμη και συμβατική ζωή που κάνει ο Κώστας Στασινός με την οικογένειά του, μέχρι τη στιγμή που γίνονται θύματα ληστείας στο σπίτι τους. Η ταινία είναι έτσι φτιαγμένη, ώστε απ’ το πρώτο δεκάλεπτο να συμπάσχεις με όλους τους ήρωες του έργου. Είναι ξεκάθαρη η ψυχοσύνθεση κάθε ρόλου, είτε πρωταγωνιστικού είτε μικρότερου και αυτό οφείλεται στις άρτιες ερμηνείες των ηθοποιών, αλλά και στο ανήσυχο μάτι του σκηνοθέτη.

Η ιστορία διαδραματίζεται στη σύγχρονη Αθήνα, όπου ο Κώστας Στασινός εργάζεται ως γεωπόνος στο μαγαζί που διατηρεί. Δεν μαθαίνουμε άλλες λεπτομέρειες για τη ζωή των τριών ακόμη μελών της οικογενείας του, ώσπου φτάνει η στιγμή που εισβάλλει στο σπίτι τους μια εγκληματική συμμορία αλλοδαπών και αφήνει πίσω της μια συντετριμμένη οικογένεια. Τα δυο παιδιά, η 14χρονη Λουίζα και ο 17χρονος Ανδρέας, από κείνη τη μέρα βλέπουν την καθημερινότητά τους να παίρνει τρομακτική τροπή.

Η μητέρα ως προστάτρια προσπαθεί να αποβάλλει τα δηλητηριασμένα συναισθήματα που φορτώνουν τους αγαπημένους της, αλλά και την ίδια, παρακινώντας τους να ξεχάσουν ό,τι έγινε. Ο πατέρας όμως βασανίζεται έντονα απ’ την αδυναμία του να τους προστατεύσει εκείνο το μοιραίο βράδυ, και αποφασίζει -μετά την παρότρυνση του φιλόμαχου γείτονά του- να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να μην αφήσει τη λύση στην αστυνομία. Ο φιλειρηνικός του χαρακτήρας δοκιμάζεται, μέχρι που παίρνει την μεγάλη απόφαση, επιφυλάσσοντας για την οικογένειά του απρόσμενες συνέπειες και διλήμματα.

Ξεχωρίζει η ερμηνεία του πρωταγωνιστή της ταινίας Μανώλη Μαυροματάκη, που κρατάει τον θεατή καθηλωμένο κάθε στιγμή της ερμηνείας του, καθώς και του Γιώργου Γάλλου, ο οποίος υποδύεται τον πολεμόχαρο γείτονα, αφήνοντας τον ρόλο του να συμβαδίζει αρμονικά ανάμεσα στο φιλικό και το εχθρικό, το φιλήσυχο και την ετοιμότητα για μάχη, την σκληρότητα και την ευαισθησία. Το σενάριο επίκαιρο, έξυπνο, με ωραίες ατάκες και διάθεση να σχολιάσει παρατηρώντας, αλλά αποφεύγοντας να καταλήξει σε συμπέρασμα.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στη μουσική, που γράφτηκε για την ταινία από τον Άκη Δαούτη, η οποία είναι εξαιρετική, αφού συμμετέχει αισθητά καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, άλλοτε με διακριτικότητα και άλλοτε με στόμφο και έντονους βαλκανικούς ήχους, ντύνοντας έτσι μια πραγματικά αξιοθαύμαστη δουλειά και τονίζοντας με αξιοπρέπεια την ταυτότητα της ταινίας.

Μικρός Νικόλας: Αϊ Βασίλης Τζούνιορ

Κινούμενα σχέδια, 2013, σκηνοθεσία: Λουκ Βινσιγκέρα

Αυτά τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά για κάποιον σε αυτή τη Γη… Αυτός δεν είναι άλλος απ’ τον μικρό Νικόλα, που στα εφτά του χρόνια χρίζεται ως ο νέος Άγιος Βασίλης! Μια χριστουγεννιάτικη περιπέτεια, που βάζει σε σκέψεις μικρούς και μεγάλους!

Ο μικρός Νικόλας είναι έτοιμος να αναλάβει τα καινούργια του καθήκοντα και όλα οδηγούν στη μεγάλη βραδιά, όταν θα είναι επισήμως αυτός ο νέος Άγιος Βασίλης. Δύο μέρες πριν όμως, έρχεται αντιμέτωπος με ένα σημαντικό πρόβλημα, που αναζητά άμεση λύση από τον Νικόλα: Η μαγεία των Χριστουγέννων εξαφανίζεται σιγά-σιγά απ’ τον κόσμο. Πολύ γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι για αυτό δεν ευθύνεται άλλος από τον ίδιο τον Νικόλα, ο οποίος στην προσπάθειά του να είναι εντάξει ως Άγιος Βασίλης βιάζεται να μεγαλώσει! Όσο προσπαθεί να συμπεριφέρεται ως ενήλικας, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται η μαγεία των Χριστουγέννων απ’ τον κόσμο…

Μια διασκεδαστική ταινία κινουμένων σχεδίων, που έχει να πει πολλά και στους μεγάλους, αφού με τον πολύ απλό τρόπο του παραμυθιού περνάει σημαντικά μηνύματα και ξεχωρίζει την πραγματικότητα απ’ τους φόβους της ανασφάλειας, κάτι που νομίζω λείπει απ’ τη σημερινή μας κοινωνία, καθώς όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινούς φόβους, που με τη σειρά τους οδηγούν σε άγχος και απογοήτευση, με συνέπεια να μην μπορούμε να αντικρίσουμε τη λύση των προβλημάτων που προκύπτουν και ας είναι μπροστά στα μάτια μας!

Η ασθένεια «θέλω-να μεγαλώσω-πριν-την ώρα-μου» δεν ταλαιπωρεί μόνο τον μικρό Νικόλα, ούτε μόνο επειδή έχει αναλάβει κάτι τόσο σπουδαίο. Ταλαιπωρεί όλα τα παιδιά που θέλουν να αναλάβουν ευθύνες μεγάλων και να αντιμετωπίζονται σαν να είναι μεγάλοι. Μέσα απ’ αυτή την ταινία τα παιδιά συνειδητοποιούν τη μεγάλη ανάγκη να παραμείνουν παιδιά για όσο περισσότερο γίνεται, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μη χαθεί η μαγεία, όχι μόνο των Χριστουγέννων, αλλά και της ίδιας της ζωής.