Ο δολοφόνος και το …εξώδικο!..

13:15 19/1/2014 - Πηγή: Exofitsio

Πέτρος Τατσόπουλος

Φανταστείτε πως κυκλοφορεί στη γειτονιά σας ένας κατά συρροή δολοφόνος. Ίσως επειδή παραμένει χρόνια ασύλληπτος ή επειδή εκλύει περισσότερη αδρεναλίνη στα επινεφρίδια του παίζοντας τη...

γάτα με το ποντίκι, ο δολοφόνος δεν λαμβάνει σπουδαίες προφυλάξεις, απεναντίας, μάλλον προκαλεί το πεπρωμένο του. Εξαιτίας αυτής ακριβώς της καυλωτικής απερισκεψίας έχετε προ πολλού αντιληφθεί ότι ο δολοφόνος σταμπάρει το δικό σας σπίτι. Τον βλέπετε από το παράθυρό σας να ξεροσταλιάζει απέναντι, τις πιο απίθανες ώρες, στις τρεις το πρωί με ψοφόκρυο ή, χτύπα ξύλο, νωρίς

το πρωί, όταν περνάει το σχολικό για να πάρει το παιδί σας.

Συν τω χρόνω σας καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερος πανικός, θέλετε να ουρλιάξετε ή να καλέσετε έστω την αστυνομία, αλλά ταυτόχρονα σας ταλανίζει και η φρικτή υποψία ότι, δεν μπορεί, από κάπου θα αντλεί το κάθαρμα τόσο θράσος, πιθανόν να έχει υψηλές διασυνδέσεις μέσα στην ίδια την αστυνομία και αντί να μπουζουριάσουν εκείνον, να μπουζουριάσουν εσάς. Προτιμάτε να μην κάνετε τίποτε, να ανάψετε ένα κερί και να προσευχηθείτε ώστε κάποια μέρα, μόλις ανοίξετε τα μάτια σας, ο δολοφόνος να μη βρίσκεται πλέον κάτω από το παράθυρό σας, να έχει ξεκουμπιστεί στον αγύριστο. Μονάχα όταν ο δολοφόνος εισβάλλει στο διαμέρισμά σας, στέκεται από πάνω σας κι ετοιμάζεται να σας σφάξει στο γόνατο, βρίσκετε το κουράγιο να του πείτε: «Θα σου τραβήξω εγώ ένα εξώδικο, που θα είναι όλο δικό σου!».

Στα δύο χρόνια που έχω εμπλακεί με την ενεργό πολιτική και αφού στο μεταξύ πρόλαβα να δω τα μύρια όσα, συμπεριλαμβανομένων των 6 από τους 18 βουλευτές της Χρυσής Αυγής προφυλακισμένων, παρακολούθησα και ατέρμονες ανταλλαγές επιχειρημάτων για τη νομική αντιμετώπιση της εγκληματικής οργάνωσης με μόνιμη επωδό τον αναστεναγμό: «Αχ, αυτός ο Άρειος Πάγος!». Το ολέθριο σφάλμα του να μην εμποδίσει την κάθοδο των φασιστών παραφρόνων στις εκλογές σε συνδυασμό με την απρονοησία του Συντάγματος για αποβολή ενός κοινοβουλευτικού κόμματος που, όχι απλώς διακηρύσσει, αλλά εμμονικά απεργάζεται την κατάλυση του κοινοβουλευτισμού, σαν πυρομανής πυροσβέστης, έρχονται κι επανέρχονται βασανιστικά στις συζητήσεις και προσλαμβάνουν διαστάσεις προπατορικού αμαρτήματος, ενός αμετάκλητου κισμέτ, που δεν μπορούμε παρά να το υποστούμε.

Εικάζω ότι ανάλογο κάζουαλ κουβεντολόι θα ήταν του συρμού στην Πομπηία λίγο πριν εκραγεί ο Βεζούβιος ή ανάμεσα στους καφενόβιους της Βαϊμάρης ενόσω ο Ερνστ Ρεμ, το τσοπανόσκυλο του Χίτλερ, επάνδρωνε μεθοδικά τα Τάγματα Εφόδου. Θα υπέθετε κανείς επίσης ότι ο Νίκος Μιχαλολιάκος, προτού οραματιστεί την επανάληψη –έστω και ως οπερέτα– ενός ναζιστικού πραξικοπήματος, φρόντισε να πάρει αριθμό πρωτοκόλλου από τη δημοκρατία και να μην παρεκκλίνει ούτε σπιθαμή από τη νομική οδό.

Όσοι ασχολούνται με αυτή τη νομικίστικη μερεμετοδουλειά –και αναμφίβολα θα συνεχίσουν να ασχολούνται έως ότου τους χτυπήσει το κουδούνι ο ένοπλος γαλατάς– λησμονούν ή δείχνουν να λησμονούν ότι στην πολιτική οι απειλές αντιμετωπίζονται πρωτίστως με πολιτικές αποφάσεις και οι βουλευτές, εάν δεν θέλουν να υποβαθμιστούν οριστικά σε αρκουδάκια με ντούρασελ που προσέρχονται μηχανικά στις ψηφοφορίες για να ρίξουν τον κομματικό τους οβολό, θα πρέπει να αναλάβουν το κόστος αυτών των αποφάσεων. Ειδάλλως, ισχύει πάντα η προαιώνια σεξιστική προτροπή: «Εάν δεν μπορείς να το εμποδίσεις, χαλάρωσε κι απόλαυσέ το».

logoplokies.blogspot.gr