Αδελφή Μπουρζούκου: Η αποσιώπηση μιας απαγωγής

11:30 12/3/2013 - Πηγή: Dimotiko Safari

Η αδελφή του Δημήτρη Μπουρζούκου, ο οποίος συνελήφθη στη Βέροια για τη διπλή ληστεία τραπεζών στο Βελβεντό Κοζάνης με λάφυρα κάτι λιγότερο από 200.000 ευρώ, εξιστορεί τη διαδικασία προσαγωγής και ανάκρισής της από την αστυνομία....

«Το Σάββατο 2/2/2013 γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα -και ενώ

έχουν ήδη συλληφθεί 4 άτομα που εμπλέκονται σε ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, των οποίων τα στοιχεία δεν είχαν ακόμα δημοσιευθεί - μόλις βγαίνω από την είσοδο της πολυκατοικίας στην πιλοτή μαζί με οικογενειακό μου φίλο, ακούω ποδοβολητά και περικυκλωνόμαστε από 10 με 12 άτομα με καλυμμένα τα πρόσωπά τους (full face).
Η διαδικασία της βίαιης αρπαγής μας, η οποία διήρκεσε περίπου πέντε λεπτά, ήταν η ακόλουθη:
• Μας ρίξανε στο έδαφος φωνάζοντας “Ασφάλεια, μην κουνηθείτε”.
• Μας ακινητοποίησαν μπρούμυτα 3 άτομα τον καθένα περνώντας μας χειροπέδες πίσω. Τον φίλο μου τον πατάγανε σε κεφάλι και πλάτη, βρίζοντάς τον και χτυπώντας τον στα πλευρά.
Στα πέντε αυτά λεπτά ο πατέρας μου ακούγοντας τη φασαρία κατέβηκε στην πιλοτή και σοκαρισμένος από το σκηνικό απευθυνόμενος στα άτομα της Ασφάλειας ρωτούσε : “Πού τους πάτε;” χωρίς να παίρνει απάντηση. Με συνοπτικές (για άλλη μια φορά) διαδικασίες μεταφερθήκαμε με διαφορετικά οχήματα ο καθένας, σε 6-7 λεπτά στο κτήριο της ΓΑΔΑ και σε ξεχωριστά δωμάτια, του 12ου ορόφου. Ακολούθησε ο “τυπικός” σωματικός έλεγχος σε ένα γραφείο και από τη 01.15 μέχρι τις 08.45 ήμουν κρατούμενη και επιτηρούμενη πάντα από δύο κουκουλοφόρους. Στις 08.45 μπήκε στο γραφείο ένας άνδρας (χωρίς κουκούλα) και μεταξύ των άλλων, μου έκανε τις παρακάτω ερωτήσεις:
• Αν έχω αδελφό
• Πού μένω
• Από πού γνωρίζω τον οικογενειακό μου φίλο
• Πού είναι ο αδελφός μου
• Πόσο καιρό έχω να τον δω
• Πώς επικοινωνώ μαζί του κτλ.
Στα κενά των απαντήσεων, μου επισήμανε με βρισιές και προσβολές ότι μέχρι στιγμής μού έχουν συμπεριφερθεί καλά κι αν δεν συνεργαστώ όπως αυτοί επιθυμούν “υπάρχει κι άλλη οδός”. Ποια άραγε άλλη “νόμιμη” οδός υπάρχει;
Η διαδικασία των ερωτήσεων επαναλήφθηκε άλλη μια φορά μέχρι τις 10.30 όπου ο ίδιος άνδρας μού ζήτησε να μαζέψω τα προσωπικά μου αντικείμενα και να τον ακολουθήσω μέχρι την έξοδο του κτηρίου στο ισόγειο.
Εδώ έχω να αναφέρω ότι για την παραμονή μου, των 10 ωρών στη ΓΑΔΑ, και τη διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν μου χορηγήθηκε κανένα σχετικό έγγραφο που να αιτιολογεί την προσαγωγή μου, ούτε μου επετράπη να επικοινωνήσω με τους οικείους μου, αν και το ζήτησα. Αργότερα ενημερώθηκα από τους γονείς μου ότι η δικηγόρος στην οποία απευθύνθηκαν για να διερευνήσει την “απαγωγή” μας μέσα από τον προαύλιο χώρο του σπιτιού μου, είχε τηλεφωνήσει στη ΓΑΔΑ και της είχαν πει ότι δεν κρατείται κανένα άτομο με αυτό το όνομα. Γυρνώντας σπίτι είδα να γίνεται έρευνα παρουσία εισαγγελέα και πληροφορήθηκα από τους γονείς μου ότι ο αδελφός μου είχε συλληφθεί στην Κοζάνη.
Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα και αδιευκρίνιστοι οι στόχοι της προσαγωγής μας στη ΓΑΔΑ.
• Ψυχική καταπόνηση και συναισθηματική φόρτιση με χρήση βίας;
• Απόσπαση με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο πληροφοριών και δεδομένων;
• Βασανιστήρια και εκφοβισμός στους οικείους οποιουδήποτε συλληφθέντος ;
• Διασυρμός, στοχοποίηση και καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνταγματικά κατοχυρωμένων;
Συνοψίζοντας εννοιολογικά τους προβληματισμούς μου, θέτω στο σκεπτόμενο κοινωνικό σύνολο το ερώτημα:
Η επιβολή της κρατικής βίας και καταστολής στο ευρύτερο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον συνιστά ή όχι τη χειρότερη μορφή τρομοκρατίας;
Θεωρείται πλέον “νόμιμη” διαδικασία, δεν διερευνάται ποτέ από τη Δικαιοσύνη αλλά αποσιωπείται και επαναλαμβάνεται με όλο και χειρότερη μεθοδολογία.
Η περίπτωσή μου δεν αποτελεί μια πρωτοεμφανιζόμενη τακτική της ΕΛ.ΑΣ.. Συνέβη σε μένα, συμβαίνει καθημερινά σε πολλούς συνανθρώπους μου, συνέβη στην Κερατέα, συμβαίνει σε χωριά της Χαλκιδικής. Το αποτέλεσμα άκρως αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν. Τρόμο και βία σπέρνουν, φόβο και υποταγή δεν βρίσκουν να θερίσουν. Η ανυπότακτη βούληση και το ελεύθερο πνεύμα είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο δεν χειραγωγούνται.
Με κάθε μέσο αντιστέκονται, αγωνίζονται.
Αγγελική Μπουρζούκου».