Το φά(ντα)σμα του εθνικισμού

Φαίνεται τελικά πως η έξαρση του εθνικισμού δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό «επίτευγμα». Πρόκειται για ίωση με ευρωπαϊκές διαστάσεις, όπως άλλωστε έδειξαν τα αυξημένα ποσοστά των εθνικιστικών κομμάτων στις ευρωεκλογές.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Πιο ανησυχητικές για μας ωστόσο, είναι οι διαστάσεις που λαμβάνει στα Βαλκάνια, με αποκορύφωμα τις ανεπίτρεπτες εκδηλώσεις βίας σε πρόσφατα αθλητικά γεγονότα, τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των εθνικών ομάδων Ρουμανίας-Ουγγαρίας και Σερβίας-Αλβανίας.

Αναμφίβολα

στα Βαλκάνια δεν έχουμε και την πιο ρόδινη προϊστορία. Οι ιστορικές επικαλύψεις και η αποκοπή πληθυσμιακών ομάδων από τον εθνικό τους κορμό δημιούργησαν κατά το παρελθόν ένα ευνοϊκό υπόβαθρο για την άνθιση του φαινομένου. Σαν λυπηρή υπενθύμιση, φέτος συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος, πέρα από τις αληθινές αιτίες του, αφορμή και πάτημα βρήκε στον βαλκανικό εθνικισμό και τη δολοφονία του διαδόχου του αυστροουγγρικού θρόνου, πρίγκιπα Φραγκίσκου-Φερδινάνδου, από έναν Σέρβο εθνικιστή στο Σεράγεβο.

Σήμερα ωστόσο τα πράγματα είναι διαφορετικά, με όλα τα βαλκανικά κράτη να είναι ή να προσβλέπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διώξεις δεν υφίστανται με τη μορφή που υπήρξαν και οι μειονοτικές πληθυσμιακές ομάδες απολαμβάνουν πλήρη δικαιώματα πολίτου.

Παρ’ όλα αυτά -σε επίπεδο εθνικιστικό και όχι επίσημα κρατικό- η Αλβανία θέλει τμήματα της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, της FYROM και της Ελλάδας, η Σερβία τμήματα του Κοσόβου, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της Κροατίας, η FYROM της Ελλάδας, η Ουγγαρία της Ρουμανίας και όλα αυτά συνεχίζονται σε έναν ατελείωτο κύκλο. Με έναν εντυπωσιακό τρόπο η ιστορία δείχνει να θέλει να επαναλάβει το άσχημο παρελθόν της. Η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε την ανάπτυξη των ιδεολογιών που θα μας συμπαρασύρουν ξανά στον όλεθρο.

Keywords
Τυχαία Θέματα