Οδεύοντας προς τη συμφωνία

Αισιόδοξη εμφανίζεται η Αθήνα αναφορικά με την προοπτική ενός άμεσου κλεισίματος της συμφωνίας με τους δανειστές, καθώς τελεί και υπό την πίεση της οικονομικής στενότητας, αλλά και της επερχόμενης δόσης της 5ης Ιουνίου προς το ΔΝΤ.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Τον οπτιμισμό αυτό βέβαια δεν φαίνεται να συμμερίζονται και οι Θεσμοί, που έσπευσαν δια των εκπροσώπων τους να αποστασιοποιηθούν από

αυτή τη θέση. Ο κ. Τσίπρας, ωστόσο, φαίνεται πως έχει αναλάβει με διαρκή προσωπική εμπλοκή και συνεχείς επαφές με τους ξένους ηγέτες το βάρος των χειρισμών για την τελική διαπραγμάτευση, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης έσπευσε να υπερασπιστεί τις κυβερνητικές θέσεις, λέγοντας ότι «αυτή η αισιοδοξία, την οποία εκφράζει η κυβέρνηση, δεν είναι λόγια του αέρα.

Εδράζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία, στην εμπειρία όλων των προηγούμενων εβδομάδων και στην πρόοδο που έχει γίνει». Πιο ρεαλιστής, αλλά όχι λιγότερο θετικός, ο κ. Τσακαλώτος επεσήμανε από την πλευρά του ότι «οι δύο πλευρές ποτέ δεν θα συγκλίνουν πλήρως, όμως η γενική εντύπωση είναι ότι συγκλίνουν».

Σε κάθε περίπτωση η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αντιληφθεί ότι η τελική λύση οφείλει και δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική, ώστε να γίνει υπέρβαση και των τελευταίων τεχνικών «αγκυλώσεων» στη βάση της αλληλεγγύης και της πολιτικής και οικονομικής ενότητας της Ευρώπης. Παρόλα αυτά, πέρα από τον εξωτερικό στίβο της διαπραγμάτευσης, τον πρωθυπουργό τον περιμένει και ένα «καυτό» εσωτερικό τοπίο.

Η όποια ενδεχόμενη συμφωνία έρθει προς ψήφιση στη Βουλή, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τύχει στήριξης από το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό από μόνο του αποτελεί την αφετηρία πολλαπλών σεναρίων, που αφορούν στο μέλλον του κόμματος, της κυβέρνησης και της χώρας. Ενδεικτική είναι η δήλωση του κ. Παππά πως εάν δεν υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εγείρεται ζήτημα δεδηλωμένης. Ήδη οι κατάλογοι στρατολόγησης έχουν βγει και καταμετρώνται εχθροί και φίλοι για την τελική μάχη, που πλησιάζει αναπόφευκτα.

Keywords
Τυχαία Θέματα