Πνεύμα Θεατρικό: Τρεις εξαιρετικές παραστάσεις

23:21 23/11/2012 - Πηγή: Attiki Press

Από την Ηρώ Μητρούτσικου 

Όταν έκλαψε ο Νίτσε

Ο Γιάλομ θέλησε να γράψει ένα διδακτικό μυθιστόρημα, που να αναφέρεται στην πνευματικά αναβράζουσα Βιέννη του 1882. Δύο μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα σε κρίση μέσης ηλικίας, μια διπλή ψυχοθεραπεία, ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μια επινοημένη συνάντηση των δύο «τεράτων», που αναπτύσσουν μια δυναμική σχέση με απόψεις και κοσμοθεωρίες σε διαξιφισμούς μέχρι τελικής πτώσεως.

Ο εύπορος γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, δέχεται την επίσκεψη μιας θυελλώδους γυναίκας, που του ζητά να γιατρέψει έναν φίλο της, καθηγητή φιλοσοφίας, από την κατάθλιψη.

Μόνο που ο ασθενών δεν θα πρέπει να γνωρίζει περί τίνος πρόκειται, αλλά να θεωρεί πως ακολουθεί αγωγή για άλλους λόγους, όπως για τις ημικρανίες του. Ο Μπρόιερ δέχεται να αναλάβει τον «περίεργο» ασθενή, Νίτσε, και, τελικά, από την πρώτη κιόλας συνάντηση, ο γιατρός υποτάσσεται στο πνεύμα του φιλοσόφου. Τις συναντήσεις τους τις συζητά με τον νεαρό μαθητευόμενό του Ζίγκμουντ Φρόυντ. Αργότερα, ο Μπρόιερ ζητά από τον Νίτσε να κάνουν μια ανταλλαγή: ο γιατρός θα κουράρει το σώμα του φιλοσόφου και ο φιλόσοφος θα ελευθερώσει το μυαλό του γιατρού από τις αλλότριες σκέψεις. Η δυνατή καθημερινή επαφή θα τους οδηγήσει σε μια ανυπέρβλητης αξίας συζήτηση για το σώμα, το πνεύμα, την ψυχή του ανθρώπου.

130 χρόνια μετά τα υποτιθέμενα γεγονότα, 20 χρόνια από τη συγγραφή του μυθιστορήματος, και μετά την ύπαρξη μιας ομώνυμης ταινίας, η Ευαγγ. Ανδριτσάνου διασκευάζει το βιβλίο του Γιάλομ σε θεατρικό κείμενο και δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί (Νίκος Χατζόπουλος, Ακύλας Καραζήσης) σκηνοθετούν τους εαυτούς τους στους δύο βασικούς ρόλους! Η παράσταση στηρίζεται στην υποκριτική δεινότητα των τριών ηθοποιών (στον ρόλο του νεαρού Φρόιντ ο, επίσης πολύ καλός, Χάρης Φραγκούλης) που, συγχρόνως, παίζουν και αφηγούνται.

Σκηνή πασαρέλα, με τους ήρωες να πηγαινοέρχονται και να λογομαχούν σε μικρή απόσταση από το κοινό, λιτότατο σκηνικό (Ελ. Μανωλοπούλου), μόνο τα απαραίτητα σκηνικά αντικείμενα κι ένας έξυπνος και πρωτότυπος τρόπος για την μουσική (Κορνήλιος Σελαμσής) της παράστασης: τα μουσικά κομμάτια βρίσκονται εγκιβωτισμένα σε βάζα διασκορπισμένα στο πάτωμα της σκηνής. Όταν πρέπει να μπει κάποιος ήχος (τις περισσότερες φορές) ή κάποιο κομμάτι, ένας ηθοποιός ανοίγει το ηχομονωμένο βάζο και ακούγεται η μουσική, έπειτα το κλείνει και το ξαναβάζει στη θέση του. Οι τρεις σύντομες γυναικείες παρουσίες «ενσαρκώνονται» από ένα ανδρείκελο-κούκλα, το οποίο παίρνει μορφή και ζωή με την βοήθεια των τριών ηθοποιών. Όλες οι αλλαγές των ηθοποιών γίνονται επί σκηνής κι επίσης, ακόμα κι όταν κάποιος δεν παίζει, παραμένει εκεί και παρακολουθεί τον διάλογο των άλλων δύο! Οι τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί δεν εγκαταλείπουν την σκηνή ούτε στο διάλειμμα! Δύσκολο έργο και για τους συντελεστές και για τους θεατές, αλλά αξίζει τον κόπο να σπεύσετε να παρακολουθήσετε τις τελευταίες παραστάσεις αυτού του σχεδόν τρίωρου εγχειρήματος!

Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ (Ψυρρή-Θησείο) μέχρι τις 2/12.

Απαραίτητη η προαγορ