Τελειοποιείται μέθοδος όπου τα στερεά απόβλητα γίνονται...βιοκαύσιμα

09:03 13/4/2014 - Πηγή: Attiki Press

Τα απόβλητα των ελαιουργείων αποτελούν έναν σημαντικό παράγοντα ρύπανσης στις ελαιοκομικές περιοχές αλλά και ένα σημαντικό πρόβλημα προς επίλυση για τη γεωργική βιομηχανία. Γιατί λοιπόν να μη χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή…βιοκαυσίμων;

Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί θα προσπαθήσει να απαντήσει, όπως διαβάζουμε στο olivenews.gr η μέθοδος που τελειοποιούν ο καθηγητής Carrlos Desoretz , της Σχολής Πολιτικών και Περιβαλλοντικών Μηχανικών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ισραήλ , σε συνεργασία με την επιστημονική ομάδα του Δρ Hassan Azaizeh , του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Ερευνών του Πανεπιστημίου

της Χάιφα.

Η μελέτη τους δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Bioresource Technology.

Καύσιμα από την ελιά

Με τη μέθοδο των ισραηλινών επιστημόνων παράγονται βιο-καύσιμα, ιδεατά αιθανόλη, από την επεξεργασία των στερεών αποβλήτων των ελαιοτριβείων. Το πλεονέκτημα αυτών των αποβλήτων είναι η διαθεσιμότητα τους σε τεράστιες ποσότητες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρονιά παγκοσμίως δημιουργούνται 400.000 τόνοι αποβλήτων, μία πραγματική «πηγή» παραγωγής βιο-αιθανόλης χωρίς τη «θυσία» ζαχαροκάλαμου, αραβόσιτου ή άλλων δημιτριακών απαραίτητων για τον επισιτισμό του πληθυσμού του πλανήτη.

Από τα απόβλητα εκχυλίζονται τα σάκχαρα (ξυλόζη, γλυκόζη και άλλα) και γίνεται επεξεργασία με τη βοήθεια ενζύμων. Η μάζα των αποβλήτων αρχικά συνθλίβεται και αποξηραίνεται. Η « σκόνη» που προκύπτει διαλύεται στη συνέχεια σε ένα συμπυκνωμένο διάλυμα θειικού οξέως σε θερμοκρασία 100 βαθμών Κελσίου. Το υγρό με τα υδρολυμένα σάκχαρα υφίσταται στη συνέχεια επεξεργασία με άλλα υδρολυτικά ένζυμα (cellulase , glucosidase ).

Μετά από 24 ώρες κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες ( θερμοκρασία 50°C, pH 4,5), το υγρό υφίσταται περεταίρω επεξεργασία με ενεργοποιημένο άνθρακα και υδροξείδιο του Θείου και στη συνέχεια φιλτράρεται. Στο τελευταίο στάδιο της διαδικασίας στο υπόλειμμα προστίθεται μαγιά για να παραχθεί αιθανόλη, γλυκερίνη και άλλα σάκχαρα.

Προς το παρόν και παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων παράγεται περιορισμένη ποσότητα αιθανόλης

Συχνά ωστόσο στην επιστήμη η ανάγκη γίνεται η μητέρα της καινοτομίας και η χρησιμοποίηση στο έπακρο όλων των φυσικών πόρων αποτελεί στρατηγική με οικονομική και οικολογική λογική, καθώς μπορεί να επιτρέψει στους αγροτικούς πληθυσμούς να γίνουν ενεργειακά αυτόνομοι.