Πνεύμα Θεατρικό

22:55 9/2/2012 - Πηγή: Attiki Press

Φόνισσα

«Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη παρουσιάζεται από το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας σε διασκευή και δραματουργική επεξεργασία των Στρατή Πασχάλη και Στάθη Λιβαθινού και σκηνοθεσία του τελευταίου.

της Ηρώς Μητρούτσικου

Μετά την περσινή Μπερνάντα Άλμπα του Λόρκα, φέτος η Μπέτυ Αρβανίτη υποδύεται μια επίσης κακή γυναίκα, αλλά συνάμα και τον δυσκολότερο, ίσως, ρόλο της καριέρας της, σε ένα επίσης ποιητικό σχεδόν κείμενο, όπως είναι η μουσική γλώσσα των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη. Αυτή τη φορά

παρακολουθούμε την θιασάρχη και πρωταγωνίστρια σε ένα πολύ διαφορετικό ρόλο από ό,τι μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Όχι απλά παίζει μια γριά, αγράμματη γυναίκα, σε ένα (οποιοδήποτε θα μπορούσε) ελληνικό χωριό, αλλά αναδύεται μέσα από την άμμο και παραμένει σε όλη την παράσταση εκεί, χωμένη στο χώμα! Σχεδόν όλη η σκηνή του θεάτρου έχει μετατραπεί σε ένα σκάμμα γεμάτο άμμο, από το οποίο η Μπ.Αρβανίτη δεν βγαίνει ποτέ, ίσα-ίσα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά, ενώ γύρω από αυτή, σαν σχολιαστές του αγώνα που παρακολουθούμε, στέκονται και κινούνται οι υπόλοιποι ηθοποιοί (Τζ. Παπαδοπούλου, Λ. Μιχαλοπούλου, Λ. Μελεμέ, Π. Παναγόπουλος, Χ. Χαραλάμπους).

Η ηρωίδα, η Χαδούλα, σκεφτόμενη πόσο υποφέρουν οι γονείς προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την προίκα για κάθε κορίτσι που φέρνουν στον κόσμο, θεωρεί κατάρα για την οικογένεια τα πολλά θηλυκά παιδιά! Η ίδια υπέφερε πολλές ταπεινώσεις πριν και μετά τον γάμο της, καθώς και στην προσπάθειά της να μεγαλώσει τις κόρες της και να τις προικίσει και έφθασε να πιστεύει ότι, σκοτώνοντας μικρά κορίτσια, τα απαλλάσσει από τη φρικτή τους μοίρα και βοηθά και τους γονείς τους! Ξεκινώντας από την εγγονή της, την μικρή Χαδούλα, γίνεται σιγά σιγά μια κατά συρροήν δολοφόνος! Είναι, όμως, απλά μια δολοφόνος ή συνάμα μια πρόδρομος του φεμινισμού και επαναστάτρια, που ωστόσο δεν παύει να ενεργεί σατανικά; Μήπως το ότι θεωρεί ότι προσφέρει θεϊκή υπηρεσία την κάνει ένα εν δυνάμει μοντέλο ψυχιατρικής ανάλυσης; Η Φόνισσα δεν είναι τέρας, έχει ενοχές για όσα κάνει, αλλά αυτό δεν την σταματάει. Είναι σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας, που τα βάζει με τα Θεία, που σκοτώνει όπως η Μήδεια το ίδιο της το αίμα για έναν ανώτερο, κατά τη γνώμη της, σκοπό! Ίσως είναι στα όρια της τρέλας, ίσως πάλι όχι.

Δεν ξέρω αν ο λόγος που δεν ένιωσα να απογειώνομαι από μια τέτοια παράσταση, ήταν ότι έχω δει παλιότερα (το 1998) αυτό το διήγημα του Παπαδιαμάντη ερμηνευμένο από την Λυδία Κονιόρδου σε μια εκπληκτική παράσταση σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα και με ζωντανή μουσική. Εκεί η Κονιόρδου μετουσιωνόταν σε κάτι άλλο!! Όσοι, όμως, δεν είχατε την τύχη να δείτε εκείνη τη θρυλική παράσταση, μη χάσετε τότε κι αυτή την πολύ καλή παράσταση στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας στην Κυψέλη...

Tenorman: OPERA CHAOTIQUE

Και να κλείσουμε με κάτι ευχάριστο. Μετά από μια επιτυχημένη περιοδεία και απίστευτες Τετάρτες στο Faust bar, o Tenorman και η παρέα του μεταφέρονται όλες τις Δευτέρες του Φλεβάρη στο