Πρότυπα, dystopia και συνέχειες

15:04 10/10/2013 - Πηγή: Attiki Press

του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου

Η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του δημοφιλούς νέου ηθοποιού Joseph Gordon-Levitt έρχεται στην μορφή μιας κωμικοτραγικής αποδόμησης του μοντέλου του ετεροφυλόφιλου άνδρα του σήμερα.

Δον Ζουάν (Don Jon)

Εμπνεόμενος από τη πασίγνωστη ιστορία του Βενετσιάνου εραστή Δον Ζουάν, ο Joseph Gordon-Levitt γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί

σε μία μοντέρνα εκδοχή του αντίστοιχου εραστή του σήμερα, μόνο που τώρα πια η ατελείωτη λίστα με τις ερωτικές κατακτήσεις στο αντίθετο φύλο αντιστοιχούν με την ατελείωτη λίστα με βίντεο πορνό και εικονικές ερωμένες.

Η ιεραρχία των αξιών του σημερινού «παραδοσιακού» άνδρα είναι: «Το σώμα μου, η οικογένειά μου, η εκκλησία μου, τα κορίτσια μου, το πορνό μου». Η διαδικτυακή σεξουαλική ικανοποίηση παίρνει επικές διαστάσεις, ξεκλειδώνει κάθε κρυφή επιθυμία και δημιουργεί έναν νέο εθισμό που χρειάζεται συνεχώς κάτι πιο νέο, πιο ερεθιστικό, πιο ακραίο, ενώ η σύγκρισή της με την πραγματική σεξουαλική επαφή δημιουργεί πλήξη και απογοήτευση. Αποφεύγοντας τα ηθικοπλαστικά διδάγματα και κλισέ των buddy movies, η ταινία «Δον Ζουάν» αποτελεί μια πρωτότυπη κωμωδία που μιλάει για τον αξιακό εγκλωβισμό του σημερινού άνδρα και την αυξανόμενη προσκόλληση στην εικονική πραγματικότητα, είτε αυτή αντικαθιστά την κοινωνικοποίηση, είτε την σεξουαλική επαφή.

Red City

Το Red City είναι μια εξαιρετικά κινηματογραφημένη οπτική παραίσθηση, που προσκαλεί το κοινό να χαθεί σε μία αλληλουχία εικόνων, μουσικών, ποιημάτων και underground χαρακτήρων σε μία πόλη που βυθίζεται σε μια καλοδεχούμενη παρακμή και αυτοματοποιημένη αυτοϊκανοποίηση. Η «Κόκκινη Πόλη» είναι η μελλοντική Αθήνα που επιζεί ως καλομακιγιαρισμένο ζόμπι ανάμεσα από ξεπουλημένους ανθρώπους, χαμένες ψυχές και την βιομηχανία της ηδονής και του τεχνητού συναισθήματος. Το ανδροειδές-πόρνος θα επαναστατήσει έναντι των ανθρώπων, φονεύοντας και αγαπώντας, καθώς η ελαττωματική κατασκευή του τον φέρνει πιο κοντά στην ξεχασμένη ανθρώπινη φύση.

Η ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου και της Μαρίας Ταταράκη οπτικοποιείται από τον Μάνο Τσίζεκ με μια αφηρημένη διάθεση, που αφήνει πίσω λογικοφανείς εξηγήσεις και συνεπείς σεναριακές διαδρομές και επικεντρώνεται στην αισθητική και αισθησιακή απόδοσή τους. Αυτή είναι η πρωτοτυπία αλλά και η αδυναμία της ταινίας, καθώς το επιτηδευμένα ασυνεχές σενάριο και η αποσπασματική αφήγηση μπορεί να απωθήσουν ένα μέρος του κοινού, που δεν είναι έτοιμο για μια εναλλακτική κινηματογραφική εμπειρία. Όμως είναι σημαντικό να προσέξουμε την μοναδική οπτική και αισθητική ενός νέου δημιουργού και να δώσουμε περισσότερη σημασία σε μία άλλη τροπή που θα μπορούσε να πάρει το «νέο κύμα» του ελληνικού κινηματογράφου προς μία πιο αφηρημένη και εικαστική απόδοση του αστικού τοπίου και των χαρακτήρων του. (ΚΙΝ/ΦΟΣ ΤΡΙΑΝΟΝ)

Sequels: Συννεφιά με σποραδικούς κεφτέδες & Despicable Me

Δυο πρωτότυπες ταινίες animation επιστρέφουν και ελπίζουμε να μην απογοητεύσουν οι συνέχειές τους. Το «Συννεφιά με σποραδικούς κεφτέδες 2» συνεχίζει την ιστορία από εκεί που την άφησε η πρώτη ταινία με τον χαριτωμένο εφευρέτη να αποκτά αναγνώριση για το ταλέντο του και να προσλαμβάνεται σε μία μεγάλη εταιρεία. Δυστυχώς, όμως, η εφεύρεση που τον έκανε διάσημο και μετέτρεπε τα καιρικά φαινόμενα σε ουρανοκατέβατο φαγητό επικών διαστάσεων έχει δημιουργήσει νέα είδη ζώων που είναι βασισμένα σε τρόφιμα και γνωστά πιάτα φαγητού... Η ίδια παρέα θα επιστρέψει για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και ελπίζουμε να φέρει την ίδια εφευρετικότητα που είχε η πρώτη ταινία.

Στο πιο γνωστό «Despicable Me 2» ο αγαπημένος κακός έχει πια την οικογένεια που δημιούργησε στην πρώτη ταινία, αλλά οι ειδικές ικανότητές του απαιτούνται από την λίγκα των καλών για την αντιμετώπιση νέων εχθρών. Όλοι ξέρουμε, όμως, πως σε αυτή ταινία όλοι θα πάνε για τους ξεκαρδιστικούς κίτρινους υπηρέτες του πρωταγωνιστή, που θυμίζουν κάτι από chipmunks και pokemon. Θα μπορούσαν από μόνα τους να υποστηρίξουν ολόκληρη σειρά animation!