«Σταματία, το γένος Αργυροπούλου»

17:32 20/4/2015 - Πηγή: Attiki Press

Ένας καυστικός, πικρός και χειμαρρώδης μονόλογος, σε μια ερμηνεία ζωής της Ελένης Ουζουνίδου.

του Κώστα Νταλιάνη

Η εξαιρετική παράσταση «Σταματία, το γένος Αργυρόπουλου», μετά από την επιτυχημένη παρουσίαση του έργου στην Αθήνα ταξιδεύει σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη.

Λιτό το σκηνικό, ενώ ο σκηνικός χώρος του θεάτρου χρησιμοποιείται με ιδιοφυή τρόπο,

για να υπηρετήσει την παράσταση. Το πρώτο πράγμα, που αντικρίζει το κοινό, είναι ένα σχεδόν σουρεαλιστικό σκηνικό, που απαρτίζεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από σεμεδάκια, όλων των μεγεθών και σχημάτων. Η επιλογή αυτή μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς συνδέεται, σχεδόν συμβολικά, με την ιστορία της Σταματίας, η οποία φαίνεται εγκλωβισμένη, θαρρείς, μέσα σε αυτό το παρελθοντικό δίχτυ από σεμεδάκια.

Το έργο:

Το κείμενο του Κώστα Σωτηρίου καταφέρνει αριστοτεχνικά, μέσω της προσωπικής αφήγησης της Σταματίας, να διατρέξει την ιστορία του τόπου μας τα τελευταία 60 χρόνια με συνεχείς μικρές χιουμοριστικές παρεμβολές. Η Σταματία, γεννημένη στην Αθήνα, στα μέσα της δεκαετίας του ’30, κόρη ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου και διαπαιδαγωγημένη με την ηθική της τότε εποχής, γνωρίζει, στα 17 της, τον Μπάμπη, έναν λοχαγό του Εθνικού Στρατού. Η γνωριμία τους εξελίσσεται σε ένα καθωσπρέπει φλερτ και γρήγορα αρραβωνιάζονται. Η περηφάνια, όμως, της οικογένειας Αργυροπούλου για τον αρραβώνα αυτό, επισκιάζεται από το γεγονός, ότι η μεγαλύτερη αδελφή της Σταματίας, συνδέεται με τον Βαγγέλη τον κατσαπλιά, έναν κομμουνιστή. Αυτό έχει ως συνέπεια την ρήξη της με την οικογένεια. Τα βάσανα της οικογένειας Αργυροπούλου συνεχίζονται με τον θάνατο του Μπάμπη από νάρκη. Το κείμενο του συγγραφέα Κώστα Σωτηρίου, αρπάζει το γεγονός ως ευκαιρία, για να διακωμωδήσει την αντι-κομμουνιστική παράνοια της εποχής, καθώς ο πατέρας Αργυρόπουλος δεν παραδέχεται το θάνατο του Μπάμπη ως ατύχημα, αλλά επιμένει πεισματικά να πιστεύει, ότι ήταν σκευωρία των κομμουνιστών.

Μετά τον θάνατο του πατέρα της και την αρρώστια της μάνας της, η γεροντοκόρη, πια, Σταματία θα βιώσει την απόλυτη μοναξιά, καθώς, όπως ομολογεί, μετά τον θάνατο του Μπάμπη, θεώρησε, ότι το κεφάλαιο των ερωτικών της σχέσεων έκλεισε μια και καλή. Μόνο μετά από χρόνια, μέσω μιας κοινής φίλης, θα επανασυνδεθεί με την αδελφή της και τον άντρα της, τον Βαγγέλη. Τότε, μαθαίνει, ότι έχει αποκτησει και ανιψιό, ένα γεγονός, που της προσφέρει ένα νέο σκοπό στην ζωή. Δίνει τα πάντα στην ανατροφή και την εκπαίδευση του ανιψιού της και νιώθει ευτυχία, όταν αυτός καταφέρνει να εισαχθεί στη Νομική σχολή. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν, όπως υπολόγιζε η Σταματία, καθώς ο συντηρητικός και οπισθοδρομικός τρόπος, που επιμένει πεισματικά να βλέπει τα πράγματα, θα αποτελέσει για άλλη μια φορά την αιτία για την μοναξιά της.

Είναι δύσκολο κάποιος να βάλει μια ταμπέλα στον χαρακτήρα της Σταματίας. Από την μία, είναι υποστηρικτής της Χούντας και υπέρμαχος των κρατούντων την εξουσία, από την άλλη, η ανάγκη της να αγαπήσει και να αγαπηθεί, την κάνει ευάλωτη, συναισθηματική και συμπαθητική. Η αγάπη της δεν είναι υποκριτική. Ο φόβος της, όμως, δεν την αφήνει να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Ο παραλληλισμός με σημερινούς χαρακτήρες της κοινωνίας μας είναι προφανής. Το έργο θέτει τον προβληματισμό, πώς άνθρωποι καλοκάγαθοι, σαν την Σταματία, μπορούν να υποστηρίζουν ρητορικές μίσους και μισαλλοδοξίας; Στο φινάλε, με μια ευθεία και εύστοχη σύνδεση με το σημερινό πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, το έργο προειδοποιεί και καταδεικνύει, πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί μία τέτοια στάση ζωής, όχι μόνο για το άτομο, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.

Η παράσταση:

Η σκηνοθεσία του μονολόγου από τον Βαγγέλη Θεοδώροπουλο είναι ευρηματική. Φαίνεται, ότι έχει δουλέψει, μαζί με την Ελένη Ουζουνίδου, με πολύ προσοχή τον λόγο, την εκφορά του και την εκφραστική απεικόνιση του. Το σκηνικό της Μαγδαληνής Αυγερινού είναι απόλυτα ταιριαστό και παρέχει το κατάλληλο υπόβαθρο για την αφήγηση, ενώ η τελική μετατροπή της κουρτίνας από σεμεδάκια σε νυφικό ήταν ευφυέστατη. Η μουσική επιμέλεια του Νέστορα Κοψιδά πρόσθετε στο κλίμα της παράστασης, ενώ οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη ήταν λιτοί και ατμοσφαιρικοί, φωτίζοντας σταθερά το κέντρο της σκηνής.

Η Ελένη Ουζουνίδου κατάφερε να φτιάξει ένα μοναδικό κόσμο αφήγησης και υποκριτικής, σκιαγραφώντας με χιούμορ και γλαφυρότητα τον ρόλο της, ενώ, συγχρόνως, χειρίστηκε με μαεστρία την ανάμειξη της δημοτικής γλώσσας με τον τύπο της καθαρεύουσας. Η ερμηνεία της είναι εξαιρετική!

Συγκινητική και ξεκαρδιστική και έδωσε πνοή στον ρόλο, χωρίς ποτέ να τον αντιμετωπίσει ως καρικατούρα. Στο τέλος της παράστασης, έχεις την αίσθηση, ότι γνώρισες έναν πραγματικό άνθρωπο, με τον οποίο γέλασες, έκλαψες, απελπίστηκες μαζί του… έναν άνθρωπο, που συνέδεσες άρρηκτα με την χαρακτηριστική εικόνα των σεμέν…

«Σταματία, το γένος Αργυροπούλου»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Κώστας Σωτηρίου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Νέστορας Κοψιδάς

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ η Ελένη Ουζουνίδου

Η παράσταση παίχτηκε στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου», στην Αθήνα, και στο θέατρο “Λιθογραφείον» στην Πάτρα, ενώ από την Τετάρτη 22 Απριλίου έως την Κυριακή 17 Μαΐου ανεβαίνει στο Θέατρο Άνετον, στη Θεσσαλονίκη.

Παρασκευοπούλου 42 & Κωνσταντινουπόλεως,

Τηλ. 2310 869869

Τετάρτη-Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:00

Γενική είσοδος: 12 ευρώ

Μειωμένο: 10 ευρώ