«Μπαίνεις σε πειρασμό να διαλύσεις το ευρώ Άνγκελα;»

23:56 9/8/2012 - Πηγή: Dimotiko Safari

Έκκληση στην Γερμανίδα καγκελάριο να δράσει άμεσα για την σωτηρία του ευρώ απευθύνει το βρετανικό περιοδικό Economist, το οποίο κυκλοφορεί με εξώφυλλο μια ιδιαίτερα προβληματισμένη Άνγκελα Μέρκελ....

Η κ. Μέρκελ εμφανίζεται στο εξώφυλλο μάλιστα να εξετάζει σχέδια έκτακτης ανάγκης για το «πώς να διαλυθεί το ευρώ», έχοντας δίπλα της… ένα ποτήρι με ουίσκι.
Ο Economist

γράφει πως «συντεταγμένη διάλυση της Ευρωζώνης θα ήταν γεμάτη ρίσκα» και προτείνει ως λύση μια πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη με δημιουργία μίας τραπεζικής ένωσης και αμοιβαιοποίηση μέρους του υφιστάμενου χρέους.
«Περίπου αυτό που σκέφτεται η κ. Μέρκελ, αλλά το θέμα είναι να εφαρμοστεί» αναφέρει το περιοδικό, τονίζοντας ότι η Γερμανίδα καγκελάριος, «πρέπει να έχει κουραστεί να της επιρρίπτουν αδυναμία στη Γερμανία και να την λένε Ναζί στις χώρες που προσπαθεί να διασωθούν».

Την ίδια ώρα ο Economist χαρακτηρίζει την κ. Μέρκελ ως μια πρακτική γυναίκα, που, όπως τονίζει, ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσει «σχέδια ετοιμότητας για μία διάλυση».
Ένα από τα σενάρια που παρουσιάζει ο Economist είναι μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, υπογραμμίζοντας ότι το κόστος ακόμη και ένα «ενοχικό» πακέτο βοήθειας στην Αθήνα για να πορεύεται εκτός ευρώ θα ήταν θεωρητικά διαχειρίσιμο.
Κάτι τέτοιο όμως, όπως αναφέρει το περιοδικό, θα προκαλούσε πανικό που θα βύθιζε την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Κύπρο και την Ισπανία.

Τότε, γράφει το περιοδικό, η καγκελάριος δεν θα είχε χρόνο να διαπραγματευτεί την περίφημη «σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία» ως αντάλλαγμα για νέα στήριξη, αλλά θα αναγκαζόταν να υπογράψει λευκές επιταγές.
Ένα ευρύτερο ανάλογο σχέδιο θα έβγαζε εξαρχής και τις πέντε παραπάνω χώρες αλλά το άμεσο κόστος θα έφτανε ίσως το 1,15 τρισ. ευρώ, υποστηρίζει ο Economist.

«Εφόσον κανένα από αυτά τα σενάρια δεν είναι ελκυστικό, υπάρχει καλύτερος τρόπος;» αναρωτιέται το περιοδικό και αναφέρει ξανά ότι πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη, με τραπεζική ένωση, μερική αμοιβαιοποίηση χρέους, δημοσιονομική πειθαρχία και πολιτικές προώθησης της ανάπτυξης, θα ήταν πιθανότατα η λύση.