Γιατί η τρόϊκα δεν θέλει Ένοπλες Δυνάμεις

19:11 4/12/2012 - Πηγή: Exofitsio

Tου Ν. Τόσκα, Υποστρατήγου ε.α.

Η αναφερόμενη κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας στην έκθεση της τρόϊκας δείχνει ότι τα μνημόνια δεν αγγίζουν μόνο τα οικονομικά θέματα αλλά κάθε τομέα της κυριαρχίας μας.
Μια πρόχειρη προσέγγιση θα θεωρούσε ότι οι τεχνοκράτες της τρόϊκας έχουν μόνο οικονομικούς στόχους. Όμως από την επίτευξη αυτών των στόχων κάποιοι επωφελούνται και αυτοί είναι που αδιαφορούν για την κυριαρχία της χώρας μας. Και αυτοί δεν είναι οι «αόρατες» καπιταλιστικές δυνάμεις αλλά συγκεκριμένα άτομα, εταιρείες και κράτη. Έχουν όνομα και τους ξέρει όλος ο κόσμος. Εντός

της χώρας είναι η ολιγαρχία ορισμένων οικογενειών και αυτοί που έκρυψαν μεγάλα ποσά σε ξένες τράπεζες, στην Ευρώπη είναι αυτή την ώρα η γερμανική ηγεμονία με τους δορυφόρους των βορείων χωρών και οι οικονομικοί τους κύκλοι που εποφθαλμιούν τον ελληνικό ορυκτό πλούτο, επιδιώκουν την καθιέρωση ειδικών οικονομικών ζωνών στη Θράκη και την Πελοπόννησο και μοιράζουν εδώ και χρόνια με τους τοπικούς εκπροσώπους τους τα όποια κέρδη.

Είναι οι ίδιοι που αποβιομηχάνισαν τη χώρα για να γίνουμε μόνο καταναλωτές, διάβρωσαν τη συνείδηση των αγροτών και καθήλωσαν την αγροτική παραγωγή με τις επιδοτήσεις και τους περιορισμούς. Είναι οι ίδιοι που μας υποχρέωσαν ή δελέασαν να αγοράσουμε τεράστιες ποσότητες στρατιωτικού υλικού (χωρίς ανταλλακτικά και πυρομαχικά) ενώ τώρα περιορίζουν δραματικά τις δαπάνες που απαιτούνται για τα απόλυτα απαραίτητα για τη συντήρηση των ενόπλων δυνάμεων.

Ας μιλήσουμε έξω από τα δόντια. Όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου, η γερμανική ηγεμονία ξεκίνησε από το 2001 την εφαρμογή των δικών της σχεδίων για συσσώρευση κεφαλαίων και διεύρυνση της ισχύος ώστε να της κατοχυρωθεί ο ρόλος της αναμφισβήτητης περιφερειακής δύναμης και της εν δυνάμει παγκόσμιας δύναμης. Αφού κατάφερε να μετακινήσει τεράστιες ποσότητες κεφαλαίου από τις χώρες του νότου προς την κεντρική Ευρώπη με εξαγωγές βιομηχανικού υλικού, αυτοκινήτων, πολεμικού υλικού ακόμη και αγροτικών προϊόντων και αφού αποβιομηχάνισε τη νότια Ευρώπη, προσπαθεί να συμπληρώσει την οικονομική ισχύ της με πολιτική ισχύ αλλάζοντας τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ώστε να γίνει και τυπικά κυρίαρχη.

Η συνεχής συσσώρευση ιδιοκτησίας από τη γερμανική ηγεμονία, απαιτεί τη συνεχή συσσώρευση εξουσίας. Αυτή η εξουσία υλοποιείται από συγκεκριμένη κρατική κυριαρχία. Αυτή η απεριόριστη κυριαρχία επιτυγχάνεται με τη συγκέντρωση θεσμικής πολιτικής εξουσίας στο Βερολίνο, οικονομικής εξουσίας στην ΕΚΤ (Φρανκφούρτη), την αποστέρηση εξουσιών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο. Παράλληλα, αυτή η «απεριόριστη Εξουσία» ενώ συγκεντρώνει ισχύ χάριν των δικών της μονοπωλίων και προβάλλει πρακτικές οικονομικού εθνικισμού αδιαφορεί για τη συνοχή (κοινωνική, οικονομική ακόμη και εδαφική) των κρατών-μελών της περιφέρειας.

Οι γερμανικοί κυρίαρχοι κύκλοι από ότι φαίνεται ενώ αισθάνονται οι ίδιοι σιγουριά στον «περίκλειστο» πυρήνα των βόρειων χωρών, θέλουν την περιφέρεια της Ευρώπη