TV με άρωμα παστουρμά!

21:30 27/12/2012 - Πηγή: Exofitsio

Του Φαήλου Κρανιδιώτη
Ποτέ τους τα αφεντικά των τηλεοπτικών σταθμών δεν διακρίνονταν για το υψηλό τους ελληνικό φρόνημα. Τεράστιος και εξωθεσμικός ο ρόλος τους στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και της αισθητικής των πολιτών, της γλώσσας, των προτύπων της νεολαίας.

Ηταν και είναι οι βραχίονες επιρροής και εκβιασμών, τα τμήματα «ψυχολογικού πολέμου» των εθνικών εργολάβων και προμηθευτών, αλλά δεν παύουν να έχουν μεγάλο ρόλο και στη σύγχρονη κουλτούρα.

Πάντα το γούστο των εν λόγω αφεντικών ήταν

φτηνιάρικο, διαμορφωμένο από την πολλή συνάφεια με τραγουδιάρες, μόδιστρους και «τηλεπερσόνες». Ετσι είναι πια, δυστυχώς, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, η ψευτοαστική τάξη που έχουμε. Εκτός από τρόφιμοι του κρατικού πρυτανείου, είναι μύστες του ντιριντάχτα και του φαίνεσθαι. Κάποτε, οι αληθινοί αστοί χτίζανε πανεπιστήμια, σχολεία και αγόραζαν θωρηκτά για τους εθνικούς αγώνες. Τούτοι εδώ, όταν δεν είναι πρώτο τραπέζι πίστα, παριστάνουν τους φιλάνθρωπους με φορολογική έκπτωση ή αγοράζουν πίνακες, που τους επιδεικνύουν στις δεξιώσεις τους, όπως τις γκόμενές τους. Ετσι και τα τηλεοπτικά μαγαζιά τους, παραμάγαζα της βασικής μπίζνας «μπετά, σίδερα, όπλα κ.λπ.», είναι ανάλογης αισθητικής, κάτι μεταξύ Αθηνών Αρένα και βιντεοταινίας του ταλαντούχου Στάθη Ψάλτη, με λίγο «προοδευτικό» περίχυμα.

Οι οικονομικοί μάνατζέρ τους διαπιστώνουν ότι η εύκολη τηλεθέαση και το εύκολο κέρδος έρχεται όταν χαϊδεύεις και ερεθίζεις τα χαμηλότερα ένστικτα του πλήθους.

Ετσι μετέτρεψαν τις ειδήσεις σε δραματουργικό δημιούργημα και τις εκπομπές ποικίλης ύλης σε μια τεράστια, εθνικής εμβέλειας, κλειδαρότρυπα. Μέχρι ευφάνταστες αναπαραστάσεις εγκλημάτων με υποβλητική μουσική βλέπουμε, ενώ τα γεγονότα δεν ανακοινώνονται και αναλύονται αλλά με κραυγές διαστρεβλώνονται ή καμιά φορά αποκρύπτονται.

Οσον αφορά τον «επιχειρηματικό πατριωτισμό» των αφεντικών, είναι πιο σπάνιος κι από λευκό ελέφαντα.

Φραγκοφονιάδες, απάτριδες και αδίστακτοι, δεν δίνουν πλέον σχεδόν ούτε δεκάρα για μια στοιχειωδώς ποιοτική ελληνική παραγωγή. Αγοράζουν από το πανέρι τη σαβούρα των Τούρκων, επιδοτούμενη από την Ε.Ε., παρακαλώ, προωθώντας έτσι μια πολιτική «εξοικείωσης με τον εχθρό» και προβάλλοντας μια ψευδή εικόνα της Τουρκίας. Δεν θα δείτε ποτέ τη γενοκτονία, τον επεκτατισμό, την εξαθλίωση των γυναικών και των εθνικών μειονοτήτων κάτω από τον ισλαμοφασισμό, πίσω από τη γύφτικη γκλαμουριά των τουρκοσίριαλ.
Τεράστια πλέον η ανεργία στους Ελληνες ηθοποιούς, σκηνοθέτες, τεχνικούς, σεναριογράφους.

Μύθος, ψεύδος ασύστολο ότι «η τέχνη δεν πουλάει». Ναι, σίγουρα δεν πουλάει η ατάλαντη τέχνη, η βαρετή δημοσιοποίηση των διαταραχών του κάθε ψευτοκουλτουριάρη «προοδευτικού», που βαφτίζει την αταλαντοσύνη του «τέχνη για λίγους». Σίγουρα δεν πουλάνε οι ασυνάρτητες ιδεοληψίες ανθρώπων που είναι ανίκανοι να αφηγηθούν μια ενδιαφέρουσα ιστορία με αρχή, μέση, τέλος και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που να αγγίζει την ψυχή του λαού μας, ακουμπώντας στις ρίζες του.

Οποτε αυτό έγινε, όποτε αφιερώθηκαν χρήμα, χρόνος, κόπος, αληθινό ταλέντο για να φτάσει στον κόσμο μια τέτοια δυνατή ιστορία, ο κόσμος την αγκάλιασε, στήθηκε στις ουρές των κινηματογράφων για να τη δει, εξάντλησε τις αλλεπάλληλες εκδόσεις του βιβλίου, έμεινε καρφωμένος και συγκινημένος μπροστά στην τηλεόραση και μίλησε με ενθουσιασμό στους φίλους του γι’ αυτό το σπουδαίο που είδε, άκουσε, διάβασε.
Ομως τα αφεντικά του ντιριντάχτα, του «Μεγάρου» και του δημόσιου ταμείου δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτά. Μια ολόκληρη καλλιτεχνική γενιά αφανίζεται άνεργη. Ο αληθινός πλούτος μας, δεν θα βαρεθώ ποτέ να το γράφω, δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ οι πρώτες ύλες, η ΑΟΖ, μέταλλα, γεωργικά προϊόντα, εμπορικά πλοία. Πάντα θα είναι πρωτίστως οι Ανθρωποι, οι Ελληνες. Αυτοί κουμαντάρουν τα μπάρκα, οργώνουν τη γη, αυτοί θα βρουν και θα αντλήσουν το αέριο ή το πετρέλαιο, αυτοί τα πάντα.

Το ίδιο και στην τέχνη, άνθρωποι τη δημιουργούν και την υπηρετούν και όχι τα άψυχα. Κομμάτι της, όταν δεν ευτελίζει και ευτελίζεται, μπορεί να είναι και η ιδιωτική τηλεόραση, που θυμίζουμε ότι λειτουργεί πάνω στην εθνική περιουσία των συχνοτήτων. Αρα τα αφεντικά τους δεν πρέπει να κάνουν ό,τι θέλουν. Για να αντιμετωπιστούν η αισθητική έκπτωση και ο αφελληνισμός της ελληνικής τηλεοπτικής παραγωγής, πρέπει να υποχρεωθούν από την Πολιτεία να ανεβάσουν γενναία το ποσοστό των νέων ελληνικών παραγωγών. Και κυρίως να επιβληθεί ένας αυστηρός ποιοτικός έλεγχος στο τι προβάλλουν γενικά. Πήξαμε στον νταλκά με άρωμα παστουρμά…
(Δημοσιεύεται στην “Κυριακάτικη Δημοκρατία”)-antinews