Ετοιμάζουν την σφαγή (και) των τραπεζοϋπαλλήλων με …ερμηνευτική εγκύκλιο για την απελευθέρωση των απολύσεων!

14:21 17/12/2013 - Πηγή: Exofitsio

Από το Τεκμήριο

Ελληνική πρωτοτυπία η ερμηνεία νόμου του 1983…
Η ελληνική πρωτοτυπία για τις ομαδικές απολύσεις επαινέθηκε από τα κοινοτικά όργανα, όπως αναφέρουν πηγές της Ε.Ε. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές αναμένεται η έκδοση ερμηνευτικής εγκυκλίου του νόμου 1387/1983, ο οποίος αφορά τον έλεγχο και τις διαδικασίες των ομαδικών απολύσεων. Η νέα εγκύκλιος θα διευκολύνει τους εργοδότες να δικαιολογούν τις ομαδικές απολύσεις και τον υπουργό να τις αποδέχεται. Πιο συγκεκριμένα η κυβέρνηση θα εντάξει στην ερμηνευτική

εγκύκλιο όρους, κριτήρια και προϋποθέσεις που συνάδουν με τις βασικές συνθήκες της Κοινοτικής Οδηγίας 98/59 σχετικά με τα σχέδια ομαδικών απολύσεων και τις υποχρεώσεις διαβούλευσης των εργοδοτών με τους εκπροσώπους εργαζομένων. Οι νέοι όροι θα περιλαμβάνουν την έγκριση ενός σχεδίου ομαδικής απόλυσης μόνο όταν το σχέδιο αυτό θα συνοδεύεται από την παροχή οικονομικών στοιχείων της εταιρίας (ισολογισμοί, ασφαλιστική ενημερότητα, ανταγωνιστικότητα εταιρείας κ.λπ.), καθώς και στοιχεία για τον αριθμό των εργαζομένων στην επιχείρηση και την κατανομή του προσωπικού ανά κατηγορία και ειδικότητα. Οι επιχειρήσεις που επιθυμούν την εφαρμογή ομαδικών απολύσεων θα οφείλουν επίσης να τεκμηριώνουν ότι οι απολύσεις αποτελούν την ύστατη λύση για την επιβίωσή τους.

Με τον τρόπο αυτόν ένα καλά τεκμηριωμένο σχέδιο ομαδικών απολύσεων (ακόμη και με τη χρήση μεθόδων δημιουργικής λογιστικής) θα υπερακοντίζει το εμπόδιο της μη έγκρισης από το υπουργείο Εργασίας. Με άλλα λόγια, με την ερμηνευτική εγκύκλιο αίρεται το υπουργικό βέτο στις ομαδικές απολύσεις με τρόπο που δεν παραβιάζεται η κοινοτική νομοθεσία και απαλλάσσεται ο υπουργός Εργασίας από τις ευθύνες του για την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Η λύση της εγκυκλίου αποτελεί βέβαια ελληνική πρωτοτυπία και έχει χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν στα εργασιακά από τις μνημονιακές κυβερνήσεις (π.χ. Άρθρο 37 του νόμου 4024/ 2011, νόμος 4046/2012, ΠΥΣ 6/2012, νόμος 4093/2012).

Το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων και ο χειρισμός του από κυβερνητικής πλευράς και τρόικας ολοκληρώνει τον σχεδιασμό επιβολής ενός μοντέλου εργασίας και πολιτικής διακυβέρνησης που γεννά φτώχεια, ανισότητα και ανασφάλεια.

Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων συνιστά μια δομικού χαρακτήρα μεταρρύθμιση, η οποία μεταφέρει το βάρος της εξόδου από την κρίση στους ώμους των εργαζομένων και των μελλοντικών γενεών. Πρόκειται για μια μεταρρύθμιση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα πολυεθνικών επιχειρήσεων και καρτέλ, που επιδιώκουν τη γρήγορη απόσβεση κέρδους από επενδύσεις σε κλάδους παραγωγής εντάσεως εργασίας και χαμηλής παραγωγικότητας. Πρόκειται για μια διάδοχη κατάσταση, η οποία υλοποιείται επιμελώς από την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού με την εφαρμογή των Μνημονίων εδώ και τέσσερα χρόνια και η οποία αφορά την προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης, το κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων και την παγίδευση της νέας γενιάς και της εργατικής τάξης σε κακοπληρωμένες και επισφαλείς θέσεις εργασίας.

Η ιστορία των ρυθμίσεων της αγοράς εργασίας δείχνει ότι η διευκόλυνση των απολύσεων ουδέποτε συνέβαλε στην αύξηση των προσλήψεων. Σε μια εποχή γενικευμένης εργασιακής ανασφάλειας, όπου το δικαίωμα στην εργασία έχει γίνει πολυτέλεια, υπάρχει αυξημένη ανάγκη ενίσχυσης της προστασίας της εργασίας και όχι το αντίθετο.

Το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων είναι ύψιστης πολιτικής σημασίας. Σύμφωνα με πηγές αξιωματούχων της Ε.Ε. ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδωσε το πράσινο φως στη λύση της εγκυκλίου προκειμένου να αποφευχθούν ενδεχόμενες νομικές και κοινοβουλευτικές κρίσεις και εμπλοκές.

Η πρόκριση μιας διοικητικού χαρακτήρα λύσης για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της τρόικας και να μην διαταραχθεί η εύθραυστη πολιτική και κοινοβουλευτική ισορροπία, σαφώς και παραβιάζει τις αρχές της δημοκρατίας και δείχνει το μέλλον που επιφυλάσσουν στον κόσμο της εργασίας.

Να θυμίσουμε μόνο ότι παρόμοιες ρυθμίσεις, και μάλιστα κατόπιν γνωμοδοτήσεων και παροχής τεχνογνωσίας από διεθνείς οργανισμούς, προώθησαν οι κυβερνήσεις Μουμπάρακ και Καντάφι λίγο πριν καταρρεύσουν.