ΑΠΟ ΤΙΣ 6 ΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ...

16:01 18/5/2012 - Πηγή: Dimotiko Safari

(Του Λ.Αθανασιάδη Αντιπεριφερειάρχη ΕΣΠΑ και Καινοτομίας)Οι εκλογές της 6ης Μαΐου δικαίως είχαν ονομαστεί ως οι κρισιμότερες της Μεταπολίτευσης. Έλαβαν χώρα μέσα σε μια κρισιμότατη οικονομική και πολιτική συγκυρία, με επιτακτική την ανάγκη ανάδειξης μιας νέας κυβέρνησης με ρόλο να λάβει άμεσες σοβαρές αποφάσεις. Και τελικά, κατέληξαν σε ένα πρωτοφανές πολιτικό σκηνικό, που περιλαμβάνει την πολυδιάσπαση, τον καταποντισμό των 2 πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων εξουσίας,

τη σημαντική εκλογική... άνοδο και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των άκρων, την ανάδειξη νέων πιθανών πόλων εξουσίας και τελικά φέρει μέσα του τον κίνδυνο της ακυβερνησίας.
Προσπαθώντας να αναλύσει κάποιος το μήνυμα των εκλογών, θα ήταν αφέλεια ή σκόπιμη διαστρέβλωση να αποφανθεί ότι αφορούσαν την πάλη μεταξύ ενός διπόλου τύπου «Μνημόνιο ή Αντι-μνημόνιο» ή «δεξιά-αριστερά» ή ότι γενικά υπήρχαν δύο στρατόπεδα από τα οποία το ένα θα ήταν νικητής. Δεν υπήρχαν δίπολα σε αυτές τις εκλογές γιατί δεν εκφράστηκαν από το εκλογικό αποτέλεσμα ξεκάθαρες λύσεις για τη Χώρα που θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν η μια στην άλλη. Οι έρευνες κοινής γνώμης επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη. Ο Ελληνικός Λαός είναι πιο απογοητευμένος, φοβισμένος και κουρασμένος από ποτέ. Στη συντριπτική του πλειοψηφία εξακολουθεί να θέλει την παραμονή στην ευρωζώνη, δεν την ταυτίζει όμως με τα ομολογουμένως εξοντωτικά μέτρα του Μνημονίου. Αποζητά διαθρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και την οικονομία, δεν μπορεί να φέρει όμως άλλο το βάρος των περικοπών και των φορολογικών επιβαρύνσεων. Νιώθει ότι θέλει να παραμείνει στη σφαίρα προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να ανεχτεί όμως άλλο την ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά του. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου εκδήλωσε το θυμό, την απελπισία και τη διάθεση του να τιμωρήσει σύσσωμο το πολιτικό σύστημα που έμμεσα ή άμεσα τον οδήγησε στη δεινή αυτή θέση. Και φυσικά το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα πρεπε να αιφνιδιάσει κανένα. Απλά επισημοποίησε θεσμικά αυτό που ήδη συνέβαινε στην Ελληνική κοινωνία, εκδήλωσε μια αγανάκτηση που χτιζόταν σταδιακά και σταθερά εδώ και αρκετά χρόνια. Από την άλλη όμως το πολιτικό του περιεχόμενο των προηγούμενων εκλογών ήταν ουσιαστικά διαφορετικό από ότι παλιότερα. Δεν εκφράζει την επικυριαρχία ενός κύριου πολιτικού ρεύματος ή μιας λύσης διακυβέρνησης για τη Χώρα. Εξ ου και ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων. Εξέφρασε την αμηχανία της κοινωνίας. Την αμηχανία λόγω ενός δύσκολου παρόντος και ενός αβέβαιου μέλλοντος. Την αμηχανία επειδή έχει απογοητευτεί από το πολιτικό σύστημα το οποίο γνώριζε τόσα χρόνια. Την αμηχανία επειδή πλέον δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις διαφορές μεταξύ πολιτικών δυνάμεων που τόσα χρόνια γνώριζε ως αντίθετες. Την αμηχανία γιατί γνωρίζει ότι βρίσκεται ενώπιον ιστορικών και σε κάθε περίπτωση επώδυνων αποφάσεων και διλημμάτων που θα κρίνουν το μέλλον του για τις επόμενες δεκαετίες. Ανέδειξε όμως και μια ιδιαίτερα σημαντική αλήθεια: πόσο απέχουν τα εύκολα λόγια από τις δύσκολες πράξεις, πόσο ευκολότερο είναι να τάζεις ανέξοδα από το