Βασίλης Δίγκος- Ο πρώτος Έλληνας σολίστ κιθάρας στον τελικό του «Eurovision Young Musicians»

19:59 13/4/2014 - Πηγή: Attiki Press

Τον προσεχή Μάιο, στην Κολονία, πραγματοποιείται ο τελικός του «Eurovision Young Musicians», στον οποίο θα συμμετέχει ο 18χρονος Βασίλης Δίγκος, ως ο πρώτος Έλληνας σολίστ κιθάρας που εκπροσωπεί τη χώρα μας.

Ο Βασίλης ξεκίνησε κιθάρα σε ηλικία 11 ετών και 15 ετών είχε πτυχίο με υποτροφία! Διπλωματούχος σολίστ κιθάρας πλέον σήμερα, ο Βασίλης Δίγκος, είναι και πρωτοετής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στη μέχρι τώρα πορεία του έχει αποσπάσει περισσότερα από είκοσι βραβεία, αλλά

ο ίδιος, από ειλικρινή σεμνότητα, δεν το αναφέρει: «Ο αριθμός δεν μετράει. Πολύ σημαντικό είναι το πρώτο βραβείο που πήρα στον διεθνή διαγωνισμό Andrés Segovia στη Γερμανία» λέει.

Όπως γράφει η Τίνα Βαρουχάκη, στο TAR, το Μουσικό διαδικτυακό περιοδικό, προέρχεται από μουσική οικογένεια, «είμαι ο τέταρτος εν ζωή μουσικός στην οικογένεια» διευκρινίζει, αναφερόμενος στην οικογένεια του πατέρα του, καθηγητή κλασικής κιθάρας, Τάσου Δίγκου, στον οποίο έχει συνεχείς αναφορές καθ΄όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας με μια τρυφερότητα που συγκινεί. Καθιστά σαφές ότι ο πατέρας του όχι μόνο δεν του «επέβαλλε» να ασχοληθεί με την κιθάρα, αλλά αντιθέτως γνωρίζοντας τις δυσκολίες του χώρου μάλλον προσπάθησε να τον αποτρέψει. Περιγράφει τη σχέση τους, ως σχέση «αθλητή-προπονητή» και αισθάνεται μεγάλη ευγνωμοσύνη σε όλη την οικογένειά του που τον στηρίζει, ώστε να μπορεί να εξασφαλίζει καθημερινά δέκα ώρες, μελέτης! «Μετράω ακριβώς το χρόνο που ακουμπάω τα χέρια μου στις χορδές» εξηγεί, παρομοιάζοντας τον πρωταθλητισμό του μουσικού με εκείνον του αθλητή- σημειωτέον έχει ασχοληθεί και με τον αθλητισμό. Στην εφηβεία άρχισε να γράφει και τα πρώτα του έργα για κλασική κιθάρα. Έχει αφιερώσει το έργο του «3 ραψωδίες» στον Ευάγγελο Ασημακόπουλο και τη Λίζα Ζώη με την ευκαιρία του ρεσιτάλ που έδωσε ως νικητής διαγωνισμού στο ετήσιο φεστιβάλ Πάτρας.

Με ωριμότητα, αλλά χωρίς ίχνος έπαρσης, καταρρίπτει όλα τα στερεότυπα που έχει το κοινό για αυτό που λέμε «παδί-θαύμα» και επιβεβαιώνει περίτρανα την αντίληψη με την οποία γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές μαθητών κιθάρας: «χωρίς σκληρό διάβασμα, δεν γίνεται τίποτα!!!»

«Μου αρέσει πολύ ο πρωταθλητισμός σε οτιδήποτε ασχολούμαι στη ζωή μου, όχι μόνο στην κιθάρα. Παρότι διαβάζω πολλές ώρες, πάντα βρίσκω χρόνο να χαλαρώσω, να έχω τους φίλους μου, να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου… Το σημαντικότερο είναι ότι το έχω επιλέξει και δεν είναι κάτι που με κουράζει ή με στενοχωρεί. Το απολαμβάνω πάρα πολύ!» (…) Αν είχα να διαλέξω να διαβάσω κιθάρα ή να κάτσω στον υπολογιστή, πάντα θα επέλεγα την κιθάρα!».

Τ.Β. Στην ιστορία του θεσμού Eurovision Young Musicians, (από το 1982 έως το 2012) είναι η πρώτη φορά που διακρίνεται σολίστ κλασικής κιθάρας, ενώ η χώρα μας έχει φθάσει στον τελικό μόνο μια φορά! Πώς ένοιωσες όταν σου ανακοινώθηκε αυτή η τόσο σημαντική διάκριση;

Β.Δ. Ήταν πάρα πολύ μεγάλη χαρά, γιατί είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού που προκρίνεται κιθαρίστας. Είναι μεγάλη χαρά και για μένα και για τους υπόλοιπους κιθαρίστες να προωθήσουμε την κιθάρα. Είναι μια ευκαιρία για την κιθάρα να «μπει» σε έναν μεγάλου κύρους διαγωνισμό που να ανταγωνίζεται τα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας.

Τ.Β. Το περίμενες;

Β.Δ. Το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό. Όλα τα παιδιά ήταν πολύ καλοί σολίστες. Μάλιστα, το τόνισε και η επιτροπή όταν ανακοίνωσε τα αποτελέσματα, είπε «ένα μεγάλο μπράβο» σε όλους μας ότι το επίπεδο ήταν πολύ καλό. Θα είναι μια πολύ μεγάλη διοργάνωση και θα γίνει στην Κολωνία. Η κάθε χώρα στέλνει έναν εκτελεστή. Υπάρχει ένας ημιτελικός γύρω στις 26-27 Μαΐου και μετά είναι ο τελικός στις 31 Μαΐου, που όποιος διακριθεί θα παίξει με ορχήστρα.

T.B. Aπό πότε προετοιμάζεσαι γι΄αυτόν τον διαγωνισμό;

Β.Δ. Δεν μπορώ να πω ακριβώς πότε ξεκίνησα να διαβάζω, γιατί αυτό το έμαθα εντελώς ξαφνικά, τελευταία στιγμή. Γενικότερα, έχω μεγάλο ρεπερτόριο σε διάρκεια, οπότε τα κομμάτια επειδή προορίζονται για διαγωνισμούς, το πρόγραμμα το προσαρμόζω ανάλογα. Δηλαδή, όταν έχεις ένα μεγάλο ρεπερτόριο προσαρμόζεις κάποια κομμάτια στο συγκεκριμένο διαγωνισμό που πιστεύεις ότι θα ταιριάξουν καλύτερα. Εκτός αν κάποιοι διαγωνισμοί ζητούν συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Πρέπει να γνωρίζεις αρκετά πράγματα για τους όρους του κάθε διαγωνισμού. Για παράδειγμα αυτός δεν είναι αποκλειστικά κιθαριστικός διαγωνισμός, οπότε το πρόγραμμά μου δεν μπορεί να απευθύνεται μόνο σε κιθαρίστες.

Τ.Β. Μίλησέ μας για την επικείμενη διοργάνωση. Ποια έργα θα ερμηνεύσεις;

Β.Δ. Θα παίξω το “Guardame Las Vacas” του Luis de Narvaez, τη σονάτα του Joaquín Turina και από τον Leo Brouwer το “Danza del Altiplano” αυτό είναι ένα κομμάτι που είναι επηρεασμένο από μια πολύ γνωστή μελωδία από τη Λατινική Αμερική και έχω προετοιμάσει να παίξω με την ορχήστρα το κονσέρτο του Tedesco στον τελικό.

Τ.Β. Αυτά τα έργα που θα παίξεις από πότε τα μελετάς; Σε τι βάθος χρόνου τα προετοίμασες;

Β.Δ. Είμαι από τους κιθαρίστες που αλλάζω συχνά ρεπερτόριο. Δεν κρατάω κομμάτια σε βάθος χρόνου. Προσπαθώ ν΄ αλλάζω συνεχώς, για να ενισχύω το ρεπερτόριό μου.

Τ.Β. Πόσες ώρες μελετάς την ημέρα;

Β.Δ. Διαβάζω δέκα ώρες τη μέρα! Είναι ένας πολύ καλός χρόνος. Όταν διαβάζεις 10 ώρες, χρειάζεσαι ένα 15ωρο τη μέρα. Μετράω το χρόνο που παίζω με χρονόμετρο. Δηλαδή, μετράω ακριβώς το χρόνο που ακουμπάω τα χέρια μου στις χορδές. Οι δέκα ώρες είναι «καθαρές». Και μου κάνει καλό αυτό, γιατί έχω ένα τετράδιο από παιδί που σημειώνω καθημερινά τις ώρες που παίζω, οπότε βλέπω το πρόγραμμα, την εξέλιξή μου.

Τ.Β. Τι άλλες σημαντικές διακρίσεις είχες μέχρι τώρα;

Β.Δ. Εγώ ξεκίνησα να πηγαίνω σε διαγωνισμούς και από τότε έχω πάρει πολλά βραβεία και σε πανελλήνιους και σε διεθνείς διαγωνισμούς και έχω πάρει και αρκετά ειδικά βραβεία, (δεξιοτεχνίας, ερμηνείας) κτλ Ο αριθμός δεν μετράει. Πολύ σημαντικό είναι το πρώτο βραβείο που πήρα στον διεθνή διαγωνισμό “Andrés Segovia” στη Γερμανία. Είναι πάρα πολύ καλός διαγωνισμός στον χώρο. Επίσης έχω μελετήσει πολύ τη μπαρόκ μουσική, έχω ασχοληθεί με τον Bach ειδικά.

Τ.Β. Στην Ελλάδα της κρίσης γίνεται συχνά λόγος ότι ως χώρα έχουμε «αρνητικές πρωτιές» και μια από αυτές συναρτάται με το επίπεδο της παιδείας πχ χαμηλές επιδόσεις μαθητών. Σε τρομάζει η σύγκριση με νέους προερχόμενους από χώρες των οποίων το εκπαιδευτικό σύστημα είναι καλύτερο και ενδέχεται να έχουν λάβει μια ίσως πιο φροντισμένη μουσική παιδεία;

Β.Δ. Θα μπορούσα να σας πω για την κιθάρα, όπου η Ελλάδα έχει ένα πάρα πολύ καλό επίπεδο κιθαριστών από μικρής ηλικίας μαθητές, μέχρι σολίστες. Πολύ καλό επίπεδο! Και έξω έχουμε διακρίσεις. Η γενιά η δικιά μου, οι νέοι κιθαρίστες, είναι πάρα πολύ καλοί και προσπαθούμε και αποδίδουμε πολύ καλά στο να συνεχίσουμε το έργο των μεγάλων Δασκάλων. Με την ευκαιρία που μου δίνεται, θα ήθελα να σταθώ και να ευχαριστήσω όλους εκείνους που με συμβούλεψαν και με τα καλύτερά τους λόγια με βοήθησαν από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την πορεία μου στην κιθάρα.

Τ.Β. Είχες κάποια πρότυπα συνθετών που αισθάνεσαι ότι σε έχουν επηρεάσει; Ποιοί είναι οι πιο αγαπημένοι σου συνθέτες;

Β.Δ. Δεν μπορώ να το απαντήσω, γιατί είναι πάρα πολλοί. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Αν ξεχωρίσω κάποιον θα αδικήσω κάποιον άλλο. Πάντοτε είχα ρεπερτόριο απ΄όλες τις εποχές, απ΄όλα τα είδη.

Τ.Β. Υπάρχει κάποιος σολίστ κιθάρας (στην Ελλάδα ή το εξωτερικό) που να τον θεωρείς «πρότυπο»;

Β.Δ. Και πάλι δεν θα μπορούσα να πω. Είναι πολλοί! Είναι καλό να ακούς όλους τους μεγάλους σολίστ, να παρακολουθείς την πορεία τους.

Τ.Β. Εκτός από σολίστ κλασικής κιθάρας είσαι και πρωτοετής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για ποιούς λόγους συνδύασες σπουδές επιστήμης και τέχνης;

Β.Δ. Το μουσικό Πανεπιστήμιο είναι μονόδρομος, όχι μόνο για τους κιθαρίστες, αλλά και για έναν μουσικό της ηλικίας μας. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό. Κάποιες σπουδές που κάνεις πέρα από την κλασική κιθάρα, σου ανοίγουν δρόμους, διαμορφώνεις απόψεις για τη μουσική. Μάλιστα εγώ έχω αποφασίσει ότι θα ασχοληθώ με την κλασική κιθάρα. Ως κλασικός μουσικός δεν θα με ενδιέφερε να σπουδάσω κάτι άλλο, γι΄αυτό τόνισα ότι είναι μονόδρομος. Επίσης είναι ένα πολύ «γερό» Πανεπιστήμιο, αν συνεχίσει κανείς σπουδές στο εξωτερικό.

Τ.Β. Ποια είναι τα σχέδιά σου για μετά;

Β.Δ. Προσπαθώ να πετυχαίνω τους στόχους μου, οι οποίοι αλλάζουν συνεχώς. Όταν καταρρίψεις έναν στόχο, βάζεις καινούργιους, οπότε κάνω το καλύτερο δυνατό που μπορώ. Προσπαθώ συνεχώς για το καλύτερο. Προσπαθώ να καταφέρω όσο περισσότερα πράγματα μπορώ.

Τ.Β. Έχεις ξεκινήσει να διδάσκεις σε κάποιο ωδείο;

Β.Δ. Όχι, δεν έχω το χρόνο. Πτυχίο πήρα σε ηλικία 15 ετών και Δίπλωμα πήρα τώρα πρόσφατα στις εξετάσεις του Ιανουαρίου του 2014. Πρόγραμμα είχα από παλιά, αλλά λόγω Πανελληνίων θα ήταν δύσκολο να δώσω το καλοκαίρι. Πήρα πτυχίο με υποτροφία στο Ωδείο Βύρωνα με τον Τάσο Δίγκο και Δίπλωμα, επίσης με υποτροφία, στο Ωδείο Αθηνών με τον Κώστα Κοτσιώλη.

Τ.Β. Λόγω της καριέρας σου, έχεις έναν διαφορετικό τρόπο ζωής απ΄ότι ο μέσος νέος της ηλικίας σου. Νοιώθεις ότι επικοινωνείς βαθιά με τους ανθρώπους της γενιάς σου ή βλέπεις να υψώνεται ένα τείχος ανάμεσά σας;

Β.Δ. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, σίγουρα η καθημερινότητά σου είναι εντελώς διαφορετική: έχεις περιορισμένο χρόνο, έχεις άλλους στόχους. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι με έχει ωριμάσει πάρα πολύ για την ηλικία μου, δηλαδή στο θέμα των στόχων, της συμπεριφοράς, της καθημερινότητας στο πώς αντιμετωπίζω τους ανθρώπους. Δεν είχα κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας. Μου αρέσει πολύ ο πρωταθλητισμός σε οτιδήποτε ασχολούμαι στη ζωή μου, όχι μόνο στην κιθάρα. Παρότι διαβάζω πολλές ώρες, πάντα βρίσκω χρόνο να χαλαρώσω, να έχω τους φίλους μου, να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου… Το σημαντικότερο είναι ότι το έχω επιλέξει και δεν είναι κάτι που με κουράζει ή με στενοχωρεί. Το απολαμβάνω πάρα πολύ.

Τ.Β. Πως διαχειρίζεσαι τον ελεύθερο χρόνο σου;

Β.Δ. Προσπαθώ να διαβάζω μαζεμένα όσο μπορώ τις ώρες, ώστε να προλαβαίνω και λοιπές υποχρεώσεις, συναυλίες, το Πανεπιστήμιο. Μου αρέσει πολύ η παρέα και οι συζητήσεις. Δεν είμαι πολύ της νοοτροπίας να πάω σε καφετέριες.

Τ.Β. Ανέφερες κάποια στιγμή: «δεν είμαι πολύ των νέων τεχνολογιών». Είναι και αυτό ένα στοιχείο που σε διαφοροποιεί από τον μέσο νέο της γενιάς σου. Γιατί;

Β.Δ. Δεν είμαι πολύ των νέων τεχνολογιών έως και καθόλου... Είναι αστείο! Εγώ το απολαμβάνω, γελάω με τους φίλους μου όταν τους το λέω. Αυτό που σας είπα και πριν ότι μου αρέσει ο πρωταθλητισμός στην καθημερινότητά μου ποτέ δεν με τράβηξε η τεχνολογία που είναι και ένα μέσο ψυχαγωγίας για τους νέους. Εγώ ήμουν πάντοτε πιο πρακτικός. Αν είχα να διαλέξω να διαβάσω κιθάρα ή να κάτσω στον υπολογιστή, πάντα θα επέλεγα την κιθάρα.

Τ.Β. Θεωρείς ότι ο υπολογιστής σε «αποβλακώνει»;

Β.Δ. Όχι δεν θα το έλεγα έτσι, ούτε το υποτιμώ. Επειδή ήξερα και από συζητήσεις που κάνω με τον πατέρα μου (που με συμβουλεύει στα πάντα) ότι είναι επικίνδυνο να αφιερώνεις πολύτιμο χρόνο στους υπολογιστές και ειδικά στην ηλικία μας που ο χρόνος δεν είναι άπλετος. Μου λένε πολλοί φίλοι μου: «είσαι κιθαρίστας, γιατί δεν βάζεις βιντεάκια στο youtube;» Έχω video που θέλω να βάλω από πρόπερσι και δεν έχω το χρόνο να ασχοληθώ.

Τ.Β. Όταν συνθέτεις, γράφεις παρτιτούρα;

Β.Δ. Πάντα

Τ.Β. Χειρόγραφα ή σε πρόγραμμα υπολογιστή;

Β.Δ. Χειρόγραφα.

Τ.Β. Πώς ονειρεύεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Β.Δ. Η αλήθεια είναι ότι όλους τους στόχους, τους περισσότερους, τους θέτω προσπαθώντας να τους πετύχω αρκετά νωρίς. Δεν σκέφτομαι ότι μέσα σε 10 χρόνια θα κάνω αυτό ή εκείνο. Προσπαθώ να κάνω τα περισσότερα που μπορώ. Δεν μπορώ να οριοθετήσω κάτι.

Τ.Β. Τι άλλα σχέδια έχεις για την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά;

Β.Δ. Πέρα από τον διαγωνισμό της Eurovision, έχω έναν σημαντικό διαγωνισμό στη Γερμανία που θα πάω στις 18 Ιουνίου. Οι συναυλίες γενικότερα μου αρέσουν πάρα πολύ. Στις 30 Μαρτίου είχα μια συναυλία στον χώρο «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, καθώς είχα κέρδισα το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Μουσικό Διαγωνισμό που διοργάνωσε ο «Όμιλος για την Unesco Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος»

Γενικότερα είμαι ανοικτός σε αυτά. Μου αρέσει να με φωνάζουν να παίζω σε φεστιβάλ οπότε στο πρόγραμμά μου ό,τι νέο μπαίνει είναι ευχάριστο. Δεν είναι όλα προγραμματισμένα.

Τ.Β. Έχεις τρακ όταν εμφανίζεσαι μπροστά στον κόσμο;

Β.Δ. Καθόλου. Και αυτό θα ήθελα να το τονίσω, ότι δεν έχω καθόλου τρακ, πάνω απ΄ολα γιατί δίνω ρεσιτάλ από πολύ μικρός, δεύτερον θα μπορούσα να πω ότι ως χαρακτήρας συνειδητοποιώ ότι όλες αυτές οι εμφανίσεις, οι διαγωνισμοί, μου βγαίνουν σε θετική ενέργεια. Με τον πατέρα μου έχουμε κάποιες δικές μας τεχνικές και το έχουμε αποβάλλει ουσιαστικά. Και επίσης δεν νομίζω ότι πρέπει κάποιος να αντιμετωπίζει τις εμφανίσεις με άγχος! Είναι μια γιορτή, μια χαρά. Πηγαίνεις κάπου, το κοινό θα σε ακούσει. Πρέπει να χαίρεσαι και πάνω απ΄όλα να το απολαμβάνεις εσύ! Γιατί αν δεν το απολαμβάνεις εσύ, πώς να το απολαύσει το κοινό;

Τ.Β. Ο αθλητισμός νομίζεις ότι σε επηρέασε ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη μουσική;

Β.Δ. Ως χαρακτήρας έχω τον πρωταθλητισμό μέσα μου. Κυνηγάω τα πάντα όσο μπορώ να τα κάνω καλύτερα. Και ο αθλητισμός συνεισφέρει στο να δυναμώσεις τις αποδώσεις σου. Μιλάμε πολύ με τον πατέρα μου, στη μελέτη όποτε έχει χρόνο κάθεται απέναντί μου και με συμβουλεύει στα πάντα! Έχουμε μια σχέση αθλητή – προπονητή. Και εσύ ως αθλητής πάντα χρειάζεσαι κάποιον να σε βάζει στη σειρά, δεν μπορείς εντελώς μόνος σου να τα καταφέρεις. Επειδή και ο πατέρας μου υπήρξε αθλητής, έχουμε πολλές τεχνικές, ώστε να καταφέρω να αποδίδω όσο μπορώ καλύτερα. Έχουμε καταφέρει πολύ νωρίς να αποβάλουμε εντελώς το άγχος. Βέβαια, δεν μπορεί να είσαι αδιάφορος. Αλλά να καταφέρεις να αποβάλλεις το άγχος, ώστε να παίζεις καλά. Ο πατέρας μου ακολουθεί όλη την πορεία μου. Δεν μιλάμε μόνο για το μέρος της εκτέλεσης. Με συμβουλεύει για τον τρόπο που θα κινούμαι στο χώρο της κιθάρας, πώς θα αντιμετωπίζω μια εμφάνιση, πώς θα καταφέρω να μην απογοητευτώ από μια δυσκολία. Γιατί οι διαγωνισμοί έχουν και όλα αυτά. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πας και θα είσαι ο νικητής. Πρέπει να μάθεις και να χάνεις.

Τ.Β. Σου έχει τύχει ποτέ;

Β.Δ. Τους περισσότερους στόχους που έχω θέσει, μέχρι στιγμής τους έχω καταφέρει. Και δεν το λέω εγωιστικά. Πραγματικά με χαροποιεί ότι τους στόχους που έθεσα τους έχω καταφέρει. Αλλά οι στόχοι γενικότερα είναι καλό να ανανεώνονται συνέχεια, αυτό ποτέ δεν σταματάει. Δεν μπορώ να πω:«κατάφερα ό,τι ήθελα στη ζωή μου». Ποτέ δεν θα το πω αυτό! Έχω καταφέρει και πράγματα που δεν περίμενα να τα καταφέρω. Εννοώ ότι ο καθένας όταν ξεκινάει δεν φαντάζεται ότι θα φθάσει μια μέρα θα παίρνει βραβεία ή θα δίνει συναυλίες. Όλα αυτά έρχονται με την πορεία.

Τ.Β. Υπάρχει και κάποιος άλλος άνθρωπος στη ζωή σου που σε έχει επηρεάσει;

Β.Δ. Γενικότερα όλη η οικογένεια με στηρίζει και είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό σε μια πορεία. Όλη η οικογένεια βοηθάει στο να μπορώ να έχω τον απαιτούμενο χρόνο. Η οικογένεια του πατέρα μου κυρίως είναι όλη σαν να έχουν από τη φύση τους αυτό το στοιχείο. Έχω θείους μουσικούς, μουσικοί ήταν ο παππούς, ο προπάππος μου...

Τ.Β. Στη γενιά σου;

Β.Δ. Είμαι ο τέταρτος εν ζωή μουσικός στην οικογένειά μου. Το θέμα είναι η οικογένεια να σε στηρίζει στους στόχους που βάζεις. Κάποιος κιθαρίστας που η οικογένειά του δεν είναι μουσικοί ή δεν έχουν ως στόχο αυτό, συχνά αποθαρρύνει, ενώ είναι διαφορετικά όταν έχεις την οικογένειά σου να σε ενθαρρύνει παρ΄όλες τις δυσκολίες και της οικονομικής κρίσης…

Τ.Β. Σε τρομάζει η οικονομική κρίση;

Β.Δ. Δεν θα έλεγα ότι με τρομάζει. Εγώ όταν διάλεξα αυτό το επάγγελμα ήξερα από την αρχή και επέλεξα η ζωή μου να είναι έτσι, πιο λιτή. Ποτέ δεν απογοητεύτηκα. Ήξερα ότι αφού το επέλεξα δεν θα γίνω ποτέ πλούσιος. Οπότε δεν με απογοητεύει. Κάποια στιγμή όλα θα αλλάξουνε. Δεν θα συνεχίσει να είναι πάντα έτσι. Οι στόχοι μου είναι προσαρμοσμένοι, ώστε να τα καταφέρνω και με τις δυσκολίες της εποχής. Δηλαδή οι στόχοι που βάζω εγώ δεν είναι να ξοδέψω τα λεφτά μου πχ σε διακοπές, αλλά να πάω σε κάποιο φεστιβάλ, σε κάποιο διαγωνισμό κτλ Το θεωρώ σημαντικό. Και δεν με απογοητεύει επειδή το επέλεξα και δεν διαμαρτύρομαι για την οικονομική κρίση.

Τ.Β. Εκτός από κιθάρα, γράφεις και μουσική. Να μιλήσουμε λίγο και γι΄αυτό;

Β.Δ. Έχω γράψει κάποια κομμάτια για κιθάρα. Δεν έχω γράψει για άλλα όργανα. Είχα κερδίσει το πρώτο βραβείο στη μεγάλη κατηγορία στο Φεστιβάλ της Πάτρας με τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο και την Λίζα Ζώη. Ήταν πριν 3- 4 χρόνια. Τότε ήμουν περίπου 15 ετών. Και την επόμενη χρονιά έπαιξα ως σολίστ σε μια ωραία συναυλία και παρουσίασα το γ΄ μέρος από ένα κομμάτι μου, που λέγεται «Τρείς ραψωδίες». Είναι αφιερωμένο στον Ευάγγελο Ασημακόπουλο και τη Λίζα Ζώη. Είναι ένα κομμάτι που έχει κάποιες τεχνικές, που βασίζονται πολύ στις αρμονικές έχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.

Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να γράψω επειδή δεν έχω πολύ χρόνο. Η σύνθεση είναι να σου βγει στην περίοδο που έχεις και τα συναισθήματα να γράψεις. Όταν δεν είσαι «συνθέτης» επαγγελματικά, ώστε να σου κάνουν μια παραγγελία να γράψεις, πρέπει να είσαι και συναισθηματικά στη διάθεση να γράψεις. Και ανταμείβεσαι ψυχικά όταν βλέπεις ότι ο άλλος το νοιώθει το κομμάτι. Μου έχει τύχει αυτό να το βλέπω ότι πραγματικά«άγγιξε» το κομμάτι αυτό. Είναι σημαντικό να καταφέρω να «αγγίξω» τον άλλο, να συγκινηθεί. Η σύνθεση είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και με εκφράζει και ως μουσικό γενικότερα. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω «κυνηγήσει». Θα ήθελα να ασχοληθώ και στο μέλλον.