Όταν η απρέπεια είναι αναμενόμενη

15:26 30/9/2016 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Αν εξαιρέσουμε τη στιγμιαία έκπληξη, λίγο φαίνεται να ενόχλησε το περιστατικό που συνέβη την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου στα θεωρεία της Βουλής. Οι πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Λεουτσάκος και Θανάσης Πετράκος, που ακολούθησαν τον δρόμο της Λαϊκής Ενότητας και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, πέταξαν φέιγ βολάν κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ,

την ώρα που συζητείτο στην αίθουσα της ολομέλειας το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα. Απομακρύνθηκαν βέβαια τυπικά από την Ασφάλεια του Κοινοβουλίου, όλοι έψεξαν το γεγονός, κάποιοι πήγαν να το εκμεταλλευτούν πολιτικά, αλλά μέχρι εκεί. Μέχρι εκεί γιατί δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για τη συνέχεια μιας παράδοσης και των νέων πολιτικών ηθών που διαμορφώνονται την τελευταία δεκαετία.

Όλοι θυμόμαστε τα πανό, που πρώτος ο Συνασπισμός ύψωσε, και τα διάφορα shows, που έκτοτε «διοργάνωσε» στον ναό του κοινοβουλευτισμού, χρησιμοποιώντας το πρόσχημα του ακτιβισμού για να καλύψει την απρέπεια, την αμετροέπεια, την αμάθεια και φυσικά την έλλειψη αισθητικής. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω πως πιθανόν αυτές οι προσβολές στον κοινοβουλευτικό θεσμό ίσως στην πραγματικότητα συνιστούν μια κάποιου είδους ιδεολογική αρχή της παρ’ ημίν Αριστεράς. Έστω κι αν οι ίδιοι χρησιμοποιούν αυτό το ίδιο κοινοβούλιο ως όχημα για να εκπορθήσουν την αστική δημοκρατία εκ των έσω.
Ακολουθώντας την διάχυση του ως άνω πνεύματος, ο βουλευτής του Ποταμιού κ. Γρηγόρης Ψαριανός και σε συνέχεια του περιστατικού με τα φυλλάδια, είπε στον κ. Πάνο Σκουρολιάκο να ρουφήξει την «π@π@ρ@» του, προτρέποντάς τον, παράλληλα με αυτή την ενέργεια, να χορέψει παραδοσιακό χορό. Αν το να πω πως ανάλογα περιστατικά θεωρούνταν προ ολίγων ετών αδιανόητα, θεωρείται αυτονόητο, εξίσου αυτονόητη θεωρώ τη διαπίστωση πως αυτού του είδους η συμπεριφορά καταλαμβάνει σιγά-σιγά όλη την κοινωνία μας. Τώρα αν διαχέεται από τα άνω προς τα κάτω, δηλαδή από την συμπεριφορά των ταγών προς το λαό, ή από τα κάτω προς τα άνω, δηλαδή με το να εκλέγει ο λαός όχι τους αρίστους, αλλά αυτούς που αντιστοιχούν στη μέση συμπεριφορά του, δεν το ξέρω.

Ξέρω όμως καλά πως όταν η απρέπεια θεωρείται αναμενόμενη, όταν η εμφάνισή της δεν προκαλεί αντιδράσεις και αλλαγές, αλλά συγκατάβαση και -έστω σιωπηρή- αποδοχή, τότε έχουμε πιάσει πάτο…

Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν…

Το άρθρο Όταν η απρέπεια είναι αναμενόμενη εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.