Πρωταγωνιστές – τροχαία ατυχήματα: Η συγκλονιστική ιστορία της Φωτεινής

19:56 9/2/2024 - Πηγή: Attiki Press

Η Ελλάδα παραμένει η χώρα με τα περισσότερα νεανικά τροχαία από τις χώρες της «παλιάς Ευρώπης». Συνολικά περισσότεροι από 600 άνθρωποι σκοτώθηκαν το 2023 στους δρόμους μας, ενώ περίπου άλλοι τόσοι ζουν με μόνιμη αναπηρία. Στις γνωστές αιτίες (χωρίς κράνος, χωρίς ζώνες, αλκοόλ και υψηλές ταχύτητες) έχει προστεθεί η επιδημία χρήσης κινητού τηλεφώνου από τους οδηγούς.

Η εκπομπή «Πρωταγωνιστές» με τον Σταύρο Θεοδωράκη «φώτισε» τις ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους άλλαξε, με τρόπο δραματικό, από τη μια στιγμή στην άλλη. Στην

εκπομπή, μεταξύ άλλων, μίλησε Φωτεινή η οποία έχασε το αριστερό της πόδι όταν μία οδηγός, με το κινητό στο χέρι, μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και έπεσε πάνω στη μηχανή που επέβαινε. Όπως ανέφερε στον Σταύρο Θεοδωράκη όλα συνέβησαν τον Αύγουστο στην Κρήτη όταν δούλευε σεζόν και μια τουρίστρια έπεσε καταπάνω της όσο έβγαζε φωτογραφίες με το κινητό της.

Το ατύχημα

«Καινούργια ζωή, καινούργιο περπάτημα. Ένα μήνα έχω που έβαλα το πρόσθετο μέλος. Το ατύχημα συνέβη 2 Αυγούστου, ήμουν Κρήτη για σεζόν. Δούλευα σε ένα ξενοδοχείο. Φεύγοντας από τη δουλειά για να πάω σπίτι, στην Ελούντα είναι πολύ στενός ο δρόμος και στα δεξιά είναι γκρεμός. Έκανε προσπέραση η γυναίκα στη στροφή και έπεσε πάνω στη μηχανή που ήμουν. Έβγαζε φωτογραφίες την Σπιναλόγκα. Μου το είπε ο οδηγός του λεωφορείου που έκανε προσπέραση!

Εμείς πηγαίναμε με 30, προσπαθήσαμε να την αποφύγουμε αλλά δεν είχαμε χώρο να την αποφύγουμε και έπεσε πάνω μας. Δε μου πήγε ποτέ στο μυαλό ότι θα χάσω το πόδι μου. Σταμάτησε μετά από 100 μέτρα και λογικά τη σταμάτησε ο κόσμος που είδαν ότι με τράκαρε. Ήταν τουρίστρια από Καναδά που είχε έρθει από διακοπές και μάλιστα είχε και την κόρη της στο αμάξι. Δεν ήρθε να δει τι έχει κάνει. Εγώ είχα χάσει πολύ αίμα! Δεν ήρθε καν δίπλα μου, ούτε να μου ζητήσει συγγνώμη, ούτε να δει αν είμαι καλά. Και έφυγε την επόμενη μέρα για Καναδά.

Το ασθενοφόρο άργησε 20 λεπτά. Ευτυχώς, ήταν μια κυρία που έβλεπε ότι έτρεχε το αίμα και μου έδεσε το μπούτι με το μαντήλι για να σταματήσει η αιμορραγία. Αν δεν το είχε κάνει αυτό, θα πέθαινα. Ήταν γιατρός. Έμαθα ότι θα χάσω το πόδι μου μετά από 5 μέρες που ξύπνησα. Βγάζοντας το σεντόνι γιατί αισθανόμουν ότι είχα σίδερα, συνειδητοποίησα ότι δε θα έχω το πόδι μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν “τι θα κάνω στη ζωή μου και πώς θα με δεχθούν τα παιδιά μου”. Το παλεύω για τα παιδιά μου, θέλω να τους προσφέρω και να βεβαιωθώ και εγώ ότι δεν έχω κάτι, δεν είμαι ανάπηρη. Είμαι σαν τους υπόλοιπους! Μου λένε ότι θα το καταφέρω. Να περπατήσω πρώτα να σταθώ στα πόδια μου για να είναι υπερήφανα τα παιδιά μου και να μη βλέπω τη θλίψη στα μάτια τους ότι δεν μπορώ να κάνω κάποια πράγματα μαζί τους».