Αγνοείται η κυρά Ρηνιώ: Θρίλερ στην Κίναρο με τη μοναδική κάτοικο

10:24 2/1/2020 - Πηγή: Attiki Press

Αγνοείται η κυρά Ρηνιώ: Ώρες αγωνίας για την μοναδική κάτοικο της Κινάρου, η οποία εδώ και τρεις ολόκληρες ημέρες δεν έχει δώσει, σύμφωνα με πληροφορίες, κανένα σημείο ζωής.

Όπως μετέδωσε ο ΣΚΑΪ από χθες βρίσκονται σε εξέλιξη επιχειρήσεις για τον εντοπισμό της ωστόσο απέβησαν άκαρπες. Μάλιστα ένα ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού πέταξε πάνω από το νησί, δίχως όμως αποτέλεσμα.

Σήμερα, θα σταλεί Super Puma,

με το οποίο θα μεταφερθούν και δυνάμεις για να αποβιβαστούν στο νησί και να ψάξουν. Υπενθυμίζεται ότι στις 28 Δεκεμβρίου ο ΥΦΕΘΑ, Αλκιβιάδης Στεφανής είχε επισκεφθεί την Κίναρο προκειμένου να ευχηθεί στη μοναδική κάτοικο του νησιού για τις γιορτές.

Κυρά Ρηνιώ στην Κίναρο: «Αν πεθάνω θα πάρουν το νησί οι Τούρκοι»

Η Κίναρος έχει έκταση 4,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα και η κυρά Ρηνιώ στα 74 της ζει μόνη της σε αυτή την απομακρυσμένη βραχονησίδα. Ζει εκεί σχεδόν 20 χρόνια. Μία φορά την εβδομάδα έρχεται επιδοτούμενο καΐκι από την Αμοργό και τις φέρνει τρόφιμα και ότι χρειάζεται.

Αν δεν έχει καλό καιρό, μπορεί να κάνει και 20 ημέρες να έρθει στο μικρό λιμανάκι. Για τον εαυτό της φροντίζει μόνη της.Ζει εκεί σχεδόν 20 χρόνια. Μία φορά την εβδομάδα έρχεται επιδοτούμενο καΐκι από την Αμοργό και τις φέρνει τρόφιμα και ότι χρειάζεται. Αν δεν έχει καλό καιρό, μπορεί να κάνει και 20 ημέρες να έρθει στο μικρό λιμανάκι. Για τον εαυτό της φροντίζει μόνη της.

«Φοβάμαι πως αν κλείσω τα μάτια μου το νησί θα το πάρουν οι Τούρκοι. Ο Ερντογάν άλλωστε κατά το παρελθόν είχε δηλώσεις πως η Κίναρος προορίζεται για χώρο λατρείας. Δεν έχω νιώσει ποτέ απειλή. Παρά το γεγονός πως ζω σε ένα μέρος πάνω από το οποίο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη κάνουν συχνά πτήσεις δεν τρομάζω» είπε χαρακτηριστικά η 74χρονη κυρία Ειρήνη και συμπληρώνει «Μόνο αν πεθάνω δεν ξέρω τι θα γίνει».

«Όταν ο καιρός χαλάει, δεν έχω ρεύμα. Και μετά δεν έχω τίποτε. Το 2016 ήρθαν πολιτικοί και μου έλεγαν πόσο καλά κάνω και μένω εδώ γιατί διαφορετικά θα ήταν γκρίζα ζώνη. Έκτοτε δεν ενδιαφέρθηκε κανείς αν ζω ή αν πέθανα. Δεν έχει δομές για πρόσφυγες εδώ. Και το νερό από μία στέρνα το παίρνω».