Ρέιφ Φάινς επί δύο!

14:46 17/3/2014 - Πηγή: Attiki Press

από τη Μαρίτα Μελέτη

Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του και της χώρας από την οποία προέρχεται. Με μακρά θητεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, εκπλήσσει ευχάριστα όλους όσοι παρακολουθούμε την καριέρα του με τις μεταμορφώσεις του, από σκληρός Ναζί μέχρι παθιασμένος εραστής. Εκτός από εξαιρετικός ηθοποιός τα τελευταία χρόνια δοκιμάζει και τις ικανότητές του στην σκηνοθεσία με εξίσου καλά αποτελέσματα. Κυρίες και κύριοι ο Ρέιφ Φάινς σε δύο ταινίες!

Ξενοδοχείο

Grand Budapest (The Grand Budapest Hotel)

Στο πολυτελές ξενοδοχείο «Grand Budapest», ο αινιγματικός ιδιοκτήτης του κ. Μουσταφά αφηγείται σε έναν συγγραφέα την ιστορία του και το πώς ξεκίνησε να δουλεύει εκεί ως bell boy κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Νεαρότατος Ινδός μετανάστης στη Δημοκρατία της Ζουμπρόφσκα, μεθοδικός κι αθόρυβος, ο Ζίρο Μουσταφά δεν άργησε να γίνει ο έμπιστος βοηθός του Γκουστάβ Η., του απαιτητικού, μπον βιβέρ, αλαζόνα, και απίστευτα εύγλωττου υπεύθυνου υποδοχής του ξενοδοχείου. Κι ενώ οι πολιτικοκοινωνικές αλλαγές γύρω τους είναι καταιγιστικές, ο Ζίρο και ο κ. Γκουστάβ θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια επικίνδυνη σκευωρία, η οποία περιλαμβάνει μια γιγαντιαία κληρονομιά, έναν σπανιότατο πίνακα, μερικούς βίαιους θανάτους και τελικά τον εγκλεισμό του Γκουστάβ Η. στη φυλακή για φόνο εκ προμελέτης.

Ο Γουές Άντερσον άντλησε έμπνευση από τις ιστορίες του Αυστριακού Στέφαν Τσβάιχ, ο οποίος υπήρξε ένας από τους διασημότερους λογοτέχνες κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, αντιπροσωπεύοντας με το μεταρομαντικό πνεύμα του, τα ουμανιστικά πιστεύω του και τον απέριττο, αν και συχνά μελοδραματικό τρόπο γραψίματός του για μιαν Ευρώπη, η οποία ετοιμαζόταν ν’ αλλάξει δραματικά κατά τον 20ό αιώνα. Ο Στέφαν Τσβάιχ προμηθεύει το σκηνικό και τη μελαγχολική αύρα της περιόδου, ενώ οι κομψές προπολεμικές κομεντί του Χόλιγουντ δίνουν τον κινηματογραφικό τόνο σε μια ντελικάτη, παραμυθένια σάτιρα που αναβιώνει μια χαμένη εποχή, για να την αποχαιρετήσει συγκινητικά. Πρωταγωνιστές της είναι μια πινακοθήκη εξαιρετικά εκκεντρικών χαρακτήρων (ερμηνευμένων από 15 πρωτοκλασάτους σταρ), οι δυσλειτουργικές σχέσεις των οποίων στριμώχνονται σε γεωμετρικά συμμετρικά πλάνα, με το χιούμορ να εντείνει την αίσθηση της πικάντικης παραξενιάς.

Οι ταινίες του Γουές Άντερσον κουβαλούν τη νοσταλγία του δημιουργού του για έναν κόσμο που ο ίδιος ίσως και να μην έζησε ποτέ και κουβαλούν, επίσης, όλη την δυσκολία του να ζήσει και να προσαρμοστεί στον κόσμο που τον περιβάλλει. Οι ήρωές του είναι αιώνιοι έφηβοι με καταπιεσμένο ρομαντισμό, που με κάθε ευκαιρία επιστρέφουν στα φετίχ της πρώτης τους νιότης. Είτε αφηγείται την επανένωση μιας δυσλειτουργικής οικογένειας («Οικογένεια Τενενμπάουμ»), είτε κινηματογραφεί την μυθική απόδραση δύο ερωτευμένων παιδιών («Ο έρωτας του Φεγγαριού»), ο Άντερσον δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μιλά για τον εαυτό του και να μας ξεναγεί στο φανταστικό μουσείο των αναμνήσεων και των φαντασιώσεών του.

Φτάνει στο απόγειο της τάσης του να ζωγραφίζει κόσμους και να τους αποθεώνει με μια φετιχιστική καλλιγραφία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που το στιλιζάρισμα μοιάζει κάποιες φορές να τσακώνεται με την συγκίνηση της αφήγησης. Η γραφή του σκηνοθέτη είναι αναγνωρίσιμη και, ενώ σίγουρα μας παρασέρνει σε έναν κόσμο σπάνιας ομορφιάς, ενώ την ίδια στιγμή ναρκισσεύεται με την κατασκευαστική επιφάνειά της.

Στην περίπτωση του Άντερσον συνυπάρχουν ο δημιουργός ιδιόρρυθμων και αξιαγάπητων πορτραίτων και ο αυτάρεσκα νοσταλγικός ντεκορατέρ και στην ταινία παρακολουθούμε κάτι σαν την μάχη μεταξύ των δύο. Το αποτέλεσμα δεν είναι σαφές, όμως του χάρισε την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βερολίνου.

(Κομεντί, 2014, Διάρκεια: 99') Αγγλογερμανική ταινία σε σκηνοθεσία του Γουές Άντερσον, με τους Ρέιφ Φάινς, Μάρεϊ Έιμπραχαμ, Τζουντ Λο, Τίλντα Σουίντον, Τόνι Ρεβολόρι.

Η Αόρατη Γυναίκα (The Invisible Woman)

(Δραματική, 2013, Διάρκεια: 111') Αγγλική ταινία σε σκηνοθεσία του Ρέιφ Φάινς με τους: Ρέιφ Φάινς, Φελίσιτι Τζόουνς, Κριστίν Σκοτ Τόμας

Στο απόγειο της καριέρας του, ο διάσημος συγγραφέας Τσαρλς Ντίκενς γνωρίζει μια πολύ νεότερή του ηθοποιό, η οποία θα γίνει κρυφή ερωμένη του ως το θάνατό του. Λογοτεχνικός σούπερ σταρ στην εποχή του, στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Τσαρλς Ντίκενς θεωρείται ακόμη από πολλούς ως ο σημαντικότερος συγγραφέας στην αγγλική γλώσσα μετά τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Η δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Ρέιφ Φάινς έχει ήρωα τον δημιουργό του «Όλιβερ Τουίστ» και μια έντονα φημολογούμενη ερωτική σχέση, την οποία σύναψε την τελευταία περίοδο της ζωής του (1858-1870), με την κατά πολύ νεότερή του ηθοποιό Έλεν Λόουλες (Νέλι) Τέρναν. Ξαναζούμε τα γεγονότα μέσα από την οπτική, όχι του Ντίκενς, αλλά της γυναίκας που αγάπησε, καθώς είναι το δικό της πάθος αυτό που έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά απαράβατων κοινωνικών ταμπού και τελικά υποτάσσεται στο δημιουργικό οίστρο, στην εξωστρέφεια και τη φήμη του διάσημου εραστή της.

Ο Φάινς, μετά την ελεύθερη κινηματογραφική μεταφορά του «Κοριολανού» (2011), επιστρέφει ανασυνθέτοντας με φίνα λεπτομέρεια τους βικτοριανούς χρόνους και δένει σφιχτά τους δύο πρωταγωνιστές, τον εαυτό του και την ταλαντούχα Φελίσιτι Τζόουνς. Αυτό που δεν καταφέρνει απόλυτα είναι να απογειώσει τη συναισθηματική τους ένταση, κρατώντας τους αιχμάλωτους ενός υποτονικού ρυθμού και μιας¬ στερεάς, αλλά ρετρό εικονογραφικής προσέγγισης. Δυστυχώς, το όλο εγχείρημα μοιάζει με εξαιρετική παραγωγή του BBC, με τον ήρωά του να παραμένει δραματικά επιφανειακός, συμπαθητικός, αλλά αδιάφορος ¬κινηματογραφικά.