«Έχουμε πόλεμο. Αφήνω στο παιδί μου επαναστατική κληρονομιά» γράφει η σύντροφος Μαζιώτη

17:53 30/1/2013 - Πηγή: Dimotiko Safari

Με σκληρές επιστολές που είχαν τον χαρακτήρα πολιτικών δηλώσεων «κατέθεσαν» οι φυγόδικοι καταζητούμενοι για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα....

Στις επιστολές που που ανέγνωσε η συνήγορός τους στο δικαστήριο χτες, ο Μαζιώτης και η σύντροφός του Πόλα αυτοχαρακτήριζονται «επαναστάτες» και εμφανίζονται υπερήφανοι και αμετανόητοι για τις πράξεις του στα πλαίσια του «Επαναστατικού Αγώνα». Υπενθυμίζεται ότι οι δύο κατηγορούμενοι έχουν παραδεχτεί τη συμμετοχή

τους στην οργάνωση αλλά είναι άφαντοι εδώ και τρεις μήνες, αφότου αποφυλακίστηκαν επειδή έληξε το 18μηνο της προφυλάκισής τους.

O Νίκος Μαζιώτης στην επιστολή με ημερομηνία «Οκτώβρης του 2012» τονίζει ότι «οι επαναστάτες δεν απολογούνται, αντίθετα υπερασπίζονται τη δράση τους αψηφώντας τις συνέπειες. Σε όλες τις διώξεις ποτέ δεν αρνήθηκα ότι συμμετείχα στα γεγονότα, ποτέ δεν απαρνήθηκα τη δράση μου μπροστά στον εχθρό. Είμαι και ήμουν πάντα συνεπής. Οι κατηγορίες για τον Επαναστατικό Αγώνα είναι ο πλέον ύψιστος τίτλος τιμής. Η συμμετοχή μου είναι αποτέλεσμα πολιτικής ωρίμανσης».

Προσθέτει, ακόμη, ότι «στις μέρες μας είναι επιτακτική και πιο αναγκαία από ποτέ η ένοπλη επανάσταση» ενώ κάνει ειδική αναφορά στον Λάμπρο Φούντα, ο οποίος έπεσε νεκρός μετά από συμπλοκή με αστυνομικούς το Μάρτη του 2010, σημειώνοντας «Για εμάς δεν είναι νεκρός, θα μείνει στη μνήμη μας όπως όλοι οι μαχητές».

Από την πλευρά της η Πόλα Ρούπα στη δήλωσή της, που έχει μεταγενέστερη ημερομηνία, τονίζει ότι ποτέ δεν ένιωσε υπόλογη για τη δράση της και σημειώνει: «Ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μία οργάνωση, ορόσημο για πολλούς αγωνιστές. Σήμερα είναι ορατό το κενό μιας τέτοιας επαναστατικής δράσης. Είμαι υπερήφανη και δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα».

Η Πόλα Ρούπα χαρακτηρίζει ως μοναδικό στόχο του Επαναστατικού Αγώνα την «ένοπλη κοινωνική δράση από το προλεταριάτο, η οποία μπορεί να φέρει την επανάσταση, καθώς η κυβέρνηση θα κατέρρεε κάτω από το βάρος της κοινωνικής πίεσης» και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι οι πράξεις της είναι η μόνη κληρονομιά που αφήνει στο παιδί της που γεννήθηκε στη φυλακή όταν είναι προφυλακισμένη:

«Στοχοποιήσατε και στοχοποιείτε το παιδί μου. Έχουμε πόλεμο. Η εκδίκηση του κράτους στρεφόταν κατά του παιδιού μου και αυτό δεν θα σας το συγχωρήσω ποτέ. Για να μην ζήσει σε έναν κόσμο αδικίας, είναι μεγάλο χρέος μας να τον αλλάξουμε. Αυτή είναι η μόνη κληρονομιά που έχω να του αφήσω, μία επαναστατική κληρονομιά», γράφει.