Aρθρο του Μιχ. Καρχιμάκη: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

17:30 1/12/2013 - Πηγή: Exofitsio

Για το μέλλον της Σοσιαλιστικής Αριστεράς
Αυτόνομη και αντισυστημική πολιτική
το αντίβαρο στον νέο-καπιταλισμό

Του Μιχάλη Καρχιμάκη π.Γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, μέλους Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

«Ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε και να το αλλάξουμε, ο οικονομικός τομέας και το... διεθνές κεφάλαιο δεν επιβλήθηκαν με τόση αλαζονεία στην πολιτική, θέτοντας σε ανυποληψία τους εκπροσώπους της».

Η αλλαγή δεν είναι απλά απαραίτητη

στην πολιτική. Είναι η ίδια η πολιτική. Είναι οι οριακές στιγμές που καλούμαστε να επαναπροσδιορίσομε. Είναι οι κορυφαίες στιγμές πολιτικής ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής. Είναι οι τολμηρές στιγμές παραδοχής και όπου χρειάζεται αναθεώρησης.

Γι΄ αυτό στην πολιτική πρέπει να βρίσκονται άνθρωποι με όραμα, ήθος και ψυχή. Άνθρωποι που δεν φοβούνται να δώσουν μάχες ανταποκρινόμενοι στις νέες ανάγκες του σήμερα και του αύριο με πρόσημο το δημόσιο όφελος. Πολιτικοί που τολμούν την αλλαγή, γιατί μόνο στην ουσία αυτής, βρίσκεται η πρόοδος.

Σήμερα η σοσιαλιστική αριστερά καλείται για μια ακόμα φορά ν’ αλλάξει. Καλείται με σταθερή βάση τις αξίες του προοδευτικού σοσιαλισμού, την πίστη για τη διεύρυνση της οικονομικής και κοινωνικής δημοκρατίας και την πεποίθηση για την εδραίωση του κράτους δικαίου, να προχωρήσει σε μια νέα προοδευτική επανεκκίνηση.

Αυτό, δεν είναι εύκολο να συμβεί, αλλά είναι απαραίτητο. Δεν είναι εύκολο γιατί πρώτον, η σοσιαλιστική αριστερά επιβάλλεται όχι μόνο να βγει από την στασιμότητα στην οποία βρέθηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά να το κάνει με τρόπο που να τροφοδοτήσει και να διατηρήσει την αλλαγή και την ελπίδα στους ανθρώπους που εκφράζει, ώστε να μην υπάρξει πολιτικό κενό που θα επιτρέψει μέσα στη διεθνή δίνη να ξεπηδήσουν πολιτικά υποκατάστατα και δεύτερον, γιατί η αλλαγή από τη φύση της έχει πολλούς εχθρούς.

Συγκεκριμένα, έχει εχθρούς τους εκφραστές του συντηρητισμού, τα αρπακτικά και άπληστα χωρίς αρχές ένστικτα του νεοκαπιταλισμού.

Έχει εχθρούς εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, μέσα από τη συντήρηση της κρατικής γραφειοκρατίας και μέσα από τις τρύπες της δημόσιας διοίκησης, λαφυραγωγώντας τον εθνικό πλούτο.

Έχει εχθρούς την τυφλή άρνηση, τον λαϊκισμό και τον παλιό αριστερισμό που δεν έχουν κυριολεκτικά τίποτα να πουν.

Έχει εχθρούς όσους επιδιώκουν ένα πολιτικό σύστημα απαξιωμένο και χειραγωγημένο από διάφορα κέντρα και θύλακες, με εύθραυστα και κατακερματισμένα κόμματα.

Και επειδή στη ζωή όπως και στην πολιτική μια χαμένη στιγμή δεν επιστρέφει, το ΠΑΣΟΚ της δημιουργίας, των αρχών και των αξιών του, όπως κατοχυρώθηκε στις μεγάλες λαϊκές μάζες, που το πίστεψαν και το εμπιστεύτηκαν, το αντισυστημικό ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974, και όλες μαζί οι ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές δυνάμεις, έχουμε υποχρέωση εδώ και τώρα, ν’ αφήσουμε τις μάχες οπισθοφυλακών γι’ αυτά που φεύγουν και με ένα αληθινό και ενοποιητικό λόγο να παρέμβουμε στα κοινωνικά τεκταινόμενα με κοινή στρατηγική και ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία.

Γιατί έχουμε βαθιά ευθύνη να πολεμήσουμε, να βρισκόμαστε σε μια διαρκή σύγκρουση με αυτούς τους εχθρούς, επαναφέροντας την πολιτική στο προσκήνιο, ως πρωτοπόρα δύναμη και ως αντίβαρο στην νέα εποχή του καπιταλισμού που ζούμε.

Ενός καπιταλισμού που σήμερα επιχειρεί να καθιερώσει το θρίαμβο του υπερ-φιλελευθερισμού, με έναν αμιγώς χρηματοπιστωτικό χαρακτήρα που ουσιαστικά δεν συνδέεται με την πραγματική οικονομία.

Που επιλέγει να εμφανίσει το πιο σκληρό του προσωπείο, καταργώντας κάθε συνεργασία με το κράτος και τις δυνάμεις της εργασίας.

Που πολλαπλασιάζει τη ριψοκίνδυνη κερδοσκοπία στο χρηματοπιστωτικό τομέα, απορυθμίζοντας την παραγωγή και τις αγορές.

Που δημιουργεί μια κοινωνία με κάστες, προνόμια και εκατομμύρια ανέργους.

Που ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε και να το αλλάξουμε, ο οικονομικός τομέας και το διεθνές κεφάλαιο δεν επιβλήθηκαν με τόση αλαζονεία στην πολιτική, θέτοντας σε ανυποληψία τους εκπροσώπους της.

Έχουμε λοιπόν βαθιά ευθύνη παραμερίζοντας προσωπικές στρατηγικές και αποβάλλοντας ματαιόδοξες τάσεις, να μην προδώσουμε την μεγάλη πλειοψηφία που παρακολουθεί αμήχανη τα τεκταινόμενα, με κυρίαρχη την αγωνία για το μέλλον του ελληνικού λαού που δοκιμάζεται, των λαών της Ευρώπης και του προοδευτικού χώρου.

Με δεδομένο ότι «εν αρχή ην η πολιτική» και με γεγονός ότι οι περιγραφές για την κρίση που αφορούν και στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχουν πλέον περισσέψει, ας ανοίξουμε τον δρόμο σε προσεγγίσεις για το τι πρέπει ν’ αλλάξει, μιας και οι εποχές αλλάζουν.

Είναι η στιγμή που δεν πρέπει να χαθεί, η στιγμή που η μάχη πρέπει να δοθεί, με νέες ιδεολογικές αναφορές που δεν θα παραγνωρίζουν την παγκόσμια πραγματικότητα αλλά θα πατήσουν γερά πάνω σε αυτή.

Με όπλο μας μια νέα πολιτική συγκρότηση, αυτόνομη από κέντρα οικονομικής και άλλης δύναμης, έχουμε ευθύνη να αντιπαρατεθούμε, να κερδίσουμε το παρόν και να παραδώσουμε το μέλλον σε μια εθνική αλλά και πανευρωπαϊκή σοσιαλιστική συσπείρωση με αποστολή την μετωπική σύγκρουση με τον νεοκαπιταλισμό, για μια νέα οικονομική ρύθμιση που θα ομαλοποιεί την αγορά.

Και μπορούμε να κερδίσουμε την μάχη, γιατί είμαστε οι πολλοί και απέναντι μας στέκονται οι λίγοι. Εκείνοι που άλλο δεν κάνουν παρά να μηχανεύονται πως θα αρπάξουν τον μόχθο των πολλών.

Και μπορούμε να κερδίσουμε την μάχη γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη.

Γιατί ας το παραδεχτούμε, από τους πολιτικούς δεν έλλειψε ποτέ η δύναμη. Έλλειψε όμως η θέληση και αυτό είναι μια βαθιά και αναγκαία αλλαγή που πρέπει να γίνει.

Γιατί με τη θέληση δημιουργείς και προσφέρεις στον άνθρωπο και στην κοινωνία πάρα πολλά και αυτό είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο αλλά και τίποτα ακατόρθωτο.