Τις πταίει;

Το «παρκούρ του θανάτου» μιας παρέας ανηλίκων από ταράτσα σε ταράτσα οκταώροφων και επταώροφων οικοδομών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης οδήγησε σε μια ανείπωτη τραγωδία που σοκάρει, με θύμα έναν 13χρονο μαθητή ο οποίος έπεσε στον φωταγωγό όταν υποχώρησε το τζάμι που τον κάλυπτε και βρήκε ακαριαίο θάνατο. Πένθιμο το κλίμα στο σχολείο του, στη Θεσσαλονίκη, σε όλη την Ελλάδα

για τον αναίτιο χαμό του μικρού παιδιού.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Γλωσσικό παρεπόμενο της τραγωδίας, η λέξη «παρκούρ», που μέχρι τώρα αφορούσε μικρό τμήμα του πληθυσμού και δη της νεολαίας, πέρασε στο γενικό λεξιλόγιο. Στο σχολείο του παιδιού τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, τα κανάλια παρουσίασαν θρήνους, αναλύσεις, αρές κατά του επικίνδυνου παιχνιδιού. Και τώρα τι; Ποιος φταίει για τον χαμό ενός μικρού παιδιού; Γιατί σίγουρα δεν μπορούμε να καταλογίσουμε έλλειψη ωριμότητας και αίσθησης του κινδύνου σε 13χρονα αγόρια, που νομίζουν ότι είναι άτρωτα και αθάνατα.

Η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι «συρμοί» που ενθουσιάζουν και παρασύρουν την νεολαία σε λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνα παιχνίδια και πειραματισμούς. Το φαινόμενο δεν είναι καινοφανές, απλώς αλλάζει μορφή κάθε φορά στο πρόσφορο έδαφος της νεολαίας που διψά για επίδειξη και διαφορετικότητα. Και η νεολαία θα είναι πάντοτε ίδια, έτοιμη να τα θυσιάσει όλα για μια στιγμή εκστασιασμού.

Το πραγματικό ερώτημα είναι κατά πόσον εμείς ως γονείς είμαστε κοντά στα παιδιά μας, αλλά και στην τρέχουσα πραγματικότητα. Κατά πόσον γνωρίζουμε τις ανάγκες τους, τις επιθυμίες τους, αλλά και τις ενασχολήσεις τους έξω από το σπίτι. Και φυσικά κατά πόσον γνωρίζουμε τις τάσεις της νεολαίας και τη συμμετοχή των παιδιών μας σε αυτές, ώστε να μπορούμε να τα συμβουλεύσουμε και να τα αποτρέψουμε από τους κινδύνους. Όλα τα άλλα είναι εκ των υστέρων συζητήσεις και ως εκ τούτου ανούσιες.

Keywords
Τυχαία Θέματα