Yes master, Ναι αφέντη...

16:51 15/7/2013 - Πηγή: Exofitsio

pitsirikos

Πλησιάζει η κοπέλα. Θέλω ένα ποτήρι νερό και ένα χυμό. Αρχίζω να ψελλίζω τις λέξεις: «Θα ήθελα ένα ποτήρι νερό και ένα χυμό μήλο παρακαλώ». Το νερό έρχεται σε λίγο, ο χυμός λίγο πιο μετά. «Σας ευχαριστώ πολύ απαντώ». Στην άρθρωση του «σας», άρχισε πάλι η διαμάχη. Εκείνη η φωνή της...

συνείδησης.

Μάθαμε μια ζωή με το «σας». «Τι κάνετε κύριε Γιάννη;». «Θεία πώς είστε;». Και εκείνη η αξέχαστη εμπειρία να μιλάς με το «σας», σαν να ήταν κάποιος

σημαντικός, σε εκείνο τον υπάλληλο, εργοδηγός ήταν, με τα βίας είχε τελειώσει το τότε γυμνάσιο, γνωστός στους πάντες για τις μίζες που έπαιρνε από τα δημόσια έργα, και που από αυτόν εξαρτιόνταν κάτι περίφημα τιμολόγια.

Το σοκ προκλήθηκε όταν κατάλαβα πως οι Ισπανοί δεν χρησιμοποιούν το δεύτερο πληθυντικό για να απευθυνθούν σε κάποιον, όσο «σημαντικός» και αν ήταν. Οι Άγγλοι έχουν το «you» που είναι κοινό, και ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει τη διαφορά. Μα ήταν δυνατό να μιλάω στον επιβλέποντα στο δεύτερο ενικό σαν να ήταν κάποιο φιλαράκι;

Τελικά κανείς από όσους μιλούσα στο δεύτερο ενικό, ανεξαρτήτου ιδιότητας ή ηλικίας δεν είχε κάποιο πρόβλημα και φυσικά δεν πήγα στην κόλαση επειδή είχα τολμήσει να μιλήσω σε κάποιον μεγαλύτερο, με μεγαλύτερο «αξίωμα» στον ενικό.

Ήρθε και το γεύμα, μακαρονάκι κοφτό. Θέλω λίγο νερό ακόμα λέω στην κοπέλα. «Λίγο νερό ακόμα, σας παρακαλώ». Ε, και στο άκουσμα αυτού του δεύτερου «σας» με διαολόστειλα για τα καλά, για την ηττοπάθεια μου, τη δύναμη της συνήθειας, εκείνη τη μαλακισμένη συνήθεια της χαμηλοβλεπούσας, τις φράσεις «έτσι είναι», «έτσι μάθαμε».

Και άρχισε να στριφογυρίζει πάλι εκείνη η φράση του πιτσιρίκου «οι Έλληνες είναι ραγιάδες», «οι ραγιάδες δεν επαναστατούν»…

(Αγαπητή φίλη, ο πληθυντικός ευγενείας -που χρησιμοποιείται και σε άλλες γλώσσες και μάλλον εμάς μας έχει έρθει από τα γαλλικά- δεν δείχνει δουλοπρέπεια. Συνήθως, δείχνει ευγένεια. Επίσης, δείχνει απόσταση. Εμένα μου έχει έχει φανεί πολύ χρήσιμος ο πληθυντικός. Ως άμυνα. Ειδικά, τα τελευταία χρόνια, που, εξαιτίας του μπλογκ, πολλοί άνθρωποι του χώρου εξέφρασαν την επιθυμία να με γνωρίσουν. Κι ανάμεσά τους, υπήρξαν άνθρωποι που μου έγραφαν ύμνους για το ταλέντο μου, με παρακαλούσαν να γίνω συγγραφέας και, τελικά, αποδείχτηκαν σκατάδες. Είναι αυτή η φάση που ο άλλος σου λέει «μίλα μου στον ενικό», εσύ πρέπει να το κάνεις αφού σου το ζητάει, αλλά το στομάχι σου σου λέει πως κάτι δεν πάει καλά και καλό θα ήταν να κρατήσεις απόσταση. Άρα, ο πληθυντικός βοηθάει να κρατάς κάποιους ανθρώπους σε κάποια απόσταση, σε μια χώρα που όλοι είναι κολλητοί. Κι αυτό -ότι όλοι είναι κολλητοί- είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα αυτής της χώρας. Επίσης, όπως λέει ένας φίλος μου, εκτός από τον πληθυντικό ευγενείας, υπάρχει και ο πληθυντικός ειρωνείας. Σε χαιρετώ. Με ενικό ευγενείας.)
nonews-NEWS